رویش امید در دولت تدبیر

«رویش امید در دولت تدبیر»، «ترامپ تاریخ‌ساز نیست »، «'فیگور' هم نتوانستیم بگیریم » و «با قنات قهریم» از مهم ترین موضوع های اختصاصی روزنامه شرق در شماره پنجشنبه 21 بهمن است.

** رویش امید در دولت تدبیر

فتح‌ الله امی رییس پژوهشگاه هوافضای وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در گفت و گو با شرق می گوید: در سال‌های اخیر توانستیم از لحاظ قانون و اعتبارات، دوباره هویت پیدا کنیم. هم‌اکنون عزم خود را جزم کرده‌ایم تا برنامه‌هایی را که سند جامع توسعه هوافضا بیشتر به آنها توجه کرده و مواردی که تحت نظر شورای انقلاب فرهنگی مصوب شده است، انجام دهیم. درحال‌حاضر روی چهار پروژه از سند که در فصل پنجم آمده است، دست گذاشته‌ایم و به حول و قوه الهی قصد انجام این چهار طرح را داریم. یکی از این پروژه‌ها، موضوع ارسال انسان به فضاست. همان‌طور که در سند قید شده است، موضوع ارسال انسان به فضا ‌باید با همکاری‌های بین‌المللی صورت بگیرد. بنابراین با کشورهای دوست مثل هند، چین و روسیه صحبت کرده‌ایم. خود این ارتباطات بین‌المللی خیلی زمان‌بر و وقت‌گیر است. به‌همین‌دلیل تازه توانستیم در موضوع صلح‌آمیز اعزام انسان به فضا از همکاری کشورهای دوست استفاده کنیم.

** ترامپ تاریخ‌ساز نیست

توس طهماسبی در این گزارش آورد: جورج فریدمن تحلیلگر مشهور آمریکایی و مدیرکل «آژانس اطلاعات و مراقبت راهبردی آمریکا»، برای تحلیل تاریخ سیاسی این کشور، الگوی نظری قابل‌تأملی دارد: آمریکا حدودا هر ٥٠ سال یک‌بار با بحران اجتماعی‌-اقتصادی بزرگی روبه‌رو می‌شود. از یک دهه پیش از بروز نهایی بحران، مشکلات خودنمایی می‌کنند. در نهایت با تغییر سیاست کلان برای بحران چاره‌ای اندیشیده می‌شود و ایالات‌ متحده به شکوفایی بازمی‌گردد. در حدود چهار یا پنج دهه بعد، این راه‌حل خود بحران جدیدی را به دنبال می‌آورد. بحران حاد و حادتر می‌شود تا اینکه راه‌حل دیگری که یک سیاست اقتصادی-اجتماعی جدید است، از دل آن زاده می‌شود. هر یک از این چرخه‌های ٥٠‌ساله با یک رئیس‌جمهور موفق و تاریخ‌ساز آغاز می‌شود که با طرحی نو بحران عصر خود را حل کرده و با رئیس‌جمهور ناموفقی به پایان می‌رسد که می‌خواهد با راه‌حل‌های بحران پیشین، بحران جدید را حل کند و ناکام می‌شود. ایالات متحده تاکنون چهار چرخه را طی کرده و هم‌اکنون در نیمه دوم چرخه پنجم قرار دارد.

«فیگور» هم نتوانستیم بگیریم

در این گزارش که به قلم مهتاب قلی‌زاده نوشته شد، می خوانیم: اگر این روزها نام «سوریه» یا «عراق» به گوش‌تان بخورد، نخستین موضوعی که به خاطر می‌آورید چیست؟ «داعش»؟ «جنگ»؟ «آواره‌ها»؟ «هشت سال دفاع مقدس»؟ «بشار»؟ پسِ پشت همه این حوادثی که از «سوریه» و «عراق» در ذهن ایرانیان نقش بسته است، منابعی پُر و پیمان در این دو کشور، انتظار ایرانیان را می‌کشد. «واقعیت این است که هم در عراق و هم در سوریه، بیش از آنچه که فایده اقتصادی بردیم، هزینه کردیم». این را جهانبخش سنجابی‌شیرازی دبیرکل سابق اتاق بازرگانی مشترک ایران و عراق به «شرق» می‌‌گوید،او تأکید می‌کند. به گفته سنجابی‌شیرازی، منطق حاکم بر فعالیت ‌های بخش خصوصی، بیش از آنکه مسائل استراتژیک باشد، منطق سود است. از همین ‌رو است که از حالا باید برای شرایط پس از بحران در این کشورها برنامه داشته باشیم؛ یعنی باید سهم نرمالی از اقتصاد این کشورها را در اختیار بگیریم. او تأکید می‌کند: بااین‌همه متأسفانه اکنون بخش خصوصی ایران حتی فیگور این فعالیت را هم نگرفته است. درواقع ما حتی برای مشارکت در اقتصاد این کشورها دورخیز هم نکرده‌ایم؛ گویی قصدی برای انجام فعالیت اقتصادی در این کشورها نداریم.

** با قنات قهریم

مرتضی تفتی استاد و مؤسس دانشکده قنات یزد در گفت وگو با شرق می گوید: ما با قنوات قهر کرده‌ایم و با تفکر اینکه مدرن شده‌ایم مزایای این سنت ارزشمند را از یاد برده‌ایم. قنوات یک منبع مطمئن و پایدار برای استحصال آب بوده و در سطح دنیا دارای جایگاه ویژه‌ای هستند اما متأسفانه کارشناسان دستگاه‌های مرتبط با قنات نیز از مزایای بی‌شمار قنوات بی‌اطلاع هستند و افرادی که مسئول حفاظت از آنها هستند، با بی‌اطلاعی خود در حق قنوات دشمنی می‌کنند. از ٦٤٠ دشت موجود در سطح کشور، در دشت‌هایی که قنات وجود ندارد، بیلان یا تراز آب زیرزمینی منفی است؛ یعنی مقدار آبی که ما از زمین خارج می‌کنیم، از بارندگی‌ها بیشتر است. به دلیل اینکه قنات‌ها از آب‌ های زیرزمینی استفاده می‌کنند، اندک تغییراتی در سطح آب‌های زیرزمینی قنات را خشک می‌کند.