چرا اتاق فکر نداریم؟

در ستون یاداشت امروز سایت خبر آنلاین به قلم یک پژوهشگر آمده است : قدرت فکرکردن نداریم ؟ توان انتقال فکر مان رانداریم ؟ یا اساساً برای فکر کردن نه فرصتی داریم و نه ارزشی برایمان دارد که تفکر کنیم!!

این مطلب به نقل از مرتضی بهشتی می افزاید : همه شاید ها می تواند دلیلی باشد بر نداشتن اتاق های فکر ، لکن تعجب از جامعه ای است که ادعای دین داری دارد اما نمی داند امام معصوم ( ع) فرموده است : « فضیلت یک ساعت فکر کرن بیشتر از هفتاد سال عبادت است »

این حقوقدان می افزاید : برای فکر نکردن در سطوح جامعه از بالاترین مقام تا پایین ترین افراد جامعه می توان دلایلی رابرشمرد که در این نوشته به اجمال اشاره می کنم :

الف : جامعه ای که کتاب نمی خواند و دانشجوی ارشدش توان نوشتن یک صفحه مطلب تخصصی و غیر آن را ندارد معلوم می شود فکر ، نقشی در سبد زندگی او ندارد که بخواهد به کمک مطالعه به اندیشیدن بپردازد .

ب: جامعه ای که شاخص بالا بودن و پایین بودن در آن ارتباطی به مطالعه و اندیشیدن نداشته باشد و هرکس کمترمی داند بیشتر می گوید، فکر کردن ارزشی نخواهد داشت .

ج : در جامعه ای که سخن گفتن از روی نوشته ؛ که دقیق تر و جامع تر می باشد نشانه کم سوادی تلقی می شود و مدیرانش در همه زمینه ها بدون فکر و مشورت با کارشناسان ؛ بالفور اعلام نظر می کنند ؛ جایی برای ارزش گذاری به فکر دیده نمی شود.

د : اتاق فکری تشکیل می شود با حضور دهها نفر اما چون منشا ء و ساختار و مبانی وحتی سلیقه های واحدی دارند نمی توان به ایشان اتاق فکر نام گذاشت در اتاق های فکری که تشکیل می شود حتی ظاهر افراد شبیه یکدیگر است ؛ جملگی یک نفرهستند وبس . وخروجی این دست از اتاق فکرها از قبل مشخص بوده است . این درحالیست که در آموزه های دینی از ما خواسته شده است : « نگاه کن که چه می گوید و نگاه نکن که چه کسی می گوید » .برای مشاوره ومشورت کردن کلی اما و اگر می گذارند در حالی که طبق راهنمایی خدای مهربان ؛ در سوال کردن وپرسیدن فقط باید از کسی بپرسیم که جواب ما رامی داند و از دین و قیافه و اعتقاداتش ، سخنی به میان نیامده است

ه : برسردرب مکانشان می نویسند : اتاق فکر ؛ اما خبری از فکرنیست بلکه شایسته تر این است که بنامند « اتاق سخن » حتی برای شنیدن هم دور هم جمع نمی شوند چه برسد به فکر کردن و...

و در نتیجه وضع فرهنگ وتربیت و دین داری و کرامت نفس و ااقتصاد و فساد ؛ گونه ای می شود که جناب آقای ناطق نوری رئیس اسبق مجلس شورای اسلامی، سیر قهقرائی حکومت را فریاد می کند و می گوید: با این همه فساد می توانیم ادعای الگو بودن کنیم!!

خدایا آستانه تحمل و شنیدن و دیدن ما رابالا ببر تا بیش از این شاهد سیر قهقرائی جامعه نشویم.