تولید ملی آن هم از نوع صادراتی، نسخه رونق بخش حوزه اقتصاد جامعه است و در واقع این راه، ما را بطور مستقیم به سوی توسعه پایدار کشور سوق خواهد داد.
بانكداري ايراني- تولید ملی آن هم از نوع صادراتی، نسخه رونق بخش حوزه اقتصاد جامعه است و در واقع این راه، ما را بطور مستقیم به سوی توسعه پایدار کشور سوق خواهد داد.
تولید صادراتی یعنی تولید کالاهای با کیفیت، رقابت پذیر و مشتری پسند است که هر چند در سال های گذشته و اخیر، گام هایی در این زمینه برداشته شده اما به هیچ وجه کافی نیست زیرا درآمد کشور هنوز متکی به فروش نفت خام و کسب در آمد از طریق مالیات است که عمدتا از حقوق بگیران اخذ می شود.
ما در بحث رشد اقتصادی واقعی چاره ای جز حرکت به سمت تولید صادراتی نداریم، تولیدات دانش بنیانی که مبتنی بر فناوری نوین باشد و گرنه رشد اقتصادی متکی بر فروش نفت خام هیچ دستاوردی برای اقتصاد ما نخواهد داشت زیرا ذخایر مخازن نفت ما ابدی نیست و تعیین قیمت آن نیز دست یک کشور نیست.
البته شاخص های تولیدات صادراتی فقط به تولیدات کارخانجات بزرگ و کوچک کشور معدود نمی شود بلکه هر تولیدی که شاخص و ویژگی صادراتی را داشته باشد می تواند در این ردیف قرار گیرد. ممکن است خیلی از تولیدات بنگاه های کوچک و حتی تولیدات خانگی در این زمره قرار گیرد یعنی بتواند تمام شاخص های تولید صادراتی را در برداشته باشد و بعد صادر شود. برای مثال صنایع دستی از جمله تولیداتی است که می توان آن را صادر کرد که در سال های قبل و اکنون این کار انجام شده و می شود.
اما در صادرات این اقلام ابتدا باید بازار این کالاها را به خوبی شناخت و بعید نسبت به صادرات آن اقدام کرد. برای تولید انبوه این صنایع نیز باید از تولیدهای دانش بنیان و مبتنی بر تکنولوژی استفاده کرد تا با تولید انبوه بتوانیم همه تقاضاهای بازار را پاسخ دهیم.
در موضوع صادرات کالاها باید همه موارد یعنی تولید کالاهای استاندارد و با کیفیت را رعایت کنیم به عنوان مثال وقتی خودرو برای صادرات و حتی مصرف داخلی تولید می کنیم باید همه استانداردهای آن رعایت شود چون وقتی این کالا به خارج صادر می شود در واقع شناسنامه و هویت کالای ما در نزد کشورهای یاد شده محسوب می شود و همین کارنامه و استاندارد می تواند برای سایر کالاهای با استاندارد ما نیز مشتری جذب کند.
در این بخش نباید مثل کشور چین دستکم در نحوه صادرات به کشور خودمان عمل کنیم هر چند خیلی از کالاهایی که از این کشور وارد ایران می شود از سوی تجار دو کشور انجام گیرد زیرا اگر چین بخواهد می تواند در نوع کالاهایی که به ایران صادر می شود نظارت کند اما این کار را نمی کند چون بخشی از بازار ما خواهان همین کالاهای بی کیفیت اما به اصطلاح ارزان چین است. کالاهایی که از چین به عنوان اجناس ارزان اما بی کیفیت به ایران صادر می شود، قطعا در ایران بازارهایی دارد بنابر این اقتصاد چین در کشور ما با منفعت های فراوانی روبرو است، چون خیلی از خریداران ایرانی دنبال کالاهای ارزان است نه با کیفیت.
نگارنده در سفر حج سال 89 به عربستان نیز چنین کالاهای ارزان اما بی کیفیت چینی را به وفور در بازارها و فروشگاه های کشور عربستان دیده است. این کالاها از تسبیه چینی تا پوشاک در همه فروشگاه های مکه و مدینه وجود داشته است. همه ساله زائران زیادی از حج را ایرانیان تشکیل می دهند و قطعا چینی ها و هر فردی که چنین کالاهایی را به عربستان صادر می کند می داند که مشتریانشان چه کسانی هستند.
اما ما در بحث صادرات کالاها به ویژه برای کشورهای اروپایی هرگز نمی توانیم چنین عمل کنیم زیرا بازارهای اروپا اصلا کشش اجناس و کالاهای فاقد استاندارد و با کیفیت را ندارد.
تولید کالاهای صادراتی با در نظر گرفتن مزیت نسبی کالا از مسایل دیگر این بخش است که باید رعایت شود یعنی در مزیت نسبی هزینه - فایده کالایی که تولید می کنیم کاملا مد نظر قرار دهیم. به بیان ساده تر کالایی که با هزینه زیاد اما با سود اندک تولید می شود نمی تواند رشد اقتصادی برای کشور به همراه داشته باشد بنابر این باید از روی آوری به تولید چنین کالاهایی و صادرات آن ممانعت به عمل آوریم.
حمایت از تولید ملی و صادراتی باید به سمت تولید کالاهایی سوق داده شود که ظرفیت صادرات آن مهیا گردد به عبارتی بازار آن وجود داشته باشد. در این زمینه همچنین باید به حمایت از بنگاه هایی پرداخته شود که محصولات رقابتی تولید می کنند که رشد و توسعه اشتغال و کار را در جامعه به همراه دارند.
در این بخش، حمایت از بخش خصوصی به عنوان موتور اقتصاد کشور باید مورد توجه قرار گیرد. تدوین مقررات و قوانین برای تشویق بخش خصوصی در این زمینه و نظارت بر کار و فعالیت آنها از الزامات این فعالیت است.
برای دستیابی به تولید صادراتی، ما نیازمند خیلی از اصلاحات در بخش اقتصاد و همچنین بخش آموزش کشور هستیم. در بخش تولید صادراتی باید به نیروی انسانی داخلی تکیه کنیم. توجه به این نیروها هم می تواند بخش زیادی از مساله بیکاری کشور را رفع کند و هم تولیدات جامعه را افزایش دهد. اما نیروی انسانی در صورتی می تواند اهداف تولید صادراتی را محقق کند که متخصص و توانمند باشد. شوربختانه اکنون بسیاری از فارغ التحصیلان مدارس و دانشگاه های کشور، فاقد توانمندی لازم برای ورود به بازار کار هستند که این مساله به ناکارآمدی آموزش های همین بخش بر می گردد.
برای رسیدن به تولید صادراتی، ما نیاز به دانشگاه های کارآفرین داریم تا دانشجویان پس از فارغ الحصیلی بتوانند به راحتی وارد بازار کار شوند و اهداف تولیدات جامعه را محقق سازند. جامعه ایران برای رشد تولید صادراتی باید از واسطه گری، دلال بازی، خرید و فروش ارز به عنوان یک شغل و درآمد فاصله بگیرد و راه های تولید بیشتر و با کیفیت و استاندارد را در پیش گیرد.
منبع ایرنا - علی حبیبی
نظر شما
