نقش آموزش زنان سرپرست خانوار در توسعه

با افزایش سرعت تحولات، نیاز به افزایش آگاهی برای همراه شدن با تغییرات جهانی، افزایش می یابد. 

آموزش از طریق افزایش توانایی های فردی و اجتماعی، سهم مهمی از توسعه را به خود اختصاص داده است و رسیدن به توسعه پایدار، موجب افزایش قابلیت های فردی، گروهی و اجتماعی سازمان ها و کشورها می شود. افزایش آموزش مستلزم همکاری مدارس، دانشگاه ها، محققان، اساتید، معلمان و دانشجویان است و در همه کشورها سیستم آموزشی منطبق بر نیازهای جامعه در جهت فراهم کردن بستر توسعه است. آموزش نیز همیشه به صورت رسمی و برای اقشار خاصی از جامعه مانند کودکان و نوجوانان نیست و گاهی برای افزایش مهارت های فردی و به صورت غیررسمی، پیاده می شود.

آموزش، هزینه های سنگینی بر دولت ها تحمیل می کند، ولی منافع متعدد و گسترده ای دارد که تضمین کننده آینده افراد و جامعه است.

منافع شخصی آموزش، افزایش آگاهی، درآمد و اشتغال و همچنین بهبود سطح زندگی اجتماعی، سلامت و کیفیت زندگی است. از میان منافع اجتماعی آموزش می توان به افزایش آگاهی های اجتماعی، افزایش فرهنگ اجتماعی، کاهش جرایم اجتماعی، بهبود وضعیت اقتصادی جامعه، توزیع فعالیت های شغلی، ارتقاء سطح سلامت جامعه و بالا رفتن شاخص های توسعه پایدار اشاره کرد. 

باید توجه داشت که نقش آموزش در نیل به توانمندسازی، انکارناپذیر است. با توجه به علاقه سیاستمداران و دولتمردان به مقوله توسعه پایدار و توانمندسازی زنان خانوار، در راستای ایجاد تعادل برای رسیدن به توسعه همه جانبه، باید به افزایش امکانات لازم و بسترسازی برای ارتقای آموزش این قشر آسیب دیده، اهتمام ورزید.

از طریق افزایش دسترسی زنان سرپرست خانوار به فرصت های آموزشی، می توان انتظار داشت که وضعیت اجتماعی، بهداشت و سلامت، فرهنگی و درآمدی این قشر از جامعه افزایش یابد و توزیع درآمد در سطح جامعه متعادل تر شود. پرورش نیروی توانمند و کارا با هدف افزایش مهارت های مورد تقاضای جامعه، با افزایش سهم زنان در اشتغال و افزایش فرصت برای بالا بردن کیفیت زندگی، بستر مناسبی برای توسعه پایدار ایجاد می کند.

یکی از مهم ترین شاخص های توسعه پایدار، درونی کردن توسعه و افزایش توانایی همه افراد برای رشد جامعه است. 

سرمایه گذاری در آموزش زنان سرپرست خانوار، با شاخص مهارت گرایی، ایجاد روحیه پذیرش تغییر وضعیت، خودنظارتی و افزایش انطباق پذیری، آموزش این قشر کم توان را به عنوان یکی از فعالیت های مهم در توسعه پایدار، که به ارتقای کمی و کیفی زندگی اقشار جامعه کمک می کند، مطرح می سازد. آموزش کاربردی زنان سرپرست خانوار علاوه بر افزایش مهارت ها، از نظر روان شناسی نیز اعتماد به نفس و روحیه آنان برای اشتغال را افزایش می دهد که به همراه افزایش ارتباطات اجتماعی، احتمال همکاری این افراد را افزایش می دهد و سیستم نگری را در آنان تقویت می کند.

فهم زنجیره تولید، بازاریابی، ایجاد تنوع در محصولات و نیازآفرینی در مشتریان، از جمله مباحثی است که در آموزش این قشر جامعه مورد تأکید و توجه قرار می گیرد. این آموزش ها به همراه شناخت بازار، توانایی پیش بینی مشاغل مورد نیاز در سطوح ملی و بین المللی و میزان نیاز بازار را افزایش می دهد و موجب بالا رفتن توان اقتصادی و در نتیجه ارتقای شاخص توسعه پایدار می شود.

در مجموع می توان گفت در شرایطی که توسعه پایدار جامعه بیش از پیش به توسعه منابع انسانی آن وابسته است، باید به همه اقشار و به ویژه به اقشار آسیب پذیر جامعه توجه کرد تا توسعه در همه جوانب متعادل باشد و در ارتقای کیفی و شاخص های توسعه، قشر خاصی مورد توجه نباشند.

*منبع: روزنامه اطلاعات