محققان حوزه لرزه زمین‌ساخت کشور معتقدند از آخرین زلزله مهم کلانشهر تهران و ری باستان با بزرگای ۷.۲ حدود ۱۹۰ سال می‌گذرد و زلزله ۵.۱ رخ‌داده در بامداد جمعه ۱۹ اردیبهشت ماه درست در محل آخرین زلزله مهم تهران در محل اتصال گسل‌های "مشا" و "شمال تهران" به ثبت رسیده و این در شرایطی است که افزایش جمعیت و توسعه شهری، کلانشهرهایی چون تهران و تبریز را در شرایط حاد از دیدگاه خطر رخداد زمین‌لرزه قرار داده است.
دکتر شهریار سلیمانی آزاد، پژوهشگر لرزه زمین‌ساخت و متخصص پالئوسایزمولوژی –تکتونیک جنبای سازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی کشور در گفت‌وگو با ایسنا، "تهران" و "تبریز" را از جمله کلانشهرهای اصلی ایران برشمرد که در شرایطی حاد از دیدگاه خطر رخداد زمین لرزه قرار دارند و گفت: این دو کلانشهر سابقه لرزه‌خیزی را دارند، ضمن آنکه از آخرین زمین‌لرزه مهمی که داشته‌اند، تاکنون رشد مساحت و جمعیت بسیار زیادی را نیز تجربه کرده‌اند.
وی بر پایه کاتالوگ زمین‌لرزه‌های تاریخی، آخرین زمین‌لرزه بزرگ و مهم "تهران" و "ری" باستان را مربوط به ۱۹۰ سال قبل (سال ۱۸۳۰ میلادی) دانست و ادامه داد: بر اساس آثار گسلش به جای مانده از این زمین‌لرزه و اندازه پهنه لرزه‌های آن، بزرگای برآورد شده آن حدود ۷.۲ بوده است و در مطالعات پالئوسایزمولوژی که ما طی ۱۵ سال گذشته انجام دادیم، آثار گسلش سطحی این زمین‌لرزه را در میان "گسل مشا" و "گسل شمال تهران" در محل اتصال این دو گسل در خاور لواسان و در نزدیک به منطقه آبعلی یافته و با روش‌های رادیومتریک سن‌سنجی کرده‌ایم.
سلیمانی با تاکید بر اینکه این زلزله تاریخی و بزرگ تهران در بلافصل پهنه رومرکزی زلزله ۵.۱ رخ‌داده در بامداد جمعه ۱۹ اردیبهشت ماه ۱۳۹۹ بوده است، خاطرنشان کرد: آثار زمین‌لرزه تاریخی یاد شده را با مطالعات پالئوسایزمولوژی طی پروژه‌های مشترکی که با پژوهشگران فرانسوی داشتیم، مشاهده و برداشت کرده‌ایم.
این پژوهشگر لرزه‌زمین ساخت سازمان زمین‌شناسی کشور اضافه کرد: در ۱۹۰ سال پیش که این زلزله بزرگ رخ داد، شهر تهران به این وسعت وجود نداشته و مساحت کل ری باستان ۲ کیلومتر مربع با جمعیت ۶۰ هزار نفر بوده، ولی الان تهرانی با وسعت ۷۵۰-۱۰۰۰ کیلومتر مربع و جمعیت افزون بر ۱۳ میلیون نفر شکل گرفته است.
سلیمانی با بیان اینکه از این رو در شرایط فعلی رخداد یک زمین‌لرزه بزرگ می‌تواند به ما نشان دهد که چه میزان مهم است، یادآور شد: محققان زمین‌شناسی پیشرو کشور از ۴۰ سال قبل یافته‌ها و داده‌های لرزه‌زمین‌ساختی از شهرهای بزرگی همچون تهران را منتشر کرده‌اند و این داده‌ها حاکی از آن است که در شرایط فعلی به چه میزان بحران رخداد یک زمین‌لرزه برای آنها جدی است.
وی اضافه کرد: ما نیز با پژوهش بیشتر بر اساس روش‌های به‌روز دنیا تلاش کرده‌ایم که داده‌های مطالعات محققان پیشرو را تکمیل کنیم. نکته مهم در این بین آن است که بسیاری از داده‌های اولیه محققان پیشرو گویای خطرناک بودن شرایط بسیاری از شهرهای بزرگ کشور همچون تهران و تبریز بوده است و سوالی که مطرح می‌شود، این است که از همان داده‌های ارزشمند و اطلاعات اولیه منتشر شده که بعدها در اختیار متولیان ساخت و ساز کشور قرار گرفته است، تا کنون چه مقدار استفاده واقعی شده است.
سلیمانی با بیان اینکه خرداد ماه سال جاری درست ۳۰ سال از زلزله بزرگ رودبار و منجیل می‌گذرد، خاطر نشان کرد: در آن زمان همه تلاش محققان حوزه فنی و زمین‌شناسی به سمت تدوین آیین‌نامه‌های لازم الاجرایی برای ساخت و سازهای مقاوم رفت. محققان با تلاش بسیار آیین‌نامه‌های ساخت و ساز را بر اساس شرایط و داده‌های لرزه‌خیزی موجود تدوین کردند، نقشه‌ها و برآوردهای خطر زلزله تهیه شد، از این اطلاعات که تبدیل به قوانین لازم‌الاجرا شده است، باید دید در عمل چه مقدار استفاده شده است؟
وی با بیان اینکه در حال حاضر پر سودترین بخش اقتصادی کشور، ساخت و ساز است، گفت: افرادی در این حوزه وارد شدند که بسیاری از آنها تخصص لازم را در این حوزه ندارند، ولی با توجه به جایگاه سیاسی و مالی متاسفانه می‌توانند با اعمال نفوذ، قوانین ساخت و ساز را دور بزنند. از این رو، لازم است تا سیستم نظارتی برای ایجاد توسعه‌ای هرچه پایدارتر بسیار هوشیار و قوی عمل کند.
متخصص پالئوسایزمولوژی –تکتونیک جنبای سازمان زمین‌شناسی به نقل از متخصصین ساخت و ساز با تاکید بر ضرورت دارا بودن عمر مفید به اندازه کافی بالا برای سازه‌های ساخته شده در کشور، یادآور شد: این در حالی است که در برخی موارد سازه‌های کمتر از ۲۰ سال عمر تخریب و مجددا ساخته می‌شوند، ولی سازه‌ها جزو سرمایه‌های ملی کشور هستند و توسعه پایدار منوط به این است که از آنچه که در حال حاضر ساخته و استفاده می‌شود، تا حد توان نسل‌های آینده نیز از آن بهره‌مند شوند و این امر زمانی محقق می‌شود که به امنیت ساخت و سازها نیز توجه ویژه‌ای شود.
برآورد میزان خطر لرزهای نسبی گسل‌ها در یک گستره
سلیمانی با اشاره به برخی گفته‌ها در زمینه میزان خطر لرزهای نسبی گسل‌های تهران، با بیان اینکه زمانی که از این موضوع سخن به میان می‌آوریم، درباره شهری صحبت می‌شود که با یک گسل مواجه نیست، گفت: پهنه‌هایی از گسل‌ها در اطراف، خاور، شمال، جنوب و باختر و همچنین در داخل تهران وجود دارد و طی ۲۰ سال گذشته تلاش شده که از این پهنه‌های گسلی اطلاعاتی مهم کسب شود.
این محقق سازمان زمین‌شناسی با بیان اینکه این مطالعات به ما نشان می‌دهد که کدام یک از گسل‌ها دگر شکلی زمین‌لرزه‌ای بیشتری دارند و لذا می‌توانند برای کلانشهر تهران خطرناک‌تر باشند، ادامه داد: یکی از مواردی که در این زمینه بسیار مهم به نظر می‌رسد، مساله "فاصله" مرکز جمعیت با مرکز احتمالی خطر است. یادمان نرود که در سال ۲۰۰۳ میلادی در زلزله بم ما با زمین‌لرزه متوسط ولی در بلافصل منطقه تجمع جمعیتی مواجه بودیم و اثر اصلی آن هم فاجعه‌ای بود که دیدیم.
وی افزود: در مورد هر شهر از جمله تهران مساله این است که بر پایه داده‌های دقیق، می‌توانیم تفسیرهای درست‌تری داشته باشیم و فعلا در حال حاضر داده‌های فراهم آمده از پژوهش‌های لرزه زمین‌ساختی نشان می‌دهد که هم بخش باختری و هم بخش خاوری و هم برخی مناطق داخل تهران با مساله احتمال رخداد زمین‌لرزه مواجه است و از این رو تهران به واقع در شرایط خطرناکی قرار دارد.
سلیمانی با تاکید بر این که افزایش جمعیت، وسعت و ساخت و آمیختگی سازهای طراحی و اجرا شده بد تا خوب به این شرایط بحرانی اضافه شده است، خاطر نشان کرد: در شهر تهران شاهدیم که در کوچه و خیابان‌های باریک گاهی بیش از ۱۰ برج ساخته شده که نشان می‌دهد ما در مساله رخداد زمین‌لرزه احتمالی با چه شرایط پیچیده‌ای روبه رو هستیم.
وی ادامه داد: برای اینکه بدانیم کدام یک از گسل‌ها شرایط خطرناکتری دارد، باید بدانیم که کدام یک از آنها دچار دگرشکلی زمین‌لرزه‌ای بیشتری است و کدام یک از آنها احتمالا در آستانه تخلیه انرژی لرزهای هستند. در صورتی می‌توانیم در این زمینه تفسیر درست‌تری ارائه دهیم که درباره همه این گسل‌ها اطلاعات دقیق و کافی داشته باشیم.
به گفته این محقق حوزه لرزه زمین‌ساخت بر اساس داده‌های موجود، گاه ما با شهرهایی مواجه هستیم که با رشد جمعیت در شرایط خطرناک زمین‌لرزه دست به گریبانند. از این رو، در ساخت و سازها باید شرایط ایمنی و مقاوم‌سازی بهینه را به طور جدی لحاظ کرد و تا زمانی که این مساله هم و غم واقعی مسئولان و جامعه نباشد، نمی‌توان امیدی به افزایش ایمنی لرزهای شهرها داشت.
اثر رخدادهای لرزهای بر روی گسل‌های پیرامون
سلیمانی با بیان اینکه وقتی در بخشی از پوسته زمین، انرژی لرزهای توسط رخداد زمین‌لرزه‌ها تخلیه می‌شود، میدان تنش آن منطقه تغییر خواهد کرد و لذا این موضوع می‌تواند بر گسل‌های نزدیکتر به آن گسل نیز اثرگذار باشد، گفت: بر اساس برآوردها، انرژی یک زمین‌لرزه به بزرگای ۷ بیش از ۳۰ برابر زمین لرزهای به بزرگای ۶ است. درنتیجه، رخداد زمین‌لرزه‌هایی با بزرگای متفاوت، اثرات متفاوتی بر گسل‌های پیرامون خواهند داشت.
وی با بیان اینکه دانش‌هایی مانند ریاضیات و شیمی صدها سال قدمت دارند، ادامه داد: این در حالی است که قدمت علم زلزله‌شناسی حدود یک قرن و اندی است؛ یعنی از آن زمانی که دستگاه‌هایی اختراع شد که بتوانیم امواج زمین‌لرزه‌ها را به ثبت برسانیم و ساختار داخل کره زمین را بهتر بررسی کنیم. حال با همین اندک دانش به دست آمده از پدیده زمین‌لرزه گاه می‌خواهیم تفسیرهای بزرگی انجام دهیم و باید حواسمان باشد که تفسیرهای بزرگ را نمی‌توان و نبایست با داده‌های اندک و نادقیق انجام داد. در حال حاضر، مهمترین دستاورد علمی و عملی بشر هوشمند در این مقوله شناسایی و برآورد هر چه واقع‌بینانه‌تر میزان خطر زمین‌لرزه و طراحی و ساخت سازه‌های به اندازه کافی مقاوم و مقرون به صرفه است و بس ... تا هم جان ارزشمند و هم دارایی وی همواره در امان باشند.
نظر شما
