بانكداري ايراني - نظرسنجی انجام شده در سال جاری نشان میدهد بیش از ٦٠ درصد مردم از زندگی در تهران راضی نیستند و در صورتی که امکان مهاجرت از تهران را داشته باشند از این شهر خواهند رفت؛ این به معنای کاهش شاخصهای کیفیت زندگی است یعنی اینکه شهر مشکلات اساسی دارد.
روزنامه اعتماد در ستون شهر به قلم علی نوذرپورشهردار منطقه ٢٢ تهران، آورده است: هم کالبد شهر و هم جان شهر خسته است.
- کالبد شهر به دلیل رشد غیرقاعدهمند و شکلگیری ساختمانهای بلندمرتبه در خیابان و کوچههای با عرض کم و بیسامانی و بیتناسبی در تودهگذاری شهری؛
- نبود حمل و نقل عمومی مناسب؛ با وجود تکلیف قانون توسعه حمل و نقل عمومی و مصرف سوخت مبنی بر تحقق سهم ٧٥ درصدی حمل و نقل عمومی در سفرهای درون شهری با کمتر از ٥٠ درصد این سهم محقق شده است و نیمی دیگر تحرک وسایل حمل و نقل شخصی است.
- ایمن نبودن شهر در مقابل حریق و سوانح طبیعی و نیز آلودگیهای زیست محیطی (هوا، صدا و زمین) از جمله مشکلات کالبدی شهر تهران محسوب میشود.
جان شهر خسته است از؛
- کمبود سرمایه اجتماعی در میان مردم شهر
- وجود بزهکاریها و تخلفات و آسیبهای اجتماعی و فرهنگی
- عدم رعایت مقررات ساختمانی، حمل و نقلی از ناحیه شهرداری و هم از ناحیه مردم و نیز از ناحیه دولت
برای اینکه خستگی از کالبد و جان شهر رخت بربندد چند اقدام مهم باید صورت پذیرد؛
اول: بازگشت به قانون ازسوی همه، رعایت قوانین و مقررات شهری نه تنها از سوی مردم بلکه از سوی سازمانها، دادگاههای حکومتی و دولتی نیز که اهمیتی دو چندان دارد.
دوم: تعیین تکلیف مدیریت شهری درکشور بالاخره چه خواهد شد!
از ١٨ حوزهای که شهرداریهای دنیا در آن مرتبطند شهرداریهای ایران تنها در ٧ حوزه به صورت ناکامل فعالند. این حوزهها عبارتند از: برنامهریزی و طراحی توسعه شهری، نظارت و کنترل ساختمان، تامین زیرساختها، مدیریت نهادی لذا تعریف و تفکیک امور محلی از امورملی ضروری و جدی است و متناسب با آن تعیین تکلیف وضعیت منابع درآمدی شهرداریها و نیز تعیین تکلیف سهم دولت در بودجه شهرداری
سوم: اینکه شوراها در جایگاه اصلی و واقعی خود بستر مناسب برای مشارکت مردم را فراهم کنند. بدون حضور و مشارکت مردم، شهر تهران در موقعیتی مناسب قرار نخواهد گرفت و بدون آنها امکان نظارت عمومی بر دستگاههای دولتی و غیردولتی میسر نخواهد شد.
قانون اساسی جمهوری اسلامی با تعیین شوراها به عنوان یکی از ارکان اداره کشور مدیریت محل را پذیرفته است و ساختار آن را در چیدمان اداره امورعمومی کشور به قوانین موضوعه سپرده است. با آنکه نظام جمهوری اسلامی ایران جزو نظامهای بسیط و تک ساخت به حساب میآید ولی نوعی حرکت از سمت تمرکز به سوی عدم تراکم و در نهایت عدم تمرکز تا مرز عدم تمرکز سیاسی را اجازه میدهد که قانون شوراها نتوانسته است از این فرصت مذکور استفاده کند.
با توجه اینکه تهران، ١٥ درصد از جمعیت شهری کشور را در خود جا داده ولی قریب ٤٥ درصد از بودجه شهرداریهای کشور را به خود اختصاص داده است و مابقی شهرهای ایران یعنی یک هزار و ٢٤٤ شهر دیگر به روی هم ٥٥ درصد از بودجه ٦٠ هزار میلیاردی شهرداریهای کشور را در سال گذشته داشتهاند؛ توجه به اصلاح وضعیت ساختاری، عملکردی و مالی شهرداری تهران برای بهبود کیفیت زندگی مردم تهران ضرورتی اساسی است.
*منبع:روزنامه اعتماد،1396،10،24