آنهایی که تا پای جان به عهدی که بسته اند وفادار بوده و سوگند بقراط و تلاش برای رعایت حدود الهی را جز وظایف اصلی خود می دانند. آنهایی که تلفن جواب دادنشان شب و روز ندارد و برای معاینه و درمان بیماران شرط نمی گذارند. امروز روز کسانی است که تلاش می کنند تا آب خوش از گلوی بیماران پایین رود و به افراد جز رنج بیماری رنجی متحمل نشوند.
روزنامه سیاست روز در صفحه جامعه به بهانه روز پزشک، نوشت: آنهایی که تا پای جان به عهدی که بسته اند وفادار بوده و سوگند بقراط و تلاش برای رعایت حدود الهی را جز وظایف اصلی خود می دانند. آنهایی که تلفن جواب دادنشان شب و روز ندارد و برای معاینه و درمان بیماران شرط نمی گذارند. امروز روز کسانی است که تلاش می کنند تا آب خوش از گلوی بیماران پایین رود و به افراد جز رنج بیماری رنجی متحمل نشوند.
در این گزارش که در شماره سه شنبه دوم شهریور 1395 خورشیدی به قلم مائده شیرپور منتشر شد، آمده است: هر روپوش سفیدی و هر پزشکی را نمی توان ارج نهاد همانطور که نمی توان به دلیل خطای یک پزشک و یا اقدام پزشک دیگری، همه را به باد انتقاد گرفت.
امروز متعلق است به آنهایی است که بخیه ای را از صورت پسربچه باز نکردند چون پول نداشت، امروز متعلق است به آنهایی که درد مریض بدحال و بی رمق و بی کس را می بینند و نمی توانند از آن عبور کنند و بدون توقع به درمان می پردازند، آنهاییکه برای فروش دارویی خاص با کارخانه ای قرارداد ندارند، آنهایی که درمان را با تکیه به تخصصشان پی می گیرند نه میزان آزمایشات و ام آر آی فرستادن های بیخودی برای رضایت درمانگاه...
آنهایی که در یک کلام برای قلمی که روی کاغذ دفترچه می کشند، برای چاقوی جراحی ای که دست می گیرند و برای دانشی که خداوند به آنها داده سپاسگزار خداوند هستند و ابایی ندارند اگر با همان قلم و با همان چاقو و با همان دیدی که به بیماران خود داشته اند به خانواده نیازمند درمانشان توجه شود. به همه آنها خسته نباشید می گوییم و تبریک. و بعد نگاهی به تاریخچه پزشکی در ایران داریم تاریخچه ای سراسر افتخار و غرورآفرین.
**پزشکی در ایران
ایرانیان یکی از پیشتازان علم پزشکی بودند، به طوری که در ایران باستان طب و طبابت و اطباء و بیمارستان و تاریخ آنها از موضوعاتی است که اغلب مورخین به آن اشاره کرده اند. این علم مانند بسیاری از علوم دیگر در کشور ما در دوران هخامنشیان و اشکانیان و ساسانیان مقامی ارجمند داشته است. بزرگترین منابع طب دوران هخامنشینی و قبل از آن، اوستا و دیگر کتب مذهبی آنان است. در این دوره اولین طبیب به نام ثریتا همانند ایمهوتپ در مصر و اسقلبیوس در یونان بوده است.
در اوستا کتاب مقدس زرتشتیان سه نوع طبیعت تشخیص داده شده است: آنکه با کار بهبود می بخشد (جراح) دیگران که با گیاهان شفا بخش مداوا می کند (طبیب) و سوم آن که با کلام الهی شفا می بخشند (کاهن). کوروش و داریوش حاذق ترین پزشکان مصری و یونانی را به عنوان مشاور برگزیدند و دموکدس یونانی پای داریوش را که پیچ خورده بود درمان کرد.
نقطه اوج شکوفایی پزشکی در ایران باستان تاسیس دانشگاه جندی شاپور (گندی شاپور) توسط شاپور اول فرزند اردشیر (میلادی 241-271) پادشاه ساسانی است. او این دانشگاه را پس از پیروزی بر والرین امپراتور روم تاسیس کرد. بعدها در قرن ششم میلادی خسرو انوشیروان پادشاه ساسانی به پیشرفت آن کمک بسیار کرد.
رزویه طبیب در زمان انوشیروان برای دریافت داروهای حیات بخش راهی هندوستان شد و در همین سفر بود که کتاب کلیله و دمنه را به ارمغان آورد. در سال 489 میلادی دانشکده مشهور ادس Edess شهری در نزدیکی مرز سوریه بعلت شکنجه و آزار پیروان مذهب ارتودکس بسته شد و به دنبال آن مسیحیان به ویژه دانشمندان نسطوری به دربار شاه ساسانی پناه آوردند.
اما روند پیشرفت پزشکی ایران با طلوع اسلام در این سرزمین تحولی عظیم یافت. با آغاز نبوت پیامبر اکرم اسلام(صلی الله علیه وآله) باب جدیدی در پزشکی ایران و جهان گشوده شد. دستورات موکد کلام الله مجید توصیه های فراوان پیامبر اکرم(ص) درخصوص رعایت بهداشت و نظافت که آن را جزئی از ایمان دانسته است، مضاف بر احکام کثیری که برای پاکی مومن، طهارت، دوری از پلیدی و نجاست صادر گردیده است به طور کلی دستورالعمل های دینی برای مواجهه انسان با طبیعت، جامعه و خویشتن، افقی را فراروی انسان هر عصر می گشاید که توجه او را به سلامت جسم و جان خویش معطوف می دارد.
امتزاج طب یونانی با طب ایرانی توسط خاندان نوبختی و دیگران و نهضت ترجمه کتب طبی یونان به زبان سریانی و عربی در این دوره سبب تقویت و پیشرفت علم پزشکی شد. پیشوای این مترجمین (حسین بن اسحاق العبادی) است که مهمترین طبیب و مترجم دوره اسلامی به شمار می رود.
تأکید مکرر قرآن مجید و اولیای دین به تعقل و تفکر و تدبر و آموختن علم از گهواره تا گور در هرکجا و لو در چین باشد، موجب رغبت تمام مسلمانان به علوم معنوی و مادی از جمله پزشکی شد و نهضت عظیم تالیف و ترجمه کتب دینی و علمی را پدید آورد. به طوری که فقط در زمینه ترجمه کتب علمی از زبان های سانسکریت، پهلوی، یونانی، سریانی و عبری کوشش همگانی وسیعی در مدت دویست و پنجاه سال (ق 125-375) بی سابقه ترین حرکت فرهنگی در تاریخ بشر را رقم زد و طی آن جمیع میراث مکتوب فرهنگ ها و تمدن های پیشین را به عالم اسلام منتقل کرد.
اما این روند با وجود پزشکان بین المللی ایرانی همچون پروفسور سمیعی ادامه دارد و ادامه خواهد داشت.
*منبع: روزنامه سیاست روز
نظر شما
