تحول چشمگیر در تربیت نیروی انسانی، ارزنده‌ترین ثروت اقتصادی

 بانكداري ايراني- با پیشرفت چشمگیر علمی جهان، تربیت نیروی انسانی به عنوان ارزنده ترین ثروت اقتصادی به شمار می رود.

به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، در دوران معاصر، از نیروی انسانی به عنوان ارزنده ترین و موثرترین سرمایه و ثروت در جوامع یاد می شود، در واقع حصول موفقیت هر چه بیشتر در عرصه پرورش و تربیت نیروی انسانی، بدون تردید دستیابی به توسعه پایدار با سهولت هر چه بیشتری مُیَسَر می‌شود و این مولفه از دستاوردهای مهم نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران در چهار دهه اخیر به شمار می رود.

اگر در گذشته از منابع و معادن طبیعی و زیرزمینی به عنوان مولفه‌های اثرگذار در ارزیابی میزان ثروت کشورها یاد می‌شد، امروزه این نیروی انسانی و عناصر دانشگاهی و ضریب برخورداری از علم و فناوری است که توانمندی و بنیه واقعی جوامع را از حیث برخورداری از ثروت و سرمایه به تصویر می‌کشد.

بدون تردید، هر آنچه شاهد گسترش دانش و توسعه نیروی انسانی آموزش دیده دانشگاهیِ بیشتری در کشور باشیم، به همان میزان بستر بسط ثروت و رشد و شکوفایی علمیِ جامعه به نحو شایسته تری فراهم خواهد شد.

امروزه نقش علم و دانش در پیشرفت اقتصادی جوامع، مولفه‌ای انکار ناشدنی به شمار می‌رود، ارزش افزوده‌ای که از محل تولید و عرضه محصولات به دست می‌آید تا حدود بسیاری مرهون پیشرفت، فناوری و دانشی است که جوامع در فرآیند تولید کالا از آن بهره می‌برند.

با لحاظ کردن این قاعده که دستیابی به توسعه پایدار با نگاه تک بُعدی محقق نمی شود، این واقعیت نیز ملموس خواهد شد که بسیاری از توفیقات حاصل شده در بخش پیشرفت و توسعه با اتکای به رشد علمی و فناوری به دست می آید که به طور قطع این قاعده در ارتباط با توسعه اقتصادی نیز مصداق دارد.

طبق آمار منتشر شده؛ در تمامی شاخص‌های علمی و دانشگاهی کشور، ضریب موفقیت ها در نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران در مقایسه با دوران پیش از انقلاب با رشد و افزایش چشمگیر و فزآینده ای همراه بوده است.

افزایش مراکز آموزش فنی و حرفه ای به عنوان مهمترین کانون مهارت آموزی و مهارت افزایی از 700 واحد به حدود هفت هزار واحد، افزایش تعداد مراکز آموزش استثنایی از237 مرکز در دوران پیش از انقلاب به یک هزار و 500 مرکز در دوران پس از انقلاب، بالارفتن کمی و کیفی مراکز آموزش استعدادهای درخشان از دو مرکز به 670 مرکز، رشد جمعیت برخوردار از تحصیلات عالیه از 310 هزار نفر به حدود 5 میلیون و 500 هزار نفر، افزایش تعداد دانشجویان در حال تحصیل از 170 هزار نفر(تا پیش از پیروزی انقلاب) به حدود 4 میلیون نفر در دوران کنونی، بالارفتن تعداد واحدها و مراکز دانشگاهی از 233 واحد به بیش از 2 هزار و 500 واحد و به دنبال آن رشد چشمگیر تعداد رشته‌های دانشگاهی در مقاطع کارشناسی،کارشناسی ارشد و دکترا تنها گوشه ای از توفیقات حاصل شده در عرصه تربیت و پرورش منابع انسانی به شمار می رود که حتی در صورت قائل بودن به عادی بودن این افزایش به دلیل رشد جمعیت کشور( از 35 به 80 میلیون نفر) ، نمی‌توان این واقعیت را انکار کرد که در بسیاری از حوزه ها شاخِصِ میزان رشد چندین برابر ضریب افزایش جمعیت کشور بوده است.

بازتاب چنین موفقیت‌هایی در عرصه‌های صنعت نفت، بهداشت، سد سازی، تراکتورسازی، هسته‌ای، خودروسازی،کشاورزی و... بروز پیدا می‌کند که حصول توفیق در هر یک از حوزه‌های مذکور، علاوه بر دستیابی به صرفه جویی ارزی هر چه بیشتر، ضریب استقلال، خودکفایی و خروج از وابستگی کشور را به نحو شایسته تری فراهم خواهد کرد.

موفقیت ایران در تولید علم و پیشرفت هایی که در سالیان اخیر بواسطه منابع انسانی تربیت و پرورش یافته در نظام آموزشی کشور به دست آمده، بُعدی دیگر از دستاوردهای نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران در چهار دهه اخیر به شمار می رود که به طور قطع در مطالعه سیر و روند پیشرفت و توسعه کشور، نادیده انگاشتن آن غیرممکن به نظر می رسد.

بدون تردید، در حال حاضر، نقدهایی به نظام آموزشی کشور وارد است که طرح ایرادات و انتقاد از وجود برخی کاستی‌ها، نفی‌کننده دستاوردهای حاصل شده در عرصه مذکور نخواهد بود و تمامی این توفیقات در شرایطی به دست آمده که در طول چهار دهه اخیر، اجماعی کم سابقه بسیاری از کشورهای جهان را علیه دانشمندانِ ایرانی با هدف ایجاد مانع در مسیر رشد، شکوفایی و پویایی کشور را شاهد بوده ایم.