بررسی نسبت تغییر خالص تعداد شاغلین به رشد اقتصادی در برنامه‌های توسعه بیانگر این موضوع است که همواره رشد اقتصادی نمی‌تواند با اشتغالزایی همراه باشد.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، موضوع اشتغال به عنوان یکی از اولویت‌ها و مسائل محوری اقتصاد کشور در برنامه ششم مطرح شده است. با این حال بررسی جزییات لایحه برنامه نشان می‌دهد که موضوع اشتغال از جمله موضوعات مغفول مانده در کل برنامه است؛ به گونه‌ای که در کل برنامه تنها در دو ماده به شکل مشخص به آن اشاره شده است. با توجه به اینکه موضوع بیکاری و اشتغال از نظر مرکز پژوهش‌ها و برنامه ششم از جمله موضوعات کلیدی کشور است، توقع می‌رفت توجه بیشتری به این موضوع در مواد برنامه ششم صورت بگیرد. به ویژه آنکه تجربه سال‌های 1385 تا 1390 نشان می‌دهد ممکن است رشد اقتصادی نتواند با اشتغالزایی همراه شود.
به همین دلیل علاوه بر کمیت رشد اقتصادی، کیفیت آن مبنی بر اشتغالزایی قابل توجه و کاهش فقر حائز اهمیت است. در نمودار یک، میزان اشتغالزایی به رشد در دوره‌های مختلف قابل مشاهده است. بر این اساس در برنامه اول توسعه، به ازای هر یک درصد رشد، 49 هزار نفر به تعداد شاغلان افزوده شد و این رقم در برنامه دوم به 179 هزار، در برنامه سوم به 108 هزار و در برنامه چهارم به 64 هزار نفر رسید. بنابراین لازم است در برنامه ششم توسعه علاوه بر پرداختن به الزامات رشد اقتصادی، برای افزایش اشتغالزایی رشد نیز سیاست‌های لازم را پیش‌بینی کرد.
نظر شما
