امیدواری به تجمیع تقاضای موجود در روزهای پایانی سال و رشد بهای شمش دو سیگنالی بود که روز گذشته موجب شد تا در اواخر ساعات معاملاتی جهش قیمت‌هایی هرچند محدود در بازار فولاد به ثبت برسد. این در حالی است که این قبیل جرقه‌های رشد قیمتی اگرچه بارها محقق شده، ولی مشخص نیست که آیا می‌تواند جریان غالب بازار را با خود همراه سازد یا خیر. در روزهای پایانی سال امیدواری به بهبود حجم تقاضا سال‌ها است که محقق می‌شود ولی در سال جاری وضعیتی بسیار دشوار تجربه شده که در سال‌های اخیر بی‌سابقه بوده و حتی کمتر فعال بازاری چنین وضعیت وخیمی را به یاد دارد.
کاهش محسوس حجم معاملات، نوسان دست ساخته قیمت‌ها در هفته‌ها و ماه‌های قبل که خروجی آن با تایید و تردیدهای بسیاری در بین اهالی بازار رو به رو است، ضعف محسوس حجم تقاضا که در کنار مشکلات نقدینگی و سختگیری‌های جدی بانکی به رکودی کامل در بازار فولاد منجر شد، ثبات قیمت دلار و حتی کاهش بهای آن‌که امیدهای بسیاری را در بازار فولاد مسکوت گذاشته و باعث شد تا رشد قیمت‌های جهانی تاثیر چندانی بر بازار داخلی نداشته باشد و در نهایت بی‌رمقی در بازار فولاد و خودنمایی مجدد رقابت منفی شرایط بسیار وخیمی را در این بازار پدید آورد که پازل کاهش قیمت‌ها و رکود بازار را ترسیم کرد. با توجه به تمام این موارد تنها خوش‌بینی را می‌توان به تجمیع تقاضای موثر در روزهای پیش رو موکول کرد که البته امیدواری‌هایی به بروز این رویکرد وجود دارد. جرقه‌های مقطعی رشد نرخ در کنار افزایش بهای شمش نیز می‌تواند به این امیدواری‌ها بیفزاید؛ اگرچه بازار باید بپذیرد که تلاش برای رشد قیمت‌ها چندان هم رویکرد درستی نیست و بهتر است افزایش حجم فروش را در دستور کار قرار داد./دنیای اقتصاد
نظر شما
