بانکداری ایرانی – سرویس فناوری؛ ویندوز 10 بدون شک قابلیت های بی نظیر فراوانی دارد که هر یک به نوبه خود، گامی بزرگ در راستای بازگشت مایکروسافت به حوزه گیمینگ پی سی برداشته اند.
شاید یکی از مهم ترین قابلیت های ویندوز 10، یکپارچه سازی آن با کنسول نسل هشتمی اکس باکس وان باشد. برای مثال اگر یک کنترلر اکس باکس وان در اختیار داشته باشید، می توانید از آن برای بازی روی پلتفرم پی سی بهره ببرید.
مسلم است که بخش اعظمی از پی سی گیمرها، ماوس و کیبورد را به هر گیم پد و کنترلری ترجیح می دهند؛ اما در سال های اخیر، کنترلرهای بسیار زیادی برای ویندوز 10 عرضه شده که هر یک، امکاناتی منحصر به فرد در اختیار دارندگان خود می گذارند؛ امکاناتی که گاه تجربه یک بازی را به کلی دگرگون کرده و آن را لذت بخش تر می سازد.
با توجه به عرضه گیم پدهای مختلف از سوی کمپانی هایی چون مایکروسافت، ریزر، والو و PowerA، شاید انتخاب بهترین کنترلر با قیمت و امکانات مناسب، کار سختی باشد. در این مقاله قصد داریم نگاهی بیندازیم به برخی از بهترین کنترلرهای داخل بازار و ویژگی های کلیدی هر یک را مورد بررسی قرار دهیم.
Evil Controllers
کمپانی Evil که در سال 2007 و در خوابگاه یک دانشگاه تاسیس شد، بدون شک یکی از بزرگترین برندهای تولید کنترلر به شمار می رود. این کمپانی بسیاری از کنترلرهای پرفروش را برداشته و به اعمال تغییراتی در آن، محصولی بهتر و استانداردتر عرضه می کند.
در همین حال، چیپ های منحصر به فرد Evil، تجربه کار با کنترلر را به یک مرحله فراتر می برد. برای مثال به لطف این چیپ ها، هنگامی که در حال شلیک کردن در یک بازی شوتر باشید، کنترلر به سمت پایین حرکت کرده و احساسی شبیه به لگد سلاح را تداعی می نماید.
کنترلرهای Evil معمولا از قابلیت بازنویسی عملکرد دکمه ها و مادسازی نیز برخوردارند. با کمی سر و کله زدن با این کنترلرها، می توان امکاناتی نظیر زوم اتوماتیک در بازی، دویدن خودکار و چیزهایی از این دست را به آن ها اضافه کرد.
نرم افزار کنترلرهای مورد بحث، Master Mod نامیده می شود و به کمک آن می توان 20 پروفایل مختلف برای سبک های متعدد بازی های ویدیویی ایجاد نمود.بعد از اعمال شخصی سازی های دلخواه روی کنترلر، مطمئنا از تغییراتی که در سبک بازی کردن تان به وجود می آید، شوکه خواهید شد.
Evil شگردی منحصر به فرد در ایجاد تغییرات اساسی در کنترل های انحصاری دارد و ویژگی های زیادی به آن ها می افزاید. برای مثال دکمه های جلویی با فاصله کمتری نسبت به یک دیگر قرار گرفته اند و دو دکمه پشت کنترلر، احساسی شبیه به کار با ماوس ایجاد می کنند. با کوتاه شدن میزان فاصله، سرعت عکس العمل گیمر و فشار دکمه نیز افزایش می یابد.
Logitech F710
اگرچه بسیاری از تیم های مطرح eSports را در حال استفاده از کیبوردها، هدست ها و میکروفون های Logitech در حین مسابقات خواهید یافت، اما بعید به نظر می رسد که تیمی را پیدا کنید که از گیم پدهای این کمپانی استفاده کند؛ چرا که Logitech تمایل زیادی به ساخت کنترلرهای قدرتمند و گران قیمت نشان نمی دهد.
متاسفانه، کنترلر 50 دلاری F710 کمپانی Logitech، ارزش زیادی ندارد. با 10 دلار بیشتر، می توان کنترلرهای پلی استیشن 4 یا اکس باکس وان را تهیه کرد که امکاناتی به مراتب بهتر و پیشرفته تر از F710 ارائه می دهند.
بزرگ ترین مشکل F710 آن است که از طریق بلوتوث و به کمک دانگلی کوچک به پی سی متصل می شود. با مراجعه به سایت خرده فروشی های مطرح متوجه خواهید شد که بسیاری از خریداران F710 نسبت به قطع ارتباط یا تاخیر در عملکرد کنترلر شکایت کرده اند. عده ای دیگر نیز گفته اند که اتصال کنترلر با پی سی، تنها در محدوده کوچکی صورت می گیرد. البته یک سیم یو اس بی نیز به همراه F710 عرضه می شود، اما راه حل چندان مناسبی برای این مشکل نیست.
حتی اگر نگرانی در رابطه با اتصال را هم کنار بگذاریم، کنترلر طراحی چندان مناسبی هم ندارد. طراحی F710 و محل قرارگیری باتری ها، وزن آن را افزایش داده و احساس می کنید که کنترلر هر لحظه ممکن است از دست تان بیفتد. اندازه کوچک کنترلر، حتی برای افرادی که دستان چندان بزرگی ندارند مشکل ساز خواهد شد و بعد از مدتی کار با آن، انگشتان تان خسته خواهد شد.
خوشبختانه F710 از Xinput و Directinput پشتیبانی می کند و بنابر همین، می توان از آن روی دستگاه هایی مثل Android TV استفاده کرد. یکی دیگر از نقاط قوت F710 هم این است که D-Pad آن متشکل از 4 دکمه جداگانه بوده و یک تکه نیست.
در نهایت خیلی عجیب است که کمپانی Logitech با تجربه خود در تولید کیبوردهای مکانیکی و میکروفون های فوق العاده، بخش مهمی از بازار، یعنی بخش کنترلرهای قدرتمند را فراموش کرده. حتی اگر مدیران Logitech بخواهند که در آینده به این بخش از بازار نیز توجه نشان دهند مسلما مسیری طولانی را باید بپیمایند تا محصولات پیشین و ضعیف آن ها از یاد مخاطبان برود.
PowerA Fusion Pro
وقتی که به دنبال خرید گیم پدی قدرتمند برای گیمینگ روی ویندوز هستید، بعید است که برند PowerA را مد نظر قرار دهید. این کمپانی ساکن واشنگتن، بیشتر شهرت خود را مدیون فعالیت در حوزه مینی کنترلرها، تجهیزات جانبی کنسول و گیم پدهای اسمارت فونی است.
اما PowerA در چند وقت اخیر با عرضه کنترلر Fusion Pro بسیاری را متعجب کرد؛ حتی اگر این مسئله را کنار بگذاریم که قیمت 80 دلاری آن، بسیار پایین تر از قابلیت هایی است که به نمایش می گذارد. Fusion Pro به یک کابل یو اس بی سه متری، 4 دکمه در پشت، قفل تریگر و پوسته ای برای تامب استیک ها مجهز است.
لبه های خمیده Fusion Pro و وزن سبک آن سبب شده که نسبت به گیم پد اکس باکس وان، کاملا متفاوت باشد. با این حال، وزن کمتر کنترلر گاهی نوعی حس توخالی و ارزان قیمت بودن را منتقل می کند. D-Pad کنترلر هم دقیقا چنین احساسی را به همراه دارد اما خوش بختانه، تامب استیک ها به دلیل شباهت به کنترلر اصلی اکس باکس وان، عاری از این مشکل اند.
Fusion Pro بیش از آن که به ارگونومی اهمیت دهد، به دنبال افکت های نورپردازی و جلوه های خیره کننده بوده است. کنترلر مورد بحث دور دو تامب استیک ها و نیز در بخش میانی، از LED هایی بهره می برد که جلوه نورپردازی منحصر به فردی به آن بخشیده اند. به لطف دکمه تعبیه شده در بخش پشتی کنترلر هم می توان میزان روشنایی و رنگ های مختلف را نیز انتخاب کرد.
تریگرهای کنترلر به نظر کمی بزرگ تر و پهن تر از تریگرهای استاندارد و رایج به نظر می رسند. قفل های جداگانه تریگرها سبب می شود که فشار دائمی این دکمه ها بی نیاز شده و با سرعت بیشتری به بازی بپردازید.
در همین حال، در بخش پشتی Fusion Pro هم می توان 4 دکمه مشاهده کرد که البته با پدال های رایج کنترلرهای جدید مانند Wildcat کمپانی Razer تفاوت دارند. این دکمه ها، شکلی تخت به خود گرفته اند و به همین دلیل دیگر امکان ندارد که به صورت اتفاقی آن ها را فشار دهید؛ با این حال، فشار دادن این 4 دکمه گاهی به شکلی بسیار سخت صورت می گیرد.
برای برنامه نویسی وظایف 4 دکمه پشتی، باید از دکمه ای خاص روی دستگاه استفاده کرد. روند کاری خیلی ساده است و تنها کافی است دکمه معین را یک بار فشار دهید و بعد، وظیفه مورد نظر را با فشار دکمه پشتی به آن محول کنید؛ این یکی از ساده ترین روش های برنامه ریزی دکمه ها در میان تمام کنترل های موجود در بازار است.
Fusion Pro کمپانی PowerA مطمئنا توان رقابت با کنترلرهایی نظیر Evil ،Scuf، الیت مایکروسافت و وایلد کت را ندارد، اما قیمت بسیار پایین تری نسبت به آن ها دارد. در نهایت، انتخاب یا عدم انتخاب این کنترلر کاملا به مخاطب و امکانات مورد نیاز وی بستگی دارد.
Razer Wildcat
پیش از این که کمپانی های همچون Scuf یا Evil حتی به فکر تولید کنترلر بیفتند، کمپانی Razer اولین گام ها برای تولید کنترلرهای حرفه ای را برداشته بود. اولین کنترلر حرفه ای Razer، یعنی Razer Onza در سال 2010 عرضه شد و امکانات شخصی سازیش به قدری گسترده بود که استفاده از آن در مسابقات حرفه ای Major League Gaming ممنوع شد؛ البته در آن زمان، کنترلرهای قابل شخصی سازی هنوز به اندازه امروز جا نیفتاده بودند.
Razer ضمن تعریف از کنترلر Onza خود اعتقاد دارد که ممنوع شدن استفاده از آن در مسابقات eSports تنها سندی دیگر بر فوق العاده بودن کنترلر است. Razer در آن زمان گفت که «Onza چنان کنترلر خوبی بود که استفاده از آن برای همیشه قدغن شد».
سال گذشته، Razer جدیدترین کنترلر خود را تحت عنوان Wildcat عرضه کرد. Razer گفته که برای تولید نسخه پروتوتایپ Wildcat از تجربیات خود در ساخت Onza و محصول بعدی آن، یعنی Sabertooth استفاده کرده است. بعد از طراحی پروتوتایپ، ورژن ابتدایی کنترلر در اختیار گیمرهای حرفه ای گرفت و نسخه نهایی، با توجه با بازخورد این گیمرها توسعه یافت.
چیزی که Razer به آن دست یافته، یک کنترلر قدرتمند گیمینگ است انعطاف پذیری زیادی در بحث شخصی سازی از خود به نمایش می گذارد. بدنه Wildcat به شکل بهتری نسبت به کنترلر معمولی اکس باکس وان در دست جای می گیرد و با وزن 260 گرمی خود، تقریبا 100 گرم از کنترلر الیت اکس باکس وان سبک تر است.
تامب استیک ها از جنس استیل کربن تقویت شده اند و به نرمی حرکت می کنند، دکمه های جلویی نیز فاصله کمتری با یکدیگر نسبت به کنترلرهای معمولی دارند. اما بزرگترین برتری Wildcat در دکمه های پشتی نمایان می شود. Wildcat به جای بهره گیری از پدال، مانند کنترلر الیت و استیم و یا دکمه های تخت Fusion Pro، از یک جفت تریگر اضافه در پشت استفاده کرده است؛ تصمیمی که به گفته Razer، چندان راحت اتخاذ نشده است.
با استفاده طولانی مدت از کنترلرهای مختلف، متوجه خواهید شد که تریگرها احساس بهتری نسبت به پدال ها منتقل می کنند و عادت کردن به آن ها زمان کوتاه تری می طلبد. اما در هر صورت، سلیقه شخصی نیز در این مسئله دخیل است و نمی توان با قطعیت گفت که پدال ها بهترند یا تریگرها.
در کنار تریگر، دو دکمه دیگر در پشت کنترلر قرار گرفته اند که در مجموع هر چهارتای آن ها، قابل برنامه ریزی هستند. با استفاده از پنل تعبیه شده در وسط کنترلر، می توان به سرعت تغییرات لازم را اعمال کرد، پروفایل را تغییر داد، مایکروفون را قطع نمود و صدای بازی را کم یا زیاد کرد.
در آخر قیمت 150 دلاری Wildcat، آن را دقیقا هم تراز با کنترلر الیت مایکروسافت قرار می دهد. هردو کنترلر، امکانات فوق العاده ای دارند و اساسا برای گیمرهای حرفه ای ساخته شده اند. برای انتخاب میان این دو کنترلر، تنها باید میان پدال یا تریگر انتخاب کنید. البته لازم به اشاره است که Wildcat بدون سیم کار نمی کند و باید به صورت دائمی به دستگاه متصل باشد.
Scuf Infinity One
همان طور که مدیران Scuf هم بارها اشاره کرده اند، این کمپانی در 5 سال اخیر نقشی مهم در توسعه کنترلرهای حرفه ای ایفا کرده است. حالا امروز، Scuf به برندی مورد اعتماد برای گیمرهای حرفه ای تبدیل شده و در همین حال، گیمرهای معمولی هم تمایل زیادی به خرید کنترل های آن پیدا کرده اند.
شاید موفقیت Scuf را بتوان در دو قابلیت کلیدی خلاصه کرد؛ باز بودن دست کاربر در شخصی سازی کنترلر و ویژگی های کوچکی که سازندگان به این کنترلرها اضافه می کنند. Scuf در حال حاضر منتظر تایید 17 پتنت است و پیش از این 38 پتنت دیگر نیز برای محصولات خود به ثبت رسانده.
مکانیزم های قفل تریگر، وجود 6 تامب استیک در اندازه و طول های مختلف، دیسک روان D-Pad و طراحی انعطاف پذیر کنترلر، از جمله این ویژگی های کوچک اند که که تجربه کاربری Infinity One را به کاملا دگرگون می کنند. اما مهم تر از همه این ها، گیمر در انتخاب پدال ها و سایر بخش های کنترلر، آزادی عمل کامل دارد.
پدال های پشتی کنترلر، برخلاف نمونه های مشابه به صورت عمودی قرار داده شده اند و عملکردی عالی به همراه بامپرهای Infinity One از خود به نمایش می گذارند. طراحی و چیدمان مناسب دکمه های جلویی و پشتی، سبب می شود که کنترلر به خوبی در دست جای گیرد و نیازی نیست که دست خود را هنگام استفاده، پنجه کنید.
همین چیدمان درست پدال های پشتی سبب شده که گیمر از برداشتن انگشت شست خود از روی تامب استیک و فشار دکمه ها بی نیاز شود؛ مسئله ای که در بخش چندنفره یک بازی شوتر می تواند تغییری چشمگیر در سبک بازی ایجاد کند. این مکانیزم که پتنت آن در اختیار Scuf قرار دارد به قدری محبوب شده که مایکروسافت هم برای کنترلر الیت خود لایسنس آن را خریداری کرد.
شخصی سازی یکی از قابلیت های کلیدی محصولات Scuf و خصوصا Infinity One است که البته صرفا به انتخاب دکمه های مختلف محدود نمی شود. Scuf پوسته های بسیار متنوعی برای بدنه کنترلرهای خود تولید کرده که هر یک قابل جداسازی کامل هستند؛ از سوی دیگر، حتی رنگ حلقه هایی که تامب استیک ها را در جای خود نگه داشته اند نیز کاملا قابل تغییر است.
اگر جز گیمرهایی باشید که می خواهید همه چیز کنترلر را شخصی سازه کردی و آن را دقیقا به همان شکلی در بیاورید که می خواهید، و نیز در عین حال از کنترلری حرفه ای برای استفاده روزمره بهره ببرید Infinity One قطعا برای شما ساخته شده است. قیمت بالای محصولات Scuf مطمئنا مانع بزرگی برای خریداری آن ها به شمار می رود؛ اما ارزشش را دارند.
Sony DualShock 4
Dualshock 4 بدون شک بهترین کنترلری است که کمپانی ژاپنی سونی تا به امروز تولید کرده. DS4 در حالی که همان حس و حال کنترلرهای قدیمی پلی استیشن را منتقل می کند، بهبود زیادی یافته و با استانداردهای امروزی همگام شده است.
طراحی بی نظیر بدنه DS4 و چسبندگی آن به دست کاربر، حسی بی نظیر از کار با کنترلر منتقل می کند که مشابه آن را کم دیده ایم. البته مسلما عدم وجود امکاناتی مثل دکمه های پشتی قابل برنامه ریزی یا قفل تریگر، DS4 را به انتخاب دوم گیمرهای حرفه ای تبدیل خواهد کرد اما اگر از طرفداران این کنترلر هستید، خوب است بدانید که به خوبی با ویندوز 10 سازگار است.
تنها کافیست که کابل یو اس بی کنترلر را به پی سی متصل کنید و همه چیز برای شروع بازی آماده است. حتی بسیاری از بازی ها، دکمه های اصلی پلی استیشن (یعنی ضربدر، دایره، مثلث و مربع) را به نمایش می گذارند و خبری از 4 دکمه X ،B ،A و Y اکس باکس نیست. البته برای چنین قابلیتی، لازم است که بازی مورد نظر از کنترلر پلی استیشن 4 پشتیبانی کند (عناوینی که روی چند پلتفرم و خصوصا پلی استیشن 4 عرضه شده اند، معمولا چنین قابلیتی هم دارند).
دکمه استارت قدیمی، جای خود را به یک تاچ پد نسبتا بزرگ داده و با دکمه Option می توان به منو و تنظیمات بازی دست یافت. البته دکمه Share برخلاف پلی استیشن 4، کاربردی روی پی سی ندارد و عملا کار خاصی انجام نمی دهد. قیمت 60 دلاری DS4 سبب می شود که به عنوان رقیب اصلی کنترلر معمولی اکس باکس وان در نظر گرفته شود. برای تنوع هم که شده DS4 جایگزین مناسبی باری کنترلر اکس باکس وان خواهد بود؛ البته فراموش نکنید که تامب استیک های DS4 موازی هستند.
Valve Steam Controller
اگرچه در سال های اخیر، تنوع بی نظیری از کنترلرهای گیمینگ در اختیار کاربران قرار گرفته، اما هیچکدام قابلیت های چندان متفاوتی نسبت به یک دیگر ارائه نمی دادند. تقریبا تمام این کنترلرها، فقط از لحاظ ارگونومی یا میزان حساسیت دکمه ها و پدال ها تغییر کرده اند و نمی توان آن ها را محصولی انقلابی خواند؛ چرا که صرفا به بروزرسانی استانداردهای قبلی پرداخته اند.
اما کنترلر استیم کمپانی والو، بدون شک استثنا به حساب می آید. والو به جای آن که به فکر ارتقای استانداردهای رایج باشد، کاری را کرد که همواره در تحقق آن موفق بوده است؛ برداشتن یک محصول و بازسازی آن به شیوه های خود.
استیم کنترلر با هر چیزی که تا به امروز تجربه کرده اید تفاوت دارد. گیم پد والو به گونه ای طراحی شده که ضمن حفظ سبک و سیاق کنترلرهای رایج، احساس کار با ماوس را به مخاطب القا کند. با به دست گرفتن کنترلر، کاربر احساس می کند بخش اعظمی از وزن آن مربوط به سمت بالایی دستگاه است و این موضوع ارتباطی مستقیم با طراحی استیم کنترلر دارد.
تامب استیک کنترلر، برخلاف سایر محصولات مشابه، رو به بالا قرار گرفته و به همین جهت، دقت بیشتر را با خود به ارمغان می آورد؛ اما در عوض، عادت کردن به آن کمی زمان می برد. بخش جلویی کنترلر هم کاملا از نو طراحی شده؛ استیم کنترلر تنها یک تامب استیک آن دارد و آن نیز در محل D-Pad کنترلر اکس باکس وان تعبیه شده است.
در سمت راست تامب استیک، چهار دکمه کوچک A ،B ،X و Y با فاصله ای کم نسبت به یکدیگر قرار گرفته اند. در همین حال، بخش سمت راست کنترلر به یک پد دایره ای شکل مجهز است که نقش ماوس را ایفا می کند. این پد کاملا لمسی است و می توان در جهت های مختلف روی آن کلیک کرد.
در بالای کنترلر، می توان دو بامپر کوچک و دو تریگر را یافت و در پشت آن هم تکه پلاستیکی بد شکلی وجود دارد که به دور دسته کنترلر می پیچد و قابلیت تعامل پذیری دارد. در بخش زیرین، سوییچ کوچکی قرار دارد که با فشار آن، باتری های AA داخل کنترلر در دسترس قرار می گیرند.
استیم کنترلر از آن دست محصولاتی است که گیمر یا عاشق آن می شود و یا متنفر از آن. تاچ پد کنترلر، کمی بیش از اندازه بزرگ به نظر می رسد و شاید بسیاری با کار کردن با آن راحت نباشند. اما هنگام کار با این تاچ پد، نوعی حس رضایت در کاربر به وجود می آید که سایر کنترلرها از تحقق آن عاجزند.
اما نکته ای ظریف در رابطه با استیم کنترلر وجود دارد که توجه به آن الزامیست. استیم کنترلر متاسفانه به صورت پیش فرض عملکرد چندان خوبی در بازی های مختلف ندارد. گیمر باید دائما به تنظیمات کنترلر مراجعه کرده و چیدمان دکمه ها را آن طور که خود می خواهد تغییر دهد. البته مادسازان نیز بیکار ننشسته اند و می توانید پروفایل های بسیار زیادی از سطح اینترنت بیابید که هماهنگی کامل با عناوین مختلف دارند.
به محض آن که بهترین چیدمان و برنامه ریزی برای کنترل را بیابید، دیگر نمی توان از استیم کنترلر دل کند. استیم کنترلر شاید هنوز نسبت به ماوس و کیبورد ضعف هایی داشته باشد اما تجربه عناوین اول شخص شوتر با یک کنترلر هیچوقت تا به این اندازه دلچسب نموده است. در همین حال، به لطف تاچ پد استیم کنترلر، امکان تجربه بازی های استراتژیک و یا MOBA نیز میسر است.
در نهایت، استیم کنترلر به دلایل مختلف، می تواند گزینه ای مناسب برای پی سی گیمرها به شمار برود. از یک سو، استیم کنترلر کاربر را از نشستن پشت دستگاه پی سی بی نیاز می کند و از سوی دیگر، خلاقیت به کار رفته در آن ارزش امتحان کردن را دارد.
Xbox Elite Controller
کنترلر الیت اکس باکس وان برای آن عرضه شد که موفقیت کنترلر معمولی کنسول نسل هشتمی مایکروسافت، که چیزی بالغ بر 100 میلیون دلار صرف تحقیق و توسعه آن شده بود، را ادامه دهد. مایکروسافت 18 ماه صرف تحقیق برای توسعه کنترلر الیت کرد و برای ساخت یکی از بهترین کنترلرهای حال حاضر دنیا، با بسیاری از گیمرهای حرفه ای مشورت نمود.
نتیجه 18 ماه تلاش سخت، کنترلری است که به گفته مایکروسافت، تنها یک درصد از گیمرها را هدف قرار داده است؛ اما گیمرهای معمولی هم می توانند در استفاده روزانه خود از آن بهره ببرند. تامب استیک های الیت از جنس استیل بوده و در سه شکل و اندازه مختلف در اختیار مخاطب قرار می گیرند.
دو نوع D-Pad مختلف، 4 پدال پشتی و یک کابل سه متری از جمله دیگر محتویات بسته الیت به شمار می روند. مایکروسافت به جای استفاده از ابزارآلاتی مانند پیچ گوشتی برای تعویض قطعات، کنترلر را به گونه ای طراحی نموده که می توان همه کار را به سرعت و با دست به انجام رساند. تریگرهای کنترلر هم هر کدام به یک قفل مجهز بوده و از پشت قابل تنظیم اند.
مضاف بر این ها، اپلیکیشنی به همراه تجهیزات جانبی الیت عرضه می شود که تمام تنظیمات و برنامه نویسی دکمه ها، به وسیله آن صورت می پذیرد. به کمک این اپلیکیشن می توان چیزهایی مانند میزان حساسیت تامب استیک، عملکرد بامپرها، پدال ها و تریگرها را مشخص نمود. در حالی که امکان ذخیره سازی تعداد بی شماری پروفایل روی اکس باکس وان یا ویندوز وجود دارد، تنها دو پروفایل روی خود کنترلر ذخیره می شود.
در کل، کنترلر الیت مجموعه ای بی نظیر در اختیار گیمر می گذارد که می توان آن را به هر شکل ممکن شخصی سازی کرد. با این وجود، انتقادات زیادی به قیمت بالای کنترلر وارد شده است؛ انتقاداتی که چندان بیراه نیستند. در واقع دکمه های جلویی چندان تفاوتی با کنترلر معمولی ندارند و بامپرها نیز شامل همین مسئله می شوند.
خوشبختانه چیدمان افقی پدال های پشتی الیت؛ تجربه بهتری نسبت به کنترلر Scuf ارائه می دهد و تعویض آن ها با سرعت و سادگی بیشتری انجام می شود. جالب است بدانید که با توجه به خریداری لایسنس استفاده از پدال از سوی مایکروسافت، کمپانی Scuf به عنوان شریک شخص ثالث انحصاری مایکروسافت در تولید قطعات جانبی برای الیت برشمرده می شود.
با یک برچسب قیمت 150 دلاری و قول دسترسی به محصولات جانبی Scuf، الیت بدون شک یکی از پیشروهای حوزه کنترلرهای گیمینگ است و اگر به دنبال یک گیم پد حرفه ای باشید، الیت بدون شک انتخاب اولتان خواهد بود.
شاید یکی از مهم ترین قابلیت های ویندوز 10، یکپارچه سازی آن با کنسول نسل هشتمی اکس باکس وان باشد. برای مثال اگر یک کنترلر اکس باکس وان در اختیار داشته باشید، می توانید از آن برای بازی روی پلتفرم پی سی بهره ببرید.
با توجه به عرضه گیم پدهای مختلف از سوی کمپانی هایی چون مایکروسافت، ریزر، والو و PowerA، شاید انتخاب بهترین کنترلر با قیمت و امکانات مناسب، کار سختی باشد. در این مقاله قصد داریم نگاهی بیندازیم به برخی از بهترین کنترلرهای داخل بازار و ویژگی های کلیدی هر یک را مورد بررسی قرار دهیم.
Evil Controllers
قیمت | 246 دلار |
کابل | ندارد |
ورودی اضافه | دو دکمه در پشت |
D-Pad | استاندارد |
تریگرها | حساس |
بامپرها | حساس |
تامب استیک ها | ناموازی |
امکانات دیگر | پشتیبانی از چند ماد مختلف |
در همین حال، چیپ های منحصر به فرد Evil، تجربه کار با کنترلر را به یک مرحله فراتر می برد. برای مثال به لطف این چیپ ها، هنگامی که در حال شلیک کردن در یک بازی شوتر باشید، کنترلر به سمت پایین حرکت کرده و احساسی شبیه به لگد سلاح را تداعی می نماید.
کنترلرهای Evil معمولا از قابلیت بازنویسی عملکرد دکمه ها و مادسازی نیز برخوردارند. با کمی سر و کله زدن با این کنترلرها، می توان امکاناتی نظیر زوم اتوماتیک در بازی، دویدن خودکار و چیزهایی از این دست را به آن ها اضافه کرد.
نرم افزار کنترلرهای مورد بحث، Master Mod نامیده می شود و به کمک آن می توان 20 پروفایل مختلف برای سبک های متعدد بازی های ویدیویی ایجاد نمود.بعد از اعمال شخصی سازی های دلخواه روی کنترلر، مطمئنا از تغییراتی که در سبک بازی کردن تان به وجود می آید، شوکه خواهید شد.
Evil شگردی منحصر به فرد در ایجاد تغییرات اساسی در کنترل های انحصاری دارد و ویژگی های زیادی به آن ها می افزاید. برای مثال دکمه های جلویی با فاصله کمتری نسبت به یک دیگر قرار گرفته اند و دو دکمه پشت کنترلر، احساسی شبیه به کار با ماوس ایجاد می کنند. با کوتاه شدن میزان فاصله، سرعت عکس العمل گیمر و فشار دکمه نیز افزایش می یابد.
Logitech F710
قیمت | 49.99 دلار |
کابل | ندارد |
ورودی اضافه | ندارد |
D-Pad | چهار دکمه جداگانه |
تریگرها | استاندارد |
بامپرها | استاندارد |
تامب استیک ها | موازی |
امکانات دیگر | یو اس بی نانورسیور 2.4 گیگاهرتزی |
متاسفانه، کنترلر 50 دلاری F710 کمپانی Logitech، ارزش زیادی ندارد. با 10 دلار بیشتر، می توان کنترلرهای پلی استیشن 4 یا اکس باکس وان را تهیه کرد که امکاناتی به مراتب بهتر و پیشرفته تر از F710 ارائه می دهند.
بزرگ ترین مشکل F710 آن است که از طریق بلوتوث و به کمک دانگلی کوچک به پی سی متصل می شود. با مراجعه به سایت خرده فروشی های مطرح متوجه خواهید شد که بسیاری از خریداران F710 نسبت به قطع ارتباط یا تاخیر در عملکرد کنترلر شکایت کرده اند. عده ای دیگر نیز گفته اند که اتصال کنترلر با پی سی، تنها در محدوده کوچکی صورت می گیرد. البته یک سیم یو اس بی نیز به همراه F710 عرضه می شود، اما راه حل چندان مناسبی برای این مشکل نیست.
حتی اگر نگرانی در رابطه با اتصال را هم کنار بگذاریم، کنترلر طراحی چندان مناسبی هم ندارد. طراحی F710 و محل قرارگیری باتری ها، وزن آن را افزایش داده و احساس می کنید که کنترلر هر لحظه ممکن است از دست تان بیفتد. اندازه کوچک کنترلر، حتی برای افرادی که دستان چندان بزرگی ندارند مشکل ساز خواهد شد و بعد از مدتی کار با آن، انگشتان تان خسته خواهد شد.
خوشبختانه F710 از Xinput و Directinput پشتیبانی می کند و بنابر همین، می توان از آن روی دستگاه هایی مثل Android TV استفاده کرد. یکی دیگر از نقاط قوت F710 هم این است که D-Pad آن متشکل از 4 دکمه جداگانه بوده و یک تکه نیست.
در نهایت خیلی عجیب است که کمپانی Logitech با تجربه خود در تولید کیبوردهای مکانیکی و میکروفون های فوق العاده، بخش مهمی از بازار، یعنی بخش کنترلرهای قدرتمند را فراموش کرده. حتی اگر مدیران Logitech بخواهند که در آینده به این بخش از بازار نیز توجه نشان دهند مسلما مسیری طولانی را باید بپیمایند تا محصولات پیشین و ضعیف آن ها از یاد مخاطبان برود.
PowerA Fusion Pro
قیمت | 79.99 دلار |
کابل | سه متر |
ورودی اضافه | 4 دکمه قابل جداسازی در بخش زیرین |
D-Pad | استاندارد |
تریگرها | مجهز به قفل تریگر |
بامپرها | استاندارد |
تامب استیک ها | ناموازی |
امکانات دیگر | قابلیت ایجاد دو پروفایل مختلف |
وقتی که به دنبال خرید گیم پدی قدرتمند برای گیمینگ روی ویندوز هستید، بعید است که برند PowerA را مد نظر قرار دهید. این کمپانی ساکن واشنگتن، بیشتر شهرت خود را مدیون فعالیت در حوزه مینی کنترلرها، تجهیزات جانبی کنسول و گیم پدهای اسمارت فونی است.
اما PowerA در چند وقت اخیر با عرضه کنترلر Fusion Pro بسیاری را متعجب کرد؛ حتی اگر این مسئله را کنار بگذاریم که قیمت 80 دلاری آن، بسیار پایین تر از قابلیت هایی است که به نمایش می گذارد. Fusion Pro به یک کابل یو اس بی سه متری، 4 دکمه در پشت، قفل تریگر و پوسته ای برای تامب استیک ها مجهز است.
لبه های خمیده Fusion Pro و وزن سبک آن سبب شده که نسبت به گیم پد اکس باکس وان، کاملا متفاوت باشد. با این حال، وزن کمتر کنترلر گاهی نوعی حس توخالی و ارزان قیمت بودن را منتقل می کند. D-Pad کنترلر هم دقیقا چنین احساسی را به همراه دارد اما خوش بختانه، تامب استیک ها به دلیل شباهت به کنترلر اصلی اکس باکس وان، عاری از این مشکل اند.
Fusion Pro بیش از آن که به ارگونومی اهمیت دهد، به دنبال افکت های نورپردازی و جلوه های خیره کننده بوده است. کنترلر مورد بحث دور دو تامب استیک ها و نیز در بخش میانی، از LED هایی بهره می برد که جلوه نورپردازی منحصر به فردی به آن بخشیده اند. به لطف دکمه تعبیه شده در بخش پشتی کنترلر هم می توان میزان روشنایی و رنگ های مختلف را نیز انتخاب کرد.
تریگرهای کنترلر به نظر کمی بزرگ تر و پهن تر از تریگرهای استاندارد و رایج به نظر می رسند. قفل های جداگانه تریگرها سبب می شود که فشار دائمی این دکمه ها بی نیاز شده و با سرعت بیشتری به بازی بپردازید.
در همین حال، در بخش پشتی Fusion Pro هم می توان 4 دکمه مشاهده کرد که البته با پدال های رایج کنترلرهای جدید مانند Wildcat کمپانی Razer تفاوت دارند. این دکمه ها، شکلی تخت به خود گرفته اند و به همین دلیل دیگر امکان ندارد که به صورت اتفاقی آن ها را فشار دهید؛ با این حال، فشار دادن این 4 دکمه گاهی به شکلی بسیار سخت صورت می گیرد.
برای برنامه نویسی وظایف 4 دکمه پشتی، باید از دکمه ای خاص روی دستگاه استفاده کرد. روند کاری خیلی ساده است و تنها کافی است دکمه معین را یک بار فشار دهید و بعد، وظیفه مورد نظر را با فشار دکمه پشتی به آن محول کنید؛ این یکی از ساده ترین روش های برنامه ریزی دکمه ها در میان تمام کنترل های موجود در بازار است.
Fusion Pro کمپانی PowerA مطمئنا توان رقابت با کنترلرهایی نظیر Evil ،Scuf، الیت مایکروسافت و وایلد کت را ندارد، اما قیمت بسیار پایین تری نسبت به آن ها دارد. در نهایت، انتخاب یا عدم انتخاب این کنترلر کاملا به مخاطب و امکانات مورد نیاز وی بستگی دارد.
Razer Wildcat
قیمت | 149.99 دلار |
کابل | سه متر |
ورودی اضافه | دو تریگر و دو بامپ قابل جداسازی |
D-Pad | استاندارد |
تریگرها | دکمه ای |
بامپرها | بسیار حساس |
تامب استیک ها | ناموازی |
امکانات دیگر | پنل شخصی سازی، پیچ گوشتی، محافظ استیک |
پیش از این که کمپانی های همچون Scuf یا Evil حتی به فکر تولید کنترلر بیفتند، کمپانی Razer اولین گام ها برای تولید کنترلرهای حرفه ای را برداشته بود. اولین کنترلر حرفه ای Razer، یعنی Razer Onza در سال 2010 عرضه شد و امکانات شخصی سازیش به قدری گسترده بود که استفاده از آن در مسابقات حرفه ای Major League Gaming ممنوع شد؛ البته در آن زمان، کنترلرهای قابل شخصی سازی هنوز به اندازه امروز جا نیفتاده بودند.
Razer ضمن تعریف از کنترلر Onza خود اعتقاد دارد که ممنوع شدن استفاده از آن در مسابقات eSports تنها سندی دیگر بر فوق العاده بودن کنترلر است. Razer در آن زمان گفت که «Onza چنان کنترلر خوبی بود که استفاده از آن برای همیشه قدغن شد».
سال گذشته، Razer جدیدترین کنترلر خود را تحت عنوان Wildcat عرضه کرد. Razer گفته که برای تولید نسخه پروتوتایپ Wildcat از تجربیات خود در ساخت Onza و محصول بعدی آن، یعنی Sabertooth استفاده کرده است. بعد از طراحی پروتوتایپ، ورژن ابتدایی کنترلر در اختیار گیمرهای حرفه ای گرفت و نسخه نهایی، با توجه با بازخورد این گیمرها توسعه یافت.
چیزی که Razer به آن دست یافته، یک کنترلر قدرتمند گیمینگ است انعطاف پذیری زیادی در بحث شخصی سازی از خود به نمایش می گذارد. بدنه Wildcat به شکل بهتری نسبت به کنترلر معمولی اکس باکس وان در دست جای می گیرد و با وزن 260 گرمی خود، تقریبا 100 گرم از کنترلر الیت اکس باکس وان سبک تر است.
تامب استیک ها از جنس استیل کربن تقویت شده اند و به نرمی حرکت می کنند، دکمه های جلویی نیز فاصله کمتری با یکدیگر نسبت به کنترلرهای معمولی دارند. اما بزرگترین برتری Wildcat در دکمه های پشتی نمایان می شود. Wildcat به جای بهره گیری از پدال، مانند کنترلر الیت و استیم و یا دکمه های تخت Fusion Pro، از یک جفت تریگر اضافه در پشت استفاده کرده است؛ تصمیمی که به گفته Razer، چندان راحت اتخاذ نشده است.
با استفاده طولانی مدت از کنترلرهای مختلف، متوجه خواهید شد که تریگرها احساس بهتری نسبت به پدال ها منتقل می کنند و عادت کردن به آن ها زمان کوتاه تری می طلبد. اما در هر صورت، سلیقه شخصی نیز در این مسئله دخیل است و نمی توان با قطعیت گفت که پدال ها بهترند یا تریگرها.
در کنار تریگر، دو دکمه دیگر در پشت کنترلر قرار گرفته اند که در مجموع هر چهارتای آن ها، قابل برنامه ریزی هستند. با استفاده از پنل تعبیه شده در وسط کنترلر، می توان به سرعت تغییرات لازم را اعمال کرد، پروفایل را تغییر داد، مایکروفون را قطع نمود و صدای بازی را کم یا زیاد کرد.
در آخر قیمت 150 دلاری Wildcat، آن را دقیقا هم تراز با کنترلر الیت مایکروسافت قرار می دهد. هردو کنترلر، امکانات فوق العاده ای دارند و اساسا برای گیمرهای حرفه ای ساخته شده اند. برای انتخاب میان این دو کنترلر، تنها باید میان پدال یا تریگر انتخاب کنید. البته لازم به اشاره است که Wildcat بدون سیم کار نمی کند و باید به صورت دائمی به دستگاه متصل باشد.
Scuf Infinity One
قیمت | 235.55 دلار |
کابل | ندارد |
ورودی اضافه | چهار پدال عمودی در پشت |
D-Pad | شامل صفحه قابل جداسازی |
تریگرها | قابل تنظیم |
بامپرها | حساس |
تامب استیک ها | ناموازی |
امکانات دیگر | پیچ گوشتی، تنظیم الکترومغناطیسی پدال ها |
شاید موفقیت Scuf را بتوان در دو قابلیت کلیدی خلاصه کرد؛ باز بودن دست کاربر در شخصی سازی کنترلر و ویژگی های کوچکی که سازندگان به این کنترلرها اضافه می کنند. Scuf در حال حاضر منتظر تایید 17 پتنت است و پیش از این 38 پتنت دیگر نیز برای محصولات خود به ثبت رسانده.
مکانیزم های قفل تریگر، وجود 6 تامب استیک در اندازه و طول های مختلف، دیسک روان D-Pad و طراحی انعطاف پذیر کنترلر، از جمله این ویژگی های کوچک اند که که تجربه کاربری Infinity One را به کاملا دگرگون می کنند. اما مهم تر از همه این ها، گیمر در انتخاب پدال ها و سایر بخش های کنترلر، آزادی عمل کامل دارد.
پدال های پشتی کنترلر، برخلاف نمونه های مشابه به صورت عمودی قرار داده شده اند و عملکردی عالی به همراه بامپرهای Infinity One از خود به نمایش می گذارند. طراحی و چیدمان مناسب دکمه های جلویی و پشتی، سبب می شود که کنترلر به خوبی در دست جای گیرد و نیازی نیست که دست خود را هنگام استفاده، پنجه کنید.
همین چیدمان درست پدال های پشتی سبب شده که گیمر از برداشتن انگشت شست خود از روی تامب استیک و فشار دکمه ها بی نیاز شود؛ مسئله ای که در بخش چندنفره یک بازی شوتر می تواند تغییری چشمگیر در سبک بازی ایجاد کند. این مکانیزم که پتنت آن در اختیار Scuf قرار دارد به قدری محبوب شده که مایکروسافت هم برای کنترلر الیت خود لایسنس آن را خریداری کرد.
شخصی سازی یکی از قابلیت های کلیدی محصولات Scuf و خصوصا Infinity One است که البته صرفا به انتخاب دکمه های مختلف محدود نمی شود. Scuf پوسته های بسیار متنوعی برای بدنه کنترلرهای خود تولید کرده که هر یک قابل جداسازی کامل هستند؛ از سوی دیگر، حتی رنگ حلقه هایی که تامب استیک ها را در جای خود نگه داشته اند نیز کاملا قابل تغییر است.
اگر جز گیمرهایی باشید که می خواهید همه چیز کنترلر را شخصی سازه کردی و آن را دقیقا به همان شکلی در بیاورید که می خواهید، و نیز در عین حال از کنترلری حرفه ای برای استفاده روزمره بهره ببرید Infinity One قطعا برای شما ساخته شده است. قیمت بالای محصولات Scuf مطمئنا مانع بزرگی برای خریداری آن ها به شمار می رود؛ اما ارزشش را دارند.
Sony DualShock 4
قیمت | 59.99 دلار |
کابل | میکرو یو اس بی |
ورودی اضافه | ندارد |
D-Pad | استاندارد |
تریگرها | استاندارد |
بامپرها | استاندارد |
تامب استیک ها | موازی |
امکانات دیگر | ندارد |
Dualshock 4 بدون شک بهترین کنترلری است که کمپانی ژاپنی سونی تا به امروز تولید کرده. DS4 در حالی که همان حس و حال کنترلرهای قدیمی پلی استیشن را منتقل می کند، بهبود زیادی یافته و با استانداردهای امروزی همگام شده است.
طراحی بی نظیر بدنه DS4 و چسبندگی آن به دست کاربر، حسی بی نظیر از کار با کنترلر منتقل می کند که مشابه آن را کم دیده ایم. البته مسلما عدم وجود امکاناتی مثل دکمه های پشتی قابل برنامه ریزی یا قفل تریگر، DS4 را به انتخاب دوم گیمرهای حرفه ای تبدیل خواهد کرد اما اگر از طرفداران این کنترلر هستید، خوب است بدانید که به خوبی با ویندوز 10 سازگار است.
تنها کافیست که کابل یو اس بی کنترلر را به پی سی متصل کنید و همه چیز برای شروع بازی آماده است. حتی بسیاری از بازی ها، دکمه های اصلی پلی استیشن (یعنی ضربدر، دایره، مثلث و مربع) را به نمایش می گذارند و خبری از 4 دکمه X ،B ،A و Y اکس باکس نیست. البته برای چنین قابلیتی، لازم است که بازی مورد نظر از کنترلر پلی استیشن 4 پشتیبانی کند (عناوینی که روی چند پلتفرم و خصوصا پلی استیشن 4 عرضه شده اند، معمولا چنین قابلیتی هم دارند).
دکمه استارت قدیمی، جای خود را به یک تاچ پد نسبتا بزرگ داده و با دکمه Option می توان به منو و تنظیمات بازی دست یافت. البته دکمه Share برخلاف پلی استیشن 4، کاربردی روی پی سی ندارد و عملا کار خاصی انجام نمی دهد. قیمت 60 دلاری DS4 سبب می شود که به عنوان رقیب اصلی کنترلر معمولی اکس باکس وان در نظر گرفته شود. برای تنوع هم که شده DS4 جایگزین مناسبی باری کنترلر اکس باکس وان خواهد بود؛ البته فراموش نکنید که تامب استیک های DS4 موازی هستند.
Valve Steam Controller
قیمت | 49.95 دلار |
کابل | ندارد |
ورودی اضافه | دو پدال در عقب، سنسور ژیروسکوپ و شتاب سنج |
D-Pad | ترک پد |
تریگرها | استاندارد |
دکمه های جلویی | کوچک تر و کمی پایین تر از اندازه رایج |
تامب استیک ها | فقط یک تامب استیک |
امکانات دیگر | ندارد |
اگرچه در سال های اخیر، تنوع بی نظیری از کنترلرهای گیمینگ در اختیار کاربران قرار گرفته، اما هیچکدام قابلیت های چندان متفاوتی نسبت به یک دیگر ارائه نمی دادند. تقریبا تمام این کنترلرها، فقط از لحاظ ارگونومی یا میزان حساسیت دکمه ها و پدال ها تغییر کرده اند و نمی توان آن ها را محصولی انقلابی خواند؛ چرا که صرفا به بروزرسانی استانداردهای قبلی پرداخته اند.
اما کنترلر استیم کمپانی والو، بدون شک استثنا به حساب می آید. والو به جای آن که به فکر ارتقای استانداردهای رایج باشد، کاری را کرد که همواره در تحقق آن موفق بوده است؛ برداشتن یک محصول و بازسازی آن به شیوه های خود.
استیم کنترلر با هر چیزی که تا به امروز تجربه کرده اید تفاوت دارد. گیم پد والو به گونه ای طراحی شده که ضمن حفظ سبک و سیاق کنترلرهای رایج، احساس کار با ماوس را به مخاطب القا کند. با به دست گرفتن کنترلر، کاربر احساس می کند بخش اعظمی از وزن آن مربوط به سمت بالایی دستگاه است و این موضوع ارتباطی مستقیم با طراحی استیم کنترلر دارد.
تامب استیک کنترلر، برخلاف سایر محصولات مشابه، رو به بالا قرار گرفته و به همین جهت، دقت بیشتر را با خود به ارمغان می آورد؛ اما در عوض، عادت کردن به آن کمی زمان می برد. بخش جلویی کنترلر هم کاملا از نو طراحی شده؛ استیم کنترلر تنها یک تامب استیک آن دارد و آن نیز در محل D-Pad کنترلر اکس باکس وان تعبیه شده است.
در سمت راست تامب استیک، چهار دکمه کوچک A ،B ،X و Y با فاصله ای کم نسبت به یکدیگر قرار گرفته اند. در همین حال، بخش سمت راست کنترلر به یک پد دایره ای شکل مجهز است که نقش ماوس را ایفا می کند. این پد کاملا لمسی است و می توان در جهت های مختلف روی آن کلیک کرد.
در بالای کنترلر، می توان دو بامپر کوچک و دو تریگر را یافت و در پشت آن هم تکه پلاستیکی بد شکلی وجود دارد که به دور دسته کنترلر می پیچد و قابلیت تعامل پذیری دارد. در بخش زیرین، سوییچ کوچکی قرار دارد که با فشار آن، باتری های AA داخل کنترلر در دسترس قرار می گیرند.
استیم کنترلر از آن دست محصولاتی است که گیمر یا عاشق آن می شود و یا متنفر از آن. تاچ پد کنترلر، کمی بیش از اندازه بزرگ به نظر می رسد و شاید بسیاری با کار کردن با آن راحت نباشند. اما هنگام کار با این تاچ پد، نوعی حس رضایت در کاربر به وجود می آید که سایر کنترلرها از تحقق آن عاجزند.
اما نکته ای ظریف در رابطه با استیم کنترلر وجود دارد که توجه به آن الزامیست. استیم کنترلر متاسفانه به صورت پیش فرض عملکرد چندان خوبی در بازی های مختلف ندارد. گیمر باید دائما به تنظیمات کنترلر مراجعه کرده و چیدمان دکمه ها را آن طور که خود می خواهد تغییر دهد. البته مادسازان نیز بیکار ننشسته اند و می توانید پروفایل های بسیار زیادی از سطح اینترنت بیابید که هماهنگی کامل با عناوین مختلف دارند.
به محض آن که بهترین چیدمان و برنامه ریزی برای کنترل را بیابید، دیگر نمی توان از استیم کنترلر دل کند. استیم کنترلر شاید هنوز نسبت به ماوس و کیبورد ضعف هایی داشته باشد اما تجربه عناوین اول شخص شوتر با یک کنترلر هیچوقت تا به این اندازه دلچسب نموده است. در همین حال، به لطف تاچ پد استیم کنترلر، امکان تجربه بازی های استراتژیک و یا MOBA نیز میسر است.
در نهایت، استیم کنترلر به دلایل مختلف، می تواند گزینه ای مناسب برای پی سی گیمرها به شمار برود. از یک سو، استیم کنترلر کاربر را از نشستن پشت دستگاه پی سی بی نیاز می کند و از سوی دیگر، خلاقیت به کار رفته در آن ارزش امتحان کردن را دارد.
Xbox Elite Controller
قیمت | 149.99 دلار |
کابل | سه متری |
ورودی اضافه | چهار پدال افقی در پشت |
D-Pad | دو گزینه مختلف |
تریگرها | تریگرهای باریک قابل تعویض |
بامپرها | استاندارد |
تامب استیک ها | ناموازی، شامل سه حالت مختلف |
امکانات دیگر | کابل، اپلیکیشن قابل دانلود، کیف قابل حمل |
نتیجه 18 ماه تلاش سخت، کنترلری است که به گفته مایکروسافت، تنها یک درصد از گیمرها را هدف قرار داده است؛ اما گیمرهای معمولی هم می توانند در استفاده روزانه خود از آن بهره ببرند. تامب استیک های الیت از جنس استیل بوده و در سه شکل و اندازه مختلف در اختیار مخاطب قرار می گیرند.
دو نوع D-Pad مختلف، 4 پدال پشتی و یک کابل سه متری از جمله دیگر محتویات بسته الیت به شمار می روند. مایکروسافت به جای استفاده از ابزارآلاتی مانند پیچ گوشتی برای تعویض قطعات، کنترلر را به گونه ای طراحی نموده که می توان همه کار را به سرعت و با دست به انجام رساند. تریگرهای کنترلر هم هر کدام به یک قفل مجهز بوده و از پشت قابل تنظیم اند.
مضاف بر این ها، اپلیکیشنی به همراه تجهیزات جانبی الیت عرضه می شود که تمام تنظیمات و برنامه نویسی دکمه ها، به وسیله آن صورت می پذیرد. به کمک این اپلیکیشن می توان چیزهایی مانند میزان حساسیت تامب استیک، عملکرد بامپرها، پدال ها و تریگرها را مشخص نمود. در حالی که امکان ذخیره سازی تعداد بی شماری پروفایل روی اکس باکس وان یا ویندوز وجود دارد، تنها دو پروفایل روی خود کنترلر ذخیره می شود.
در کل، کنترلر الیت مجموعه ای بی نظیر در اختیار گیمر می گذارد که می توان آن را به هر شکل ممکن شخصی سازی کرد. با این وجود، انتقادات زیادی به قیمت بالای کنترلر وارد شده است؛ انتقاداتی که چندان بیراه نیستند. در واقع دکمه های جلویی چندان تفاوتی با کنترلر معمولی ندارند و بامپرها نیز شامل همین مسئله می شوند.
خوشبختانه چیدمان افقی پدال های پشتی الیت؛ تجربه بهتری نسبت به کنترلر Scuf ارائه می دهد و تعویض آن ها با سرعت و سادگی بیشتری انجام می شود. جالب است بدانید که با توجه به خریداری لایسنس استفاده از پدال از سوی مایکروسافت، کمپانی Scuf به عنوان شریک شخص ثالث انحصاری مایکروسافت در تولید قطعات جانبی برای الیت برشمرده می شود.
با یک برچسب قیمت 150 دلاری و قول دسترسی به محصولات جانبی Scuf، الیت بدون شک یکی از پیشروهای حوزه کنترلرهای گیمینگ است و اگر به دنبال یک گیم پد حرفه ای باشید، الیت بدون شک انتخاب اولتان خواهد بود.
سایت دیجیاتو
نظر شما
