بانكداري ايراني - طبیعت همان چیزی است که آدمی از طریق وراثت با خود میآورد و عامل آن پدر و مادر و اجداد هستند. هر قدر تغذیه جسمی و روحی پدر و مادر سالمتر باشد ، ژنهای عامل وراثت در پدر و مادر پاکتر خواهند بود و نتیجتا طبیعت فرزند از سلامت بیشتری برخوردار میشود.
روزنامه اطلاعات در یادداشتی به قلم سید علی گرامیان، آورده است: مرحله دوم سازمانیابی شخصیت آدمی، از طریق تربیت حاصل میشود. تربیت استعدادهای نهفته در طبیعت آدمی را فعلیت میدهد و به مرحله ظهور و بروز میرساند، هرچه تربیت بهتر و سازمان یافتهتر باشد،امکان بروز استعدادها بیشتر خواهد بود، این است که نظام خانوادگی و اجتماعی باید به گونهای طراحی شود که استعدادهای آدمی هرچه بیشتر شکوفا شده و انسان به کمال لایق خود نائل شود.
در این جهت باید خانواده، مدرسه و جامعه هماهنگ عمل کنند و مکمل یکدیگر باشند. این امر به بررسی و مطالعه عمیق و سازماندهی دقیق نیازمند است.
عمده مسئولیت ها در نظام تربیتی جامعه به عهده دانشمندان و حکومت آن جامعه است . البته با همکاری مردم.در این جا مردم و حکومت و دانشمندان باید همکاری و هماهنگی دقیق داشته باشند والا استعدادها ضایع شده و نیروها به هدر میرود . یا در جهت منفی به کار افتاده و امنیت اجتماعی را مختل خواهند کرد، تربیت در سرنوشت انسان به قدری موثر است که می تواند در طبیعت تغییر ایجاد کند تا آنجا که طبیعت بد را به طرف خوبی ببرد و یا خوب را به راه بدی بکشاند.
رویکرد جامعه باید رویکرد فسادزدائی و اصلاحی باشد .معتاد را زندان بردن و شلاق زدن از تعداد معتادان نمیکاهد، باید علل و عوامل اعتیاد را شناسائی کرد و از میان برد والا هر روز جادوی بیکاری و افسردگی معتاد تولید میکند، عوامل اعتیاد عمدتا دو چیزند: شکستهای عشقی و فقر و بیکاری، برای درمان اینها باید ازدواجها را به هنگام و آسان کرد و بیکاری را با ایجاد اشتغال از میان برد، علت بسیاری از دزدیها نیز فقر است که آن هم با ازدیاد شغل و اجرای عدالت اجتماعی از میان میرود.
ساختارها در جامعه باید اصلاح شوند و سیستم باید فسادزائی گردد، تربیت در اینجا نقش اساسی ایفا میکند زیرا تربیت عامل شکوفائی استعدادها و امنیت و تعالی اجتماعی است، ما نهادهای فرهنگی تربیتی کم نداریم، حوزههای علمیه، مبلغین اسلامی، مساجد، نهادهای فرهنگی، صدا و سیما، رسانهها، وزارت فرهنگ و ارشاد، سازمان تبلیغات، دفتر تبلیغات، سازمان اوقاف، ایام محرم و صفر و رمضان ایام اعیاد و وفیات همه و همه نهادها و زمینههای فرهنگی تربیتی هستند ولی اینها هماهنگ و موثر عمل نمیکنند، بهتر است از تعداد آنها کاسته شده و برکیفیت هماهنگی و کارآیی آنها افزوده شود.
آدمیان در جوامع فاقد تربیت ،حیواناتی انساننما بیش نخواهند بود.
*منبع:روزنامه اطلاعات،1396،10،2