در میدان انتخابات سال ٩٦ اصلاح‌طلبان از مدت‌ها پیش اعلام کرده‌اند که حسن روحانی تنها کاندیدای انتخاباتی شان است.
روزنامه اعتماد در گفت و گو با سیدحسن رسولی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب نوشت: در میدان انتخابات سال ٩٦ اصلاح‌طلبان از مدت‌ها پیش اعلام کرده‌اند که حسن روحانی تنها کاندیدای انتخاباتی شان است.
در ادامه این گفت و گو می خوانیم: با این حال هنوز وضعیت جریان اصولگرایی به لحاظ تک‌کاندیدایی یا چند کاندیدایی مشخص نیست. سیدحسن رسولی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب معتقد است که امروز در جریان اصولگرایی کشمکش‌هایی بر سر کاندیداتوری افراد وجود دارد که احتمال معرفی کاندیدای واحد از سوی آنان را کم می‌کند.
** وضعیت رای‌آوری روحانی در سال ٩٦ را چطور ارزیابی می‌کنید؟
در این مورد باید براساس تجارب به دست آمده از تاریخ ٣٥ ساله انتخابات ریاست‌جمهوری در ایران اظهارنظر کرد. روسای جمهور در دوره دوم خود البته به استثنای انتخابات دوره دهم ریاست‌جمهوری در سال ٨٨ که همگی بلااستثنا از حداکثر مدت زمان ٨ ساله قانونی حضور در مسند ریاست‌جمهوری به صورت تمام و کمال استفاده کرده‌اند، از یک فضای رقابتی جدی انتخاباتی برخوردار نبوده‌اند. البته در سال ٨٨ رقابت انتخاباتی بسیار جدی شکل گرفت. لیکن رقبای انتخاباتی آنها از موقعیت برتر سیاسی و تبلیغاتی برخوردار نبوده‌اند.
** چرا رقابت در دوره دوم انتخابات روسای جمهور چندان جدی نبوده است؟
دلیل اول اینکه رییس‌جمهور مستقر در دوره اول ریاست‌جمهوری‌اش با ارایه گفتمان مجاب‌کننده توانسته است اعتماد عمومی مردم را به سمت خویش جلب کند. روسای جمهور طی دوره چهار ساله اول به‌طور نسبی و در حد ممکن با تکمیل و تجهیز این گفتمان موفق شده‌اند که جهت‌گیری‌های‌شان را در سطح افکار عمومی توسعه دهند. لذا در دوره دوم گفتمان تقویت شده پیشین پشتوانه مناسبی برای حضور مبتکرانه در عرصه تبلیغات انتخاباتی بوده و خواهد بود.
دلیل دوم اینکه کارنامه عملکردی دوره اول هر چند طی چهار سال دارای ایراداتی باشد ولی شاخص‌های قابل اندازه‌گیری وجود دارد که برای افکار عمومی قانع‌کننده است. دلیل سوم اینکه رییس‌جمهور به عنوان دومین مقام رسمی کشور پس از رهبری به دلیل مسوولیت‌های محوله به قوه مجریه و نیز نظارت بر اجرای قانون اساسی طبق اصل ١١٣ این قانون از ظرفیت حضور در افکار عمومی از طریق تریبون‌های رسمی برخوردار است. بر این اساس در مقایسه با رقبا از شهرت برخوردار است. بنا بر این دلایل به نظر می‌رسد کما‌فی‌السابق در انتخابات ریاست‌جمهوری ٢٩ اردیبهشت سال ٩٦ ابتکار عمل دست آقای روحانی خواهد بود. به خصوص اینکه جامعه اصلاح‌طلبی ایران در راستای تداوم جهت‌گیری راهبردی و حمایتی سال ٩٢ همچنان از آقای رییس‌جمهور حمایت توام با انتقاد دارند.
** به نظر شما ارزیابی افکار عمومی از دولت روحانی در شرایط کنونی چیست؟
آقای روحانی به‌عنوان رییس‌جمهور دولت یازدهم در حوزه سیاست خارجی با به سرانجام رساندن پرونده هسته‌ای آرامش و رفع تهدید موثری را از حوزه امنیت ملی کسب کرده است. نرخ تورم را از چهل درصد به ٥/٨ درصد کاهش داده است و نرخ رشد تولید ناخالص داخلی کشور را از منفی ٥/٦ به مثبت ٥/٧ افزایش داده است. این کارنامه عملکردی به عنوان تبلیغ‌کننده گفتمان عدالت‌محوری دولت یازدهم یکی از دیگر برگ‌های برنده رییس‌جمهور است.
** سناریوی انتخاباتی جریان رقیب را چگونه پیش‌بینی می‌کنید؟
در صحنه متعلق به رقبای گفتمانی و سیاسی آقای روحانی تاکنون یک جهت‌گیری مدون واحد و منسجم که از سوی تمامی احزاب و گروه‌های اصولگرا مورد پذیرش باشد به چشم نمی‌خورد. طی روزهای اخیر هرکدام از زیرمجموعه‌های جریان اصولگرایی مواضع مستقلی از یکدیگر اتخاذ کرده‌اند. حزب موتلفه، آقای میرسلیم را به عنوان کاندیدای این حزب معرفی کرده است و برخی زیرمجموعه‌های اصولگرا، آقای قالیباف را به دلیل شناخته‌شده بودن مناسب می‌دانند و معتقدند از سازمان رای و امکان رای‌آوری بیشتری نسبت به دیگر گزینه‌های اصولگرایی برخوردار است. جبهه جدیدی به نام جبهه نیروهای انقلاب نیز تشکیل شده است و در اعلامیه اولیه عنوان کرده که در انتخابات ریاست‌جمهوری کاندیدا معرفی خواهد کرد. جبهه پیروان خط امام و رهبری با محوریت آقای باهنر نیز مسیر خاص خود را طی می‌کند. از طرفی حلقه آقای احمدی‌نژاد نقشه راه دیگری را برای انتخابات برگزیده است. اگرچه شخص آقای احمدی‌نژاد به صحنه نمی‌آید اما اطرافیان او درصدد هستند تا کاندیدایی از جریان فکری متبوع‌شان به انتخابات وارد کنند.
بنابراین پس از پایان این کشمکش‌های درونی جریان اصولگرا باید منتظر بمانیم تا ببینیم آیا همه ظرفیت‌های جریان رقیب آقای روحانی که در تحقق ناکامی ایشان برای انتخاب مجدد متفق‌القول هستند در عمل می‌توانند به اجماع و انسجام اثربخش برسند یا خیر. چنانچه در تحقق این هدف مهم موفق باشند در آن صورت با یک نامزد واحد به‌صورت جدی و قوی سهم قابل‌توجهی از آرایش انتخاباتی آینده را به خود اختصاص خواهند داد. در چنین شرایطی هر چند توازن قوا به نفع آقای روحانی خواهد بود ولی چالش‌ها و آسیب‌های جدی نیز موفقیت ایشان را تحت‌الشعاع قرار خواهد داد. فرض دوم این است که چنین وحدت و همگرایی محقق نشود. در آن صورت همانند انتخابات ٩٢ نامزدهای متنوع و متعددی هر کدام به نمایندگی از لایه‌ای از ظرفیت‌های اصولگرایی در مقابل آقای رییس‌جمهور صف آرایی خواهند کرد که در آن صورت آقای روحانی به لحاظ تبلیغاتی با چالش‌های جدی رو به رو خواهد بود اما خود این تکثر، تنوع نامزدهای جریان رقیب ایشان به صورت غیر مستقیم استقرار مجدد او را در پاستور تثبیت خواهد کرد.
** چرا اصلاح‌طلبان تمایل به ادامه ریاست‌جمهوری روحانی دارند؟
آنچه به‌عنوان یک فرد اصلاح‌طلب که طرفدار تداوم دوره ریاست‌جمهوری روحانی هستم می‌توانم بیان کنم این است که اولا یک دوره چهار ساله با وجود حملات وسیع و هجمه‌های توام با تخریب به دولت، مدت زمان کمی است. این زمان برای اجرای برنامه‌های اساسی آقای روحانی در حوزه‌های گوناگون کافی و وافی نیست. از این‌رو تمدید حضور ایشان در راس قوه مجریه فرصت بیشتری برای ادامه کار دولت خواهد بود تا بتواند به تکمیل طرح‌ها و برنامه‌های شروع کرده بپردازد. همچنین دولت با بازخوردهایی که از نقدهای مشفقانه اصلاح‌طلبان دریافت کرده و نیز مطالباتی که در ایام تبلیغات ریاست‌جمهوری دریافت می‌کند، در چهارساله دوم محکم‌تر، کارآمدتر و با انتخاب همکارانی قوی‌تر و وفادار‌تر می‌تواند خدمت بیشتری به تامین منافع ملی کند.
** آقای روحانی برای کسب اعتماد افکار عمومی و جلب رای در سال ٩٦ چه کارهایی باید انجام دهد؟
ترمیم عاجل و فوری دو ستاد تعیین‌کننده دولت برای بهتر پیمودن مسیر منتهی به ٢٩ اردیبهشت سال ٩٦ بسیار حایز اهمیت است. در درجه اول تقویت و انسجام بخشی کارآمدتر به ستاد سیاسی دولت، در مرکز و مناطق اهمیت دارد. در درجه دوم تغییر فوری و بازنگری در برنامه‌ها و مدیریت ستاد اطلاع‌رسانی دولت مهم است. دولت باید وزارتخانه‌ها، سازمان‌ها و سایر بخش‌های دولتی و نیز استانداری‌ها، فرمانداری‌ها و بخشداری‌ها را به موازات تقویت کند.
این دو اقدام مهم باید در کنار تقویت رابطه تعاملی بین مجموعه دولت با اصلاح‌طلبان و سایر اصولگرایان معتدل طرفدار دولت صورت گیرد. موارد گفته شده برای اجرای کارآمدتر برنامه‌ها و عملکرد دولت و نیز تقویت ظرفیت پاسخگویی در عرصه افکار عمومی لازم است. در کنار این اقدامات حفظ دستاوردهای دولت یازدهم در حوزه‌های اقتصادی و مالی مقولاتی مثل نگهداشت نرخ تورم زیر ١٠ درصد مقابله و پیشگیری از افزایش نرخ ارز و حمایت جدی‌تر از بخش‌های پیشران توسعه اقتصادی به خصوص بخش مسکن و ساختمان و نیز حمایت جدی‌تر از صادرات غیر نفتی و صدور خدمات فنی، مهندسی سرفصل‌هایی است که باید مورد توجه قرار بگیرد. چنانچه دولت به این موارد اهتمام ورزد امکان کاهش آرای منفی آقای رییس‌جمهور و جذب آرای خاکستری به نفع ایشان میسر‌تر خواهد شد.
*منبع: روزنامه اعتماد، 1395.10.12
نظر شما
