کیک اقتصاد ایران کوچک است و باید بزرگ شود اما این بزرگی در گرو رفع موانع کسب و کار و بهبود تعاملات در عرصه جهانی در زمینه های مختلف به خصوص صنعت پوشاک است.
بانكداري ايراني -کیک اقتصاد ایران کوچک است و باید بزرگ شود اما این بزرگی در گرو رفع موانع کسب و کار و بهبود تعاملات در عرصه جهانی در زمینه های مختلف به خصوص صنعت پوشاک است.
رفع موانع کسب و کار و بهبود تعاملات سیاسی دو راهکار و خواست اصلی فعالان عرصه صنعت پوشاک نظیر دیگر صنایع داخلی از دولت است.
صنعت پوشاک با تاکید بر نیروی انسانی، متعامل با محیط زیست، استفاده نکردن از فناوری های بالا و پیچیده، آموزش در کوتاه ترین زمان و ارزش افزوده بالا یکی از صنایعی است که می تواند رونق بالایی را در اقتصاد کشور ایجاد کند.
گردش مالی صنعت پوشاک در جهان سالانه به طور میانگین حدود 400 میلیارد دلار است.
صنعت نساجی 3.6 (سه ممیز شش)درصد و صنعت پوشاک 2.3 (دو ممیز سه) درصد از کل تجارت جهانی را به خود اختصاص داده اند.
تجارت پوشاک در سطح بین المللی در 10 سال اخیر ( 2014 تا 2004 )، بیش از 167 درصد رشد داشته و از 249 میلیارد دلار در سال 2004 به بیش از 400 میلیارد دلار در سال 2014 رسیده است.
این میزان رشد در حالی است که در طول سال های 2010 تا 2005 رکود و کاهش رشد اقتصادی در عمده کشورهای دنیا، باعث کاهش رشد اغلب صنایع شده بود، اما رشد صعودی صنعت پوشاک با وجود مشکلات اقتصادی در سطح جهان، همواره وجود داشته است.
مهم ترین کشورهای تولیدکننده و صادرکننده پوشاک جهان در سال 2015 را چین با سهم 34.5 (سی و چهار ممیز پنج)درصد، بنگلادش با سهم 6.6 (شش ممیز شش) درصد، ویتنام با سهم 5.4 (پنج ممیز چهار) درصد و ترکیه با سهم 2.6 (دو ممیز شش) درصد تشکیل می دادند.
صنعت پوشاک به دلیل نیاز به نیروی انسانی در مراحل مختلف تولید و پس از تولید، یکی از صنایعی است که برای افزایش و ایجاد اشتغال بشدت مورد توجه سیاستگذاران به ویژه در کشورهایی قرار می گیرد که با معضل بیکاری و افزایش جمعیت مواجه هستند.
تجارب بین المللی نشان داده است که صنعت پوشاک ظرفیت بسیار مناسبی برای توسعه اشتغال به خصوص اشتغال زنان و یا افراد با سطح مهارت و سواد پایین دارد. اما این صنعت به دلیل ماهیت اش توان افزایش سطح رفاه و یا معیشت و همچنین ارتقا دستمزدها را در بلند مدت ندارد، اما می تواند حداقل سیاست مناسبی باشد برای بکارگماردن افرادی که از سطح دانش و مهارت پایینی برخوردار هستند و یا نظیر زنان که به دلیل مسایل فرهنگی و مذهبی ناتوان از یافتن شغل هستند.
مقایسه سهم و نقش کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته در صنعت پوشاک نشان می دهد کشور چین به عنوان بزرگ ترین صادرکننده و تولیدکننده پوشاک دنیا 34.5 (سی و چهار ممیز پنج)درصد از حجم کل صادرات پوشاک دنیا را در اختیار دارد.
همچنین این کشور هم بزرگ ترین تولیدکننده پنبه و هم بزرگ ترین واردکننده پنبه و مواد اولیه نساجی و پوشاک در دنیا است. بسیاری از شرکت های بزرگ تولید کننده و صاحب نام پوشاک در دنیا، بخش عمده ای از محصولات خود را در این کشور تولید می کنند.
مهم ترین کشورهای واردکننده پوشاک جهان در سال 2015 امریکا، آلمان، ژاپن، فرانسه و انگلستان بودند که در مجموع بیش از 200 میلیارد دلار انواع پوشاک وارد کردند. 40.4 (چهل ممیز چهار) درصد از کل پوشاک وارد شده در جهان به این کشورها اختصاص دارد و آمریکا با سهم حدود 20 درصدی از کل واردات پوشاک جهان، بزرگ ترین مصرف کننده و واردکننده پوشاک جهان به شمار می رود.
حجم تجارت جهانی پوشاک در سال 2013 بیش از 425 میلیارد دلار بوده که در همین زمان سهم ایران از این میزان صادرات حدود 64 میلیون دلار یعنی حدود 0.015 درصد بوده است.
بررسی ها نشان می دهد ،در حال حاضر براساس برآوردهای انجام شده توسط دست اندرکاران صنعت پوشاک تقریبا 40 درصد پوشاک مورد نیاز کشور از تولید داخل تامین می شود و مابقی آن از طرق مختلف قانونی و به طور عام غیرقانونی و به صورت قاچاق از دیگر کشورها وارد می شود.
مقایسه میزان صادرات پوشاک ایران در سال های 1385 تا 1394 نشان می دهد در سال 1394 نسبت به سال 1385 میزان صادرات پوشاک ایران بیش از60 درصد کاهش یافته است. همچنین در مقطع زمانی محدود به سال 1388 و 1378 به علت سرمایه گذاری های ویژه و مقطعی برخی از شرکت های خصوصی و نیمه دولتی در حوزه پوشاک و تولید لباس به سفارش کشورهای عراق و سوریه، میزان صادرات پوشاک کشور به شکل غیرمتعارفی افزایش یافت اما متاسفانه به دلایل سیاسی و حقوقی این روند متوقف شد.
همچنین با توجه به کاهش ارزش پول ملی و افزایش نرخ ارز در سال های1392 و 1391 روند واردات کالا بشدت تحت تاثیر قرار گرفت و باعث شد واردات پوشاک نیز نسبت به سال های 1390 و 1389کاهش 80 درصدی داشته باشد.
در این سال ها قیمت پوشاک وارداتی و به تبع آن محصولات تولید داخل نیز از روند صعودی بی سابقه ای برخوردار شد، اما با توجه به هزینه های مربوط به تامین مواد اولیه و نهاده های ضروری این صنعت که اغلب وارداتی هستند، صنعت پوشاک نه تنها رشد پایداری نداشت بلکه به علت رشد صعودی قیمت ها و توان پایین مصرف کننده در خرید کالا این صنعت نیز همانند سایر صنایع دچار رکود شدیدی شد و این روند تا سال 1394 همچنان گریبانگیر این صنعت بود.
کشورهای عراق، افغانستان، جمهوری آذربایجان، ترکمنستان و ترکیه مهم ترین مقاصد صادراتی پوشاک ایرانی در سال 1394 بودند که در مجموع بیش از 48 میلیون دلار پوشاک ایران به این کشورها صادر شد.
به طور کلی در بهترین شرایط ممکن سهم پوشاک از کل صادرات غیرنفتی کشور به ندرت به یک درصد می رسید. سهم پایین صادرات پوشاک از یک طرف و آمار 60 درصدی واردات پوشاک مورد نیاز داخل کشور نشان دهنده ظرفیت بالقوه این صنعت در توسعه آن است.
با توجه به اهمیت صنعت پوشاک و لزوم توجه مسئولان به رفع موانع کسب و کار در حوزه پوشاک،خبرگراری جمهوری اسلامی (ایرنا) میزگردی در خصوص علل نبود برندهای (نشان های تجاری) مختلف در صنعت پوشاک کشور با حضور گلناز نصرالهی مشاور وزیر صنعت در صنایع پوشاک، ابوالقاسم شیرازی رئیس اتحادیه پوشاک، روح الله باقرزاده عضو هیات علمی دانشگاه امیرکبیر، منصور تیرگر رییس مرکز پژوهش های اتحادیه پوشاک تهران و محسن سلیمانی عضو هیات مدیره مرکز پژوهش اتحادیه پوشاک برگزار کرد تا مسائل این حوزه را از زوایای گوناگون بررسی شود.
**رکود دغدغه فعالان حوزه پوشاک
در ابتدای این نشست ابوالقاسم شیرازی رئیس اتحادیه پوشاک کشور با بیان اینکه هم اکنون 10 هزار تولید کننده فعال در تهران و شهرهای اطراف فعالیت می کنند و در کلان شهر تهران اتحادیه پوشاک داریم،گفت: یکی از دغدغه های بازار رکود است که این رکود دلایل متعددی دارد.
وی ادامه داد: بخشی در خصوص مسائلی است که ثبات را به هم می زند و تغییرات سیاسی ایجاد می کند. بخش عمده ای به دلیل ورود کالاهای بی کیفیت است که بخش عمده آن به شکل قاچاق بر اقتصاد کشور سایه انداخته است.
وی در خصوص برندهایی که به شکل قانونمند وارد کشور شده اند، افزود: وقتی این برندها در کشور قانونمند می شوند به دنبال افزایش شعبه های فروش هستند که بار مضاعفی را بر تولید و خرده فروشی در کشور وارد می کنند.
رئیس اتحادیه پوشاک کشور اظهار داشت: هزینه تولید به دلیل مالیات و حق بیمه (30درصد) که از کارفرما گرفته می شود، افزایش می یابد. همچنین مواد اولیه از دیگر مشکلات بخش پوشاک است که دسترسی تولید کننده به آن دشوار است.
شیرازی با بیان اینکه باید موانع کسب و کار از سر راه تولید کننده برداشته شود، افزود: موانع گوناگون موجب نابسامانی در تولید شده و کنترل بازار پوشاک از دست تولید کننده خارج می شود.
وی معتقد است: مالیات و گمرک از واردات مغفول مانده است و در چنین آشفته بازاری ،تولید کننده داخلی نمی تواند رقابت کند.
این فعال حوزه پوشاک کشور اظهار داشت: تولید داخلی در چنین شرایطی مزیت رقابتی ندارد زیرا به دلیل افزایش قیمت های سربار هزینه تولید فزونی می یابد.
به گفته وی، تولید کننده نیاز به ارتقا دارد تا با حداقل هزینه بتواند بهره وری را افزایش دهد.
وی یکی از راهکارها برای ارتقا تولید را دانش بنیان کردن به شکل خوشه ای شهرک های صنعتی عنوان کرد و گفت: برای خرج کار،رنگرزی ،بازاریابی و غیره باید ارتقا بیابیم تا بتوانیم پوشاک با کیفیت بهتر تولید کنیم ضمن آنکه هزینه تولید را هم کاهش دهیم.ما باید بتوانیم در بازارهای جهانی سهم داشته باشیم.
منظور از خوشه ای کردن این است که در شهرک های صنعتی خوشه پوشاک که شامل بخش های مختلف است از قبیل تولید خرج کار، تولید پارچه ،طراحی،دوخت و دیگر بخش ها راه اندازی شده تا در کنار هم تشکیل خوشه صنعتی دهند.
وی با بیان اینکه در اتحادیه پوشاک با بالغ بر 30 تولید کننده که حرف برای گفتن دارند، گفت و گو شده است، یادآور شد: حول گفت و گو در خصوص ایجاد برند بود به طوری که بتوانیم به یک برند ملی در تولید پوشاک دست یابیم.
وی معتقد است : هم اکنون فروشگاه های خارجی در ایران با جذابیت و تنوع سهم ما را اشغال کرده اند.
شیرازی تسهیلات بانکی را وعده و وعیدی بیش ندانست و افزود: نرخ بالای تسهیلات مانع از ارتقا تولید و کاهش هزینه تولید است. امیدواریم با توجه به ورود رسانه ها در حمایت از تولید داخلی و تحقق اقتصاد مقاومتی تمام دستگاه ها پای کار بیایند و تا پایان امسال بتوانیم چند دستگاه را برای حمایت از تولید پوشاک داخلی تحت یک برند ملی معرفی کنیم.
وی تعداد برندهای خارجی در ایران را که تاکنون مجوز گرفته اند 23برند عنوان کرد و گفت: حدود هفت برند مردانه وطنی در ایران داریم اما برند زنانه وطنی به دلیل مسائل فرهنگی بسیار محدود است. اتحادیه به دنبال برند در حوزه پوشاک مردانه زنانه و بچگانه است.
** ساختار سیاسی مناسب بستر ایجاد برند
منصور تیرگر رییس مرکز پژوهش های اتحادیه پوشاک تهران هم در ادامه طرح دیدگاه های شیرازی گفت: تا زمانی که ساختار سیاسی با ثباتی در کشور ایجاد نشود، به سختی می توان از ایجاد برند صحبت کرد.
وی گفت: هشت تا 10 سال پیش صادرات پوشاک در کشور داشتیم که متاسفانه اکنون قطع شده است.
رییس مرکز پژوهش های اتحادیه پوشاک تهران خاطر نشان کرد، گردش مالی بخش پوشاک باید هشت مرتبه در سال باشد اما هم اکنون فقط یک تا دو مرتبه در سال است.
تیرگر با بیان اینکه یکی دیگر از مشکلات تولید پوشاک در خصوص قانون کار است، افزود: در خصوص قانون کار مشکلات بنیادی داریم و نمی توانیم کارگران را ملزم به بهره وری کنیم.
وی با بیان اینکه تا زمانی که تولید را رقابت پذیر نکنیم نمی توانیم در این حوزه رقابت پذیر باشیم، گفت: راهکار برون رفت از این مشکلات صادرات است.
به گفته تیرگر، در صورتی که بازار ایجاد کنیم اشتغال در این حوزه خود را نشان می دهد و حل این مشکل در گرو صادرات است.
رییس مرکز پژوهش های اتحادیه پوشاک تهران در خصوص قانون کار هم گفت: قانون کارهای سخت و زیان آور در سال 1354 تصویب شده است و اکنون قوانین گذشته کارایی خود را ندارد و همچنان این قوانین اعمال می شود و حتی برخی از تولیدکنندگان پوشاک در این زمینه زیان های زیادی را متحمل شده اند.
تیرگر بیان داشت: صنعت پوشاک صنعتی قدیمی در ایران است و هنوز برای مدل سازی تابع کشورهای خارجی هستیم.
وی یکی از مشکلات حوزه پوشاک را نبود رفتار درست در رسانه ها برای تبلیغ استفاده از پوشاک ایرانی دانست و اضافه کرد : در صورتی که رسانه ها نتوانند به تولید و توسعه فرهنگ استفاده از تولید ملی به خصوص در زمینه پوشاک بپردازند بنابراین مصرف پوشاک خارجی در کشور گسترش می یابد.
رییس مرکز پژوهش های اتحادیه پوشاک تهران با اشاره به تهیه سریال های ترکیه ای و استفاده از تولیدات پوشاک و برندهای خود در این سریال ها گفت ، پوشاک به نوعی صنایع دستی است و نیاز به فرهنگ سازی دارد. در ترکیه بسیاری از سریال ها با تبلیغات روی یک برند خاص موجب افزایش مصرف می شوند و مردم ناخودآگاه فقط برای اینکه چنین مدل لباسی را در یک سریال دیده اند، خریدار آن می شوند .به عبارتی فیلم های ترکی، بازار مصرف را تحریک می کنند در حالی که در کشور چنین دیدگاهی را چندان حس نمی کنیم.
وی در ادامه افزود: همه اینها در حالی است که دولت ترکیه سخاوتمندانه به تولید کننده داخلی کمک می کند تا موانع تولید برداشته شود.
تیرگر معتقد است: در فضای نابرابر کنونی،رقابت پوشاک داخلی و خارجی امکان ناپذیر است. هم اکنون ما حتی پارچه با کیفیت مطلوب تولید داخلی نداریم.
وی تاکید کرد: در تمام زمینه ها مشکلات متعددی داریم و راهکاری برای مدل جدید (Mode Fashion) نداریم و تمام انتخاب های خود را بر اساس مدهای خارجی تعیین می کنیم و به شکل جزیره ای عمل کردن راه به جایی نمی بریم.
رییس مرکز پژوهش های اتحادیه پوشاک تهران ساختار مدل جدید (Mode Fashion) را استعماری دانست و گفت: می توانیم از چنین ساختاری تبعیت نکنیم و موقعیت بهتری در این هرم بیابیم. می توانیم ویژگی های فرهنگی (المان های فرهنگی) برای خود تعریف کنیم. و باید پرسید که آیا تاکنون حرکتی در این راستا انجام شده است؟
وی یکی دیگر از مشکلات بخش پوشاک را نبود ارتباط موثر دانشگاه با صنعت عنوان کرد و گفت: تمام دنیا از راهکارهای کوتاه مدت برای خروج از بحران استفاده می کنند . در ایران طراح و کارشناس تربیت می کنیم تا از برندهای خارجی پیروی کند. به عبارتی در ایران مهندسی معکوس انجام می شود در حالی که باید خود دارای برند شویم .نیاز امروز صنعت ایران داشتن برند است.
**38 میلیون دلار صادرات پوشاک
گلناز نصرالهی مشاور وزیر صنعت در صنایع پوشاک هم در ادامه این میزگرد با اشاره به صادرات پوشاک در ایران افزود: در برخی از سال ها تا 200 میلیون دلار صادرات پوشاک داشتیم .امسال در هشت ماهه نخست سال 38 میلیون دلار صادرات داشتیم. هم اکنون برندهای خوب و مطرحی در ایران داریم اما آیا این تعداد کافی است یا نه که این موضوع باید بررسی شود.
وی اظهار داشت: در حال حاضر روی بازار روسیه کار می کنیم و به مد برای تحریک بازار توجه می کنیم. مد در صنعت نساجی به عنوان بازاری است که می تواند مشتری را جذب کند.
مشاور وزیر صنعت اظهار داشت: در سال های اخیر به مد و طراحی توجه شده است اما هنوز این توجه کافی نیست.
نصرالهی میزان صادرات سالانه کشور ترکیه در حوزه پوشاک را 23میلیارد دلار ذکر کرد و گفت: باید در جهت ارتقا صادرات گام برداریم و برای این مهم در داخل ظرفیت سازی کنیم. وضع موجود تولید پوشاک در ایران حتی نمی تواند جوابگوی بازار داخلی باشد.
وی ظرفیت ریسندگی در بازار داخلی ایران را 1.5 (یک و نیم) تا 2 میلیون دوک عنوان کرد و گفت: این میزان در ترکیه سه تا چهار برابر ایران است.
مشاور وزیر صنعت تاکید کرد: همچنین ضروری است روی طراحی کار کنیم هر چند که دیر شروع کردیم. باید بخش خصوصی وارد این حوزه شود.
به گفته وی، قیمت تمام شده تولید کالا در ایران بالا است. حق بیمه در ایران نسبت به سایر کشورها بالاتر است. در ترکیه هر سه تا چهار سال ماشین آلات تغییر می کنند.
مشاور وزیر صنعت در حوزه پوشاک بیان داشت: همچنین ما در حوزه نیروی انسانی و مدیریت با مشکل مواجه هستیم. آنچه که در ایران تولید می شود از کیفیت مناسبی برخوردار است.
به گفته نصرالهی، در دیگر کشورها مدارس مد برقرار است.دوخت و دوز هنری مبتنی بر علم است که ارزش افزوده بالایی را ایجاد می کند.
وی اظهار داشت: صنایع پوشاک فناوری بالایی را نیاز ندارد و ما می توانیم روی صنعت نساجی کارهای زیادی انجام دهیم.
وی با بیان اینکه هنوز صنعت نساجی به جایگاه در خوری نرسیده است، گفت: هم اکنون توجه ویژه ای به صنعت نساجی در کشور می شود و این در حالیست که بخش خصوصی نظیر اتحادیه ها در صنعت مد فعال شده اند.
نصرالهی یکی دیگر از مشکلات صنعت پوشاک را نداشتن بانک اطلاعاتی در این حوزه دانست و گفت: در صنعت پوشاک هم به واحدهای بزرگ و هم واحدهای کوچک نیاز داریم.واحدهای بزرگ می توانند هزینه را کاهش دهند.
وی اظهار داشت: هم اکنون وزارت صنعت مشوق هایی را برای توسعه صادرات دارد که در کوتاه مدت جواب نمی دهد.این موضوع باید در برنامه ریزی های صنعتی مورد توجه قرار گیرد.
وی به ایجاد تشکل های قوی در حوزه پوشاک تاکید کرد و گفت: هنوز تشکل قوی در این حوزه ایجاد نشده است.
وی اظهار داشت: صنعت نساجی در حال بازسازی خود است در بسیاری از کارخانه های نساجی ماشین آلات نوشده است .این صنعت هر 2 سال یکبار باید نوسازی شود. همچنین یک بازنگری در ساختار نیروی انسانی باید صورت گیرد.
**همه دست اندرکاران حوزه پوشاک به مشکلات اشراف دارند
محسن سلیمانی عضو هیات مدیره مرکز پژوهش اتحادیه پوشاک نیز در این میزگرد گفت: ابعاد مختلف مشکلات را دست اندرکاران اتحادیه و دیگر مسوولان اطلاع دارند.
وی با اشاره به قوانین دست و پاگیر موجود در کشور به خصوص در زمینه تولید پوشاک بیان داشت: 30درصد حق بیمه می دهیم و هیچ مرجعی وجود ندارد که رسیدگی کند. هنوز مکانیسم را برای تغییر به درستی اشراف نداریم.
سلیمانی گفت: صنعت نساجی باید هر چند سال یکبار نوسازی شود. تغییرات در حوزه سریع است بنابراین باید استراتژی خود را منطبق با این دگرگونی ها تغییر دهیم.
عضو هیات مدیره مرکز پژوهش اتحادیه پوشاک معتقد است: باید زبان مشترک در این حوزه ایجاد شود .
وی با بیان اینکه 70 تا 80 درصد نیاز مردم مصرف معمولی است، گفت: اما با تمام این سهم بالا،حالا عده ای چسبیده اند به برخی از مدها نظیر شلوار پاره جین و در خصوص آن نظر می دهند.
وی تاکید کرد: ضروری است راهکار برای حضور در بازارهای جهانی ارائه کنیم. سهم ما در بازار جهانی چیست ؟ چه به لحاظ صادرات و چه واردات؟
وی با اشاره به بازار 600 میلیون نفری کشورهای همسایه ایران گفت: در صورتی که در سیاست های منطقه ای خوب عمل کنیم با توجه به تحریم روسیه می توانیم به عنوان هاب منطقه عمل کنیم.
به گفته سلیمانی، صنعت نوغان داری در ایران از بین رفته است در صورتی که می توانیم این صنعت را دوباره در کشور احیا کنیم.همچنین در زمینه تولید پشم،دامداری کشور با مشکل مواجه است.کارخانه فاستونی و ریسندگی و بافندگی داشتیم که همه از بین رفت و دیگر اثری از آن باقی نمانده است.
وی در خصوص قاچاق کالا و به خصوص پوشاک در کشور نیز گفت: قاچاق وجود دارد و تنها راه مقابله با آن تولید با کیفیت است. طی سال های 85 تا 88 صادارت پوشاک به اروپا داشتیم که همه را از دست دادیم.
عضو هیات مدیره مرکز پژوهش اتحادیه پوشاک تاکید کرد: باقی راه را باید با استفاده از متخصصان داخلی با توجه به سیاستگذاری که دولت می کند طی کنیم.
**چاره جز تعامل سیاسی برای حمایت از اقتصاد نداریم
روح الله باقرزاده عضو هیات علمی دانشگاه امیرکبیر دیگر میهمان میزگرد ایرنا در خصوص علل نبود برندهای مختلف پوشاک در ایران گفت: ذات تجارت تعامل است و چاره ای جز تعامل در حوزه سیاسی برای توسعه فعالیت های تجاری در کشور نداریم.
وی از توجه رسانه ها به ویژه ایرنا به صنعت پوشاک کشور قدردانی کرد و بیان داشت: ثبات رویه حرف اول و آخر را در حمایت از صنعت می زند. با تغییر دولت ها نباید رویه های حمایتی از صنعت کشور تغییر کند.
این استاد دانشگاه ادامه داد: با هر تغییر و جابجایی دولت، نباید در استراتژی حمایت از بخش صنعت اتفاقی رخ دهد. ثبات رویه در پیشبرد اهداف اقتصادی مهم است.
وی گفت: در حوزه کسب و کار سخن زیاد است. نمی توان فقط بر بازارهای سنتی تکیه کرد. در بازارهای یاد شده خبری از نیازهای پوشاک نداریم و تفکر نباید در حد بنگاه باشد.
به گفته این عضو هیات علمی دانشگاه امیرکبیر، در زنجیره ارزش افزوده باید نگاه اجمالی داشته باشیم.50 تا 60 درصد ارزش افزوده ناشی از برند است .
وی برند را راهکاری برای تکان دادن صنعت عنوان کرد و گفت:باید ببینیم الگوهای توسعه عمودی و یا افقی را می خواهیم پیش بگیریم. تعدد عناصر تصمیم گیر در کشور باعث می شود که نتوانیم اطلاعات جامعی داشته باشیم.
وی ادامه داد: با توجه به اینکه تعدد صدور مجوز داریم نمی دانیم چه میزان تولید پوشاک در کشور داریم.
باقرزاده افزود: وقتی اطلاعات ناکافی باشد و مراکز متعدد تصمیم گیری وجود داشته باشد، تردیدی نیست که سکوی تولید پوشاک را به دیگر کشورها بسپاریم. بازار روسیه را از دست بدهیم و به همین خاطر فاجعه در فاجعه برای صنعت پوشاک ایجاد می شود.
وی با تاکید بر این که گاهی باید در عرصه های بزرگ تصمیم حماسه ای بگیریم، تصریح کرد، سه راهکار اساسی برای حمایت از صنعت باید اتخاذ کرد.
استاد دانشگاه امیرکبیر ادامه داد: از یکسو باید هدفگذاری در بخش عملی انجام دهیم.تربیت دانشجو را هدفگذاری کمی و کیفی کنیم به طوری که بتوانیم از هر رسته در ارتباط با نیازهای بازار کار نیرو تربیت کنیم.
وی افزود : سیاست دوم حمایت مالی است که می توان با ایجاد صندوقی بخش صنعت را به خصوص در زمینه تولید پوشاک حمایت کرد.
وی در پایان راهکار سوم را کارگروهی ذکر کرد و گفت: برای پیشبرد یک صنعت باید اجزای گوناگون آن با هم هماهنگ باشند به قولی همگی یک ساز را بنوازند اگر این نواختن نا هماهنگ باشد هیچ کاری پیش نخواهد رفت.
نظر شما
