این تناقضی است که همیشه در دل بهره وری وجود داشته است: با اینکه ساعتهای کاری بیشتر برای آنان که به دنبال انجام کار بیشتری هستند همیشه واضح ترین راه حل بوده است، کمتر کار کردن اغلب مواقع کار انجام شده ی بیشتری به دنبال دارد.
بانکداری ایرانی – این تناقضی است که همیشه در دل بهره وری وجود داشته است: با اینکه ساعتهای کاری بیشتر برای آنان که به دنبال انجام کار بیشتری هستند همیشه واضح ترین راه حل بوده است، کمتر کار کردن اغلب مواقع کار انجام شده ی بیشتری به دنبال دارد.
وب سایت دیجیاتو - باور نمی کنید؟ شهری در سوئد اخیراً تجربه ای عینی در این زمینه داشته است که شاید نظر شما را عوض کند. سال گذشته مقامات شهر گوتنبرگ متوجه شدند در بیمارستان ها و خانه های سالمندان این شهر که به صورت غیر دولتی اداره می شوند با مشکل فرسودگی شغلی مواجه اند. یکی از پرستاران این شهر به روزنامه ی گاردین گفته بود «ما از دهه ی ۱۹۹۰ با مشکل ساعتهای کاری طولانی و کمبود پرسنل مواجه بوده ایم.
دیگر نمی توانیم به این روند ادامه دهیم. خستگی مفرط در میان بخش پرستاری و نگهداری، باعث بیماری و افسردگی تعداد زیادی از کارکنان شده است. متعادل نبودن کار و زندگی برای هیچ کس خوب نیست».
ساعات کاری کمتر با همان میزان حقوق
بدین ترتیب بود که مسئولین شهر گوتنبرگ وارد عمل شدند. آنها ساعات کاری شیفت های یک مرکز پرستاری را از ۸ ساعت در روز، به ۶ ساعت کاهش دادند و برنامه ی کار هفتگی کارکنان مورد نظر خود را در ازای همان حقوق قبلی به ۳۰ ساعت رساندند.
اما این تجربه چه تأثیری روی رابطه ی ساعات کاری و بهره وری داشته است؟ مرکز مورد بحث با نام سوارتدالنس، با همکاری یک مرکز دیگر به عنوان ناظر، پیامدهای این تغییرات را با دقت زیادی دنبال می کند.
همانطور که انتظار می رفت همه از این موضوع خوشحال هستند و کیفیت مراقبت از سالمندان بهبود پیدا کرده است. به گزارش گاردین «هنوز برای استناد به نتایج این پژوهش خیلی زود است، اما آنگونه که به چشم می آید پرستاران مرکز سوارتدالنس، انرژی بیشتر، استرس کمتر و زمان بیشتری برای رسیدگی به بیماران و سالمندان دارند.
بیماران آنها نیز در نتیجه ی این تغییر رضایتمند تر و آرام تر به نظر می رسند. هزینه بر بودن این کار نیز تقریباً به همین میزان قابل انتظار بود. مسئولین شهر گوتنبرگ مجبور بودند برای پوشش کامل برنامه ی جدید، با هزینه ای حدود ۱ میلیون دلار، ۱۴ نیروی کار جدید استخدام کنند.
این مقدار پول شاید هزینه ی سرسام آوری به نظر برسد اما گوتنبرگی ها اعتقاد دارند این پول به درستی هزینه شده است. مسئولین این شهر طرح مذکور را به پزشکان یک بیمارستان محلی نیز تعمیم داده اند و یک شهر دیگر در شمال سوئد نیز از برنامه ی مشابهی پیروی کرده است. با این حال در صورت انتصاب رهبران جدید، انتخابات همگانی می تواند این طرح را متوقف کند.
اما این چه ارتباطی به عامه ی کارآفرینان دارد؟
این موضوع قطعاً برای پرستاران مراکز بهداشتی سوئد که با مشکل کار زیاد دست به گریبان بوده اند خوشحال کننده است. اما در برابر عامه ی کارآفرینان دیگر نقاط جهان چه حرفی برای گفتن دارد؟ تجربه ی گوتنبرگ نشان می دهد بهره وری فقط کارِ بیشتر کشیدن از کارمندان نیست. مادامی که تولید محصولات مصرفی در بنگلادش و ویتنام را از معادله کنار بگذاریم، بهره وری، تعادلی است میان کیفیت و کمیت. شاید گاهی بتوان با ساعات کاری طولانی کمیت را بالا برد، اما این کار قطعاً به قیمت نزول کیفیت تمام خواهد شد.
اگر از این زاویه به بهره وری نگاه کنیم، ساعات کاریِ بیشتر، اغلب مواقع به انجام کار معنادارِ کمتر ترجمه خواهد شد. این فقط در مورد مشاغل حساسی نظیر پرستاری صدق نمی کند.
مراکز نگهداری از بیماران و سالمندان گوتنبرگ برای انجام این آزمایش از مراکز خدماتی تویوتا در آن شهر الهام گرفته اند. آنها بیش از یک دهه پیش ساعات کاری کارمندان خود را به ۳۰ ساعت در هفته تقلیل داده بودند.
تا ۲۵ درصد سود بیشتر، کاهش قابل توجه ترک شغل، و استفاده ی کاراتر از تجهیزات گران قیمت فروشگاه و در نتیجه هزینه های اساسی کمتر، باعث شده است مارتین بنک، مدیر اجرایی تویوتا، هیچگاه به فکر بازگرداندن اوضاع به حالت سابق نباشد. او در این باره به گاردین گفته است «کارکنان با این برنامه احساس بهتری دارند، ترک شغل در میان آنها کاهش یافته و جذب نیروی کار جدید آسانتر شده است. همه از این موضوع راضی هستند». نظریه ی ساعات کاری کمتر
اگر شما هم جزو آن دسته افرادی هستید که با نظریه راحت تر از شواهد اینچنینی متقاعد می شوید، باید بگوییم در پشتیبانی از تجربه ی گوتنبرگ در افزایش بهره وری با کار کمتر، تا دلتان بخواهد داده های سخت وجود دارد.
مثال تویوتا نیز نشان می دهد این کار حتی به سود بیشتر نیز منجر خواهد شد. کوارتز در کنار گزارشی که از تجربه ی سوئدی ها تهیه کرده به بخشی از این داده ها پرداخته است.
کوارتز می نویسد: «سال گذشته جان پنکاول، اقتصاددان دانشگاه استنفورد، اثبات کرد برونداد شرکت ها متناسب با ساعات اضافه کاری افزایش پیدا نخواهد کرد. در واقع، بنا بر یافته های او تعداد ساعات کاری وقتی از میزان خاصی عبور کند، برونداد کاری افزایش کندتری خواهد داشت. بریتانیایی ها به نقل از گزارش اداره ی آمار ملی، از فرانسوی ها و آلمانی ها بیشتر کار می کنند، اما نسبت به همتایان هم قاره ای خود به طور متوسط بین ۲۷ تا ۳۱ درصد خروجی کمتری دارند. امریکا در این زمینه پس از لوکزامبورگ در رده ی دوم جهان قرار دارد.
این در حالی است که طبق داده های سازمان همکاری و پیشرفت اقتصادی، امریکایی ها نسبت به همتایان لوکزامبورگی خود ۲۰ درصد زمان بیشتری صرف کار می کنند». روز به روز بر میزان داده هایی که نشان دهنده ی صحت این مسئله هستند افزوده می شود. این نشان می دهد ساعات کاری طولانی تر لزوماً به برونداد بیشتر منجر نخواهد شد. بنابر این واضح ترین درسی که می توان گرفت این است که افزایش کیفیت ساعات کاری به مراتب بیشتر از افزایش کمی آن به شما کمک خواهد کرد.