رفاه ایرانیان کاهش یافته است؟

یک کارشناس علوم اقتصادی معتقد است: GDP ایران کاهش یافته که متعاقب آن نیز رفاه افراد جامعه کاهش یافته است.

عباس بهنود در گفت‌و‌گو با ایسنا، افزود: در معنای کلی می‌توان رفاه‌اجتماعی را در ابعاد اقتصادی، سیاسی و فرهنگی بررسی کرد، اما اگر رفاه به معنی خاص آن به‌عنوان رفاه اقتصادی مورد بررسی قرار گیرد، می‌توان تولید ناخالص داخلی یک کشور را یکی از شاخص‌های اصلی رفاه اقتصادی آن جامعه تلقی کرد. با افزایش تولید ناخالص داخلی (GDP)، رفاه افزایش و در صورت کاهش آن به‌عنوان رفاه جامعه کاهش می‌یابد.

وی با اشاره به آمارهایی که توسط بانک مرکزی در رابطه با تاثیر نفت بر تولید ناخالص داخل کشور ارائه شده است، اظهار کرد: با توجه به آمارهای موجود در بانک مرکزی، نفت در تولید ناخالص داخلی (GDP) ایران در چهار سال اخیر، سهمی در حدود 16 تا 19 درصدی را به خود اختصاص داده است که قطعا با کاهش قیمت و ثبات در مقدار تولید نفت در سال‌جاری به بیش از یک‌پنجم قیمت سال‌های قبل، می‌توان سهم نفت در GDP ایران را کمتر از 5 درصد برآورد کرد. با همین حساب سرانگشتی در تغییرات قیمت نفت ایران در سال‌های اخیر، این تغییرات حاکی از آن است که GDP ایران کاهش یافته که متعاقب آن نیز رفاه افراد جامعه کاهش یافته است.

این مدرس دانشگاه با اشاره به اقدامات دولت در کاهش تأثیر شوک‌های قیمتی، عنوان کرد: اگر چه دولت جایگزین‌های مناسب و اقتصادی برای کاهش قیمت در لایحه بودجه سال 95 در نظر گرفته است، اما کاهش قیمت نفت باعث کاهش رفاه جامعه ایران و جامعه شهرهای کوچکی مانند زنجان شده و خواهد شد.

این کارشناس اقتصادی ادامه داد: با توجه به اینکه ایران جزو کشورهای نفت‌خیز محسوب می‌شود و اینکه در مباحث اقتصادی یکی از شاخص‌های تأثیر‌پذیر اقتصادی، شاخص «انتظارات افراد» است، بر ‌این اساس در جامعه با کاهش قیمت نفت، انتظار جامعه ایران این است که کاهش قیمت نفت، بد و افزایش آن خوب تلقی شود.

با این فرض که ایران هیچ ریالی از درآمدهای نفتی را برای افزایش رفاه جامعه خرج نکند، همین افزایش قیمت نفت باعث امیدواری بیشتر و دید اقتصادی مثبت و نیز انتظارات مثبت برای آینده اقتصادی جامعه به بار می‌آورد که در دید اقتصادی به‌عنوان انتظارات مثبت از آینده تعیبر می‌شود.

بهنود در رابطه با شاخص انتظارات افراد افزود: همین انتظارات مثبت و یا بالعکس منفی، به عنوان محرک اقتصادی و محرک رشد اقتصادی در بلندمدت است که بالطبع افزایش رفاه جامعه را به دنبال خواهد داشت. بر همین اساس می‌توان گفت که جامعه ایران و نیز جوامع شهری کوچک، از این امر مستثنی نبوده و تحت ‌تأثیر این عوامل قرار خواهند گرفت.