یک روانشناس با تأکید بر این‌که امروزه، بیشتر بیماری‌ها زیستی، روانی و اجتماعی هستند، گفت: پرخوری روانی نوعی اختلال است که در آن فرد به‌صورت ناهوشیار آغاز به خوردن می‌کند و هدفش از این روش، سیری نیست.
یک روانشناس با تأکید بر این‌که امروزه، بیشتر بیماری‌ها زیستی، روانی و اجتماعی هستند، گفت: پرخوری روانی نوعی اختلال است که در آن فرد به‌صورت ناهوشیار آغاز به خوردن می‌کند و هدفش از این روش، سیری نیست.
«هانیه رضایی»: با بیان این‌که پرخوری روانی یا «بولیمیا» نوعی واکنش به اضطراب محسوب می‌شود، اظهار کرد: متأسفانه افراد مبتلا به این اختلال به‌طور مخفیانه مقدار زیادی غذا می‌خورند و گاهی نیز با روش‌هایی مانند ورزش کردن افراطی و یا روزه گرفتن مکرر سعی در جبران آن دارند.
این روانشناس با تأکید بر این‌که در بسیاری موارد، تلاش برای رهایی از کالری اضافی به جبران از طریق روش‌های ناسالم محدود می‌شود، ادامه داد: افرادی که به بولیمیا مبتلا می‌شوند به‌شدت درگیر وزن و ظاهر خود هستند، چون پرخوری روانی، فرد را با نوعی تصویر ذهنی از ظاهرش درگیر می‌کند که ارتباط چندانی با میزان غذای مصرفی ندارد.
وی افزود: درمان‌های موثر می‌تواند به فرد مبتلا کمک کند تا احساس بهتری نسبت به خود داشته باشد، علاوه‌بر این موجب می‌شود که از الگوهای سالم غذا خوردن پیروی کرده و عوارض جدی ناشی از آن را جبران کند. این در حالی است که افراد مبتلا به بولیمیا به شدت درگیر وزن و ظاهر خود هستند و از اضافه وزن وحشت دارند. هم‌چنین احساس می‌کنند که به هیچ‌عنوان نمی‌توانند غذا خوردن خود را کنترل کنند.
رضایی تصریح کرد: افراد مبتلا به بولیمیا نسبت به یک وعده غذای عادی، غذای بیشتری مصرف می‌کنند و بلافاصله سعی می‌کنند که با مکمل‌های غذایی یا مسهل‌ها، وزن خود را کاهش دهند. به عبارتی، ذهن این افراد همیشه بین کالری اضافی جذب شده و نیازی که به مصرف غذای زیاد دارند، درگیر است. علت اصلی آن نیز هنوز مشخص نیست، اما مسائل روانی و فشار عصبی از جمله اعتماد به‌نفس پائین، کمال‌گرایی، مشکل مدیریت خشم، افسردگی، اضطراب و وسواس می‌تواند زمینه پرخوری روانی را فراهم کند.
این روانشناس خاطرنشان کرد: بهتر است مبتلایان و کسانی که احساس می‌کنند در مواجهه با تنش به پرخوری روی می‌آورند در وهله اول برای درمان به یک روانشناس مجرب مراجعه کنند و پیش از اقدام به مصرف دارو علائم خود را با او در میان بگذارند، چون اگر بدون درمان رها شود ممکن است بدتر شده و همه جوانب زندگی را در بر بگیرد.
نظر شما
