یک مطالعه جدید در مورد مدت زمان زنده ماندن کروناویروس روی سطوح و در هوا نشان می دهد که کروناویروس می تواند به مدت سه ساعت در ذرات معلق در هوا زندگی کند، اما محققان تأکید می‌کنند که این بدان معنی نیست که این ویروس از طریق هوا منتقل می‌شود.
یک مطالعه جدید در مورد مدت زمان زنده ماندن کروناویروس روی سطوح و در هوا نشان می دهد که کروناویروس می تواند به مدت سه ساعت در ذرات معلق در هوا زندگی کند، اما محققان تأکید می‌کنند که این بدان معنی نیست که این ویروس از طریق هوا منتقل می‌شود.
به گزارش ایسنا و به نقل از نیو اطلس، یک مطالعه بزرگ که در مجله پزشکی The New England منتشر شده است، گزارش داد که کروناویروس جدید، عامل بیماری کووید-19 می تواند برای چند روز در برخی از سطوح زنده بماند و حتی در ذرات معلق، در هوا به مدت چند ساعت قابل تشخیص است.
این تحقیق مهم بینش ارزشمندی در مورد طول عمر این ویروس جدید در خارج از بدن انسان ارائه می دهد، با این حال برخی از کارشناسان معتقدند که یافته‌های این تحقیق به معنای این نیست که وقتی این ویروس می‌تواند چندین روز بر روی سطوح باقی بماند، به راحتی از طریق هوا قابل انتقال باشد.
این تحقیق جدید توسط یک گروه مشارکتی از مؤسسه ملی بهداشت آمریکا،CDC ، دانشگاه UCLA و دانشگاه پرینستون انجام شده است. محققان برای آزمایش پایداری این ویروس از یک نبولایزر برای تقلید از سرفه های انسان استفاده کردند و ذرات حامل ویروس را به هوا منتقل کردند. محققان همراه با آزمایش اینکه این ویروس چه مدت در هوا پایدار است، ثبات آن را در چهار سطح مختلف از جمله پلاستیک، فولاد ضد زنگ، مس و مقوا مورد بررسی قرار دادند.
نتیجه گیری های این مطالعه که به طور گسترده ای در رسانه ها بازتاب یافته است، نشان می دهد کروناویروس برای چند روز بر روی سطوح مختلف و چند ساعت در هوا زنده می ماند.
در بیانیه محققان آمده است: دانشمندان کشف کردند که این ویروس تا سه ساعت در ذرات معلق در هوا، حداکثر چهار ساعت روی مس، تا 24 ساعت روی مقوا و تا دو تا سه روز روی پلاستیک و فولاد ضدزنگ قابل تشخیص است.
با این حال، زنده ماندن این ویروس در هوا به معنای این ذکر نشده است که این ویروس از طریق هوا قابل انتقال است. همچنین نشان نمی دهد که به عنوان مثال یک جعبه مقوایی آلوده می تواند به عنوان یک وسیله منتشر کننده ویروس در شرایط دنیای واقعی عمل کند.
این مطالعه در درجه اول میزان زوال و نابودی ویروس را در شرایط مختلف محیطی بررسی کرده است. این میزان به عنوان "نیمه عمر" شناخته شده است و مدت زمان لازم برای نابودی 50 درصد از ذرات ویروس را نشان می دهد. درک نیمه عمر ویروس برای ایجاد اقدامات مؤثر در بهداشت عمومی به ویژه در بیمارستان ها حیاتی است.
این مطالعه به عنوان نمونه با نگاهی به فولاد ضد زنگ یادآوری می کند نیمه عمر کروناویروس جدید در آن حدود 13 ساعت است. با این حال، ویروس تقریباً به مدت سه روز روی این سطح قابل تشخیص بود.
"گرگوری پولند" محقق کلینیک مایو توضیح داد: این واقعیت که شما ویروس روی یک سطح قابل شناسایی است، لزوماً به معنای عفونی بودن آن نیست.
اینکه یک سطح خاص چه مدت عفونی باقی می ماند بستگی به تعداد زیادی از عوامل محیطی دارد که به راحتی در یک مطالعه آزمایشگاهی قابل ارزیابی نیستند. به عنوان مثال، گرما و نور می توانند سرعت زوال ویروس را تسریع کنند.
"راس مک کینی" مسئول ارشد علمی دانشکده های پزشکی آمریکا می گوید: شما باید سطح مشخصی از قرار گرفتن در معرض ویروس را دریافت کنید تا آلوده شوید و این بدان معناست که باید حجم کافی از ذرات ویروس به مقدار کافی بر روی سطح فرود بیاید تا سطح برای مدت قابل توجهی عفونی بماند.
مس که یک ماده ضد میکروبی است، نیمه عمر ویروسی حدود سه ساعت و نیمی را نشان داد. همچنین نیمه عمر کروناویروس در مقوا هشت ساعت و روی پلاستیک 16 ساعت بود.
بنابراین اگرچه مطمئناً امکان انتقال ویروس از بسته های پستی وجود دارد، اما بسیار بعید است که ویروس بتواند مقدار زیادی در فرآیند تحویل بسته زنده بماند.
"الیزابت مک گرا" متخصص بیماری های عفونی گفت: اگر انتقال از طریق این نوع سطوح زیاد باشد، باید از چند ماه پیش شاهد انتشار گسترده و بین المللی این ویروس می بودیم. اگر کروناویروس از طریق بسته های پستی انتقال می یافت، می توانستیم در اوایل شیوع کروناویروس، گسترش جهانی و فوری را در چین شاهد باشیم. اما ما چنین چیزی را شاهد نبودیم، بنابراین به نظر من خطر آن بسیار کم است.
این مطالعه جدید مطمئناً بینش علمی ارزشمندی را در مورد چگونگی پایدار بودن کروناویروس جدید در تعدادی از سطوح مختلف ارائه می دهد.
محققان می گویند: نتایج این مطالعه نشان می دهد که چرا تجزیه و تحلیل و بحث در مورد این ویروس مهم است. این مطالعه توضیح می دهد که چرا رسانه ها داستان هایی را منتشر می کنند که دائماً با یکدیگر متناقض هستند. چرا که آنها به محض انتشار یک مطالعه، نتایج آن را به عنوان نظریه مطرح می کنند و در حالی که هنوز تأیید نشده یا به طور گسترده پذیرفته نشده اند، آنها را به عنوان واقعیت بیان می کنند.
نظر شما
