روزنامه ابتکار در صفحه ادب و فرهنگ در گفت و گو با جعفر عبدی نوشت: اگر چه نوشت افزار ایرانی به عنوان دغدغه ای کلان در سطح کشور مطرح شده با این حال همیشه مساله برندسازی در ایران درگیر مشکلات بسیاری بوده است.
در این گفت و گو که در شماره چهارشنبه 17 شهریور 1395 خورشیدی با مدیر نظارت بر چاپ و توزیع کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان انتشار یافته است، می خوانیم: سال هاست که با نزدیک شدن به بازگشایی مدارس بحث ها درباره خرید کالاها و نوشت افزار ایرانی در رسانه ها بالا می گیرد. تبلیغ هایی که از مردم می خواهد برای فرزاندانشان دفتر، مداد و دیگر لوازمی را بخرند که طرح های غربی نداشته باشند. رهنمودهای رهبر معظم انقلاب اسلامی در این زمینه باعث شد تا مسئولان به فکر تولید نوشت افزار ایرانی بیفتند که با فرهنگ ایرانی ـ اسلامی نیز عجیبن باشد. در همین مسیر کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان از سال 1392 قدم در این مسیر گذاشت.
جعفر عبدی، مدیر نظارت بر چاپ و توزیع کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان درباره شروع فعالیت در زمینه تولید نوشت افزار ایرانی به «ابتکار» می گوید: در سال 94 در راستای فرمایشات رهبری که باید نمادهای ایرانی ـ اسلامی ترویج پیدا کند، فعالیت های کانون در این حوزه که از دو سال پیش آغاز شده بود، گسترش یافت. در این سال علاوه بر دفتر، نوشت افزارهای مداد مشکی، قرمز، مداد 12 رنگ، خط کش ژله ای، پاک کن، تراش، جامدادی و ظرف غذا و قمقمه را با همین نمادها تولید کرد. این وسایل با استقبال خوبی روبه رو شد و ما را تشویق کرد که به سمت تولید بیشتر برویم.
عبدی به توجه به نیازسنجی و ذائقه کودکان در تولید نوشت افزار و دیگر لوازم اشاره و بیان می کند: این که چطور می شود کودکان را جذب کالاهای ایرانی کنیم در حوزه بازاریابی و بازارشناسی است. در ادامه هم مجمع نوشت افزار ایرانی ـ اسلامی تشکیل شد که کمک زیادی برای ما و امثال ما بود که در این زمینه اقدام به تولید و توزیع کرده بودند.
اگر چه نوشت افزار ایرانی به عنوان دغدغه ای کلان در سطح کشور مطرح شده با این حال همیشه مساله برندسازی در ایران درگیر مشکلات بسیاری بوده است. در این میان حتی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان نیز با این که از سابقه خوبی برخوردار است، نتوانسته تا تولیداتش را به برندی آشنا برای خانواده های ایرانی تبدیل کند. همان قدر که خانواده های ایرانی با نام چیپس و پفک آشنا هستند، اطلاعی از برندهای نوشت افزار ندارند. در این میان به نظر می رسد صدا و سیما و شهرداری از قدرت ویژه ای برای آگاهی سازی و شناسایی برخوردارند.
شهرداری با ایجاد نمایشگاه های «باز باران» در نقاط مختلف شهر کمک بسیاری به شناسایی این نوشت افزار کرده است. موسسات آموزش و پرورش و مدارس هم با وجود تفاهم نامه ای که شکل گرفته، عرضه مستقیم این کالاها را در مدارس با تخفیف ویژه انجام می دهند.
به گفته عبدی، صدا و سیما در نمایشگاه های نوشت افزار که برگزار می شود، حضور فعالی دارد و در همین نمایشگاهی که این روزها در سالن حجاب برپاست، از خانواده ها دعوت می کند تا به آن جا بروند.
او می گوید: سال به سال استقبال خانواده ها از این نوشت افزار بیشتر و نمایشگاه ها هم بهتر و پویاتر می شوند. همین باعث شده تا امسال هم علاوه بر طرح های گذشته، 34 طرح جدید اضافه به مجموعه نوشت افزارهایمان اضافه و قدیمی ترهایی را که با استقبال روبه رو بودند، تجدید چاپ کنیم.
مدیر نظارت بر چاپ و توزیع کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به ایرانی بودن کل فرایند تولید این نوشت افزار اشاره می کند و توضیح می دهد: دفترهایی که تولید می کنیم، نیاز به فعالیت زیادی ندارد و در چاپخانه کانون تولید می شود.
در خصوص موارد دیگر هم در ایران کارگاه هایی هستند که به صورت متمرکز در استان تهران قرار دارند و تولیدکنندگان داخلی آنها را می سازند.
با این حال عمده مشتری های کانون، مدارس هستند و براساس گفته عبدی، این استقبال در مدارس استان ها و شهرستان ها بیشتر از تهران است.
او درباره دلیل این مساله بیان می کند: شاید دلیل این مساله این باشد که در استان ها، موزعان، قوی تر عمل کرده اند. همچنین تعداد نمایشگاه ها در شهرستان ها بسیاری بیشتر و گسترده تر است. اگر چه بازخورد کاملی از دیگر استان ها نداریم با این حال خوش بین هستیم که نمایشگاه ها با استقبال خوبی همراه شوند. البته موارد دیگری هم می توان برای این مساله برشمرد که موفقیت در ورود به مدارس استان ها، در دسترس نبودن بازارهایی مثل بازار تهران و کم بودن نمایشگاه ها و فروشگاه های زنجیره ای مانند تهران در دیگر استان ها را می توان برشمرد. با این حال تلاش ما این است که دسترسی به نقاط محروم را افزایش دهیم.
این مسئول در کانون پرورش فکری بر کیفیت بالای نوشت افزارها و وسایل تولید شده در کانون تاکید می کند و می گوید: جنس های خارجی زرق و برق زیادی دارند اما در مقایسه، کالاهای ما از بهترین مواد اولیه، استاندارد بالا و کیفیت خوب تولید می شوند و اگر قرار بر انتخاب باشد به شخصه از این نوشت افزار و تولیدات استفاده می کنم. به طور مثال ظرف غذایی که تولید می کنیم قابل استفاده در ماکروفر است و این مساله نشان می دهد که چقدر باید وسیله با کیفیت تهیه شده باشد.
اما مساله دیگر قیمت این کالاهاست. طبیعتا هر وسیله ای که خوب و با کیفیت تهیه شود، هزینه دارد. عبدی درباره قیمت گذاری این کالاها بیان می کند: در تولید این کالاها، دنبال این نیستیم که به سود برسیم یا مسائل اقتصادی مهم نیست، آنچه اهمیت دارد، فرهنگ و فرهنگسازی است.
بنابراین در اولویت کار، تلاش می کنیم تا با حداقل سود به طوری که فقط ضرر ندهیم، قیمت گذاری کنیم. به طور مثال تلاش می کنیم مداد رنگی ها با برندهای خوب قابل مقایسه باشد و کیفیت ما به آنها برسد ولی از نظر قیمتی طوری باشد که خانواده ها بتوانند به راحتی آن را تهیه کنند. اگر چه در این سال ها که بحث حمایت از کالاهای تولید ایرانی وجود داشته است اما به نظر می رسد، مبادی دیگری کالاهای خارجی را به راحتی وارد می کنند. کالاهایی که حتی با کیفیتی بسیار پایین هستند اما به دلیل قیمت های ارزان، بازار خوبی دارند.
با این حال این مدیر کانون پرورش فکری می گوید که نمی توانند در این زمینه کاری انجام دهند. او توضیح می دهد: ما قدرت برخورد با محصولاتی که وارد می شوند، نداریم. برای اینکه جلوی این کار را بگیریم، وارد عرصه تولید، توزیع و اطلاع رسانی شده ایم و با بالا بردن کیفیت، قیمت را پایین آورده ایم تا جلوی واردات بی رویه محصولات بی کیفیت با نمادهای غربی را بگیریم و با این شیوه با این کالاها مقابله کنیم. عبدی اعتقاد دارد در این زمینه باید مجمع نوشت افزار ایران ورود کند و با کمک اتحادیه نوشت افزار و سازمان های انتظامی جلوی این کار را بگیرد؛ وگرنه یک تولیدکننده که قدرت سیاستگذاری و انتظامی ندارد.
به هر حال به نظر می رسد با وجود فعالیت مراکزی چون کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، همچنان حضور و فعالیت مراکزی چون شهرداری و صدا و سیما بسیار با اهمیت است. چنین برنامه هایی به زمان هایی مانند بازگشایی مدارس محدود شده اند. با این حال شهرداری به دلیل این که دسترسی گسترده ای در زمینه تبلیغات شهری دارد می تواند این حضور را چند برابر کند.
کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان هم می تواند با دعوت از نویسندگان، شاعران، نقاشان و حتی سینماگران، نظر آنها را در این زمینه جویا شود. چرا که اگر اهالی فرهنگ و هنر با این وسایل آشنا شوند، می توانند سهم بسزایی در معرفی آنها و علاقه مند کردن خانواده ها به این نوشت افزار ایفا کنند.
دعوت از رسانه های جمعی برای اطلاع رسانی در طول سال و نه تنها روزهای نزدیک به بازگشایی مدارس گام دیگری است که تولیدکنندگان می توانند در این زمینه بردارند. مساله دیگر عرضه و فروش این محصولات در فروشگاه هایی محدود است.
متاسفانه توزیع این محصولات باید گستره بزرگی از فروشگاه های فرهنگی را در بر بگیرد تا خانواده ها آنها را در کنار دیگر اجناس فرهنگی ببینند و گاهی حتی بدون تبلیغ، این شناسایی و معرفی به دیگران به صورت شفاهی صورت بگیرد و در نهایت حضور مردم و حمایت از فعالیت های تولیدی ایرانی می تواند کاری کند تا نوشت افزار و کالاهای فرهنگی ایرانی هم جایی برای خود در میان فروشگاه های نوشت افزارفروشی پیدا کند تا با شناخته شدن آنها، روزی فرزندان ما برند این نوشت افزارها را به کودکان خود بگویند و به دنبال تهیه آن باشند.
*منبع: روزنامه ابتکار