اقدام جدید رئیسجمهور آمریکا در زمینه خروج اینکشور از پیمان پاریس، اقدام علیه جامعه بشری است. برخی از آثار حفظ محیطزیست منطقهای است و برخی از آثار دیگر آن مرتبط با کل جامعه بشری است. موضوع فعلی نیز به گونهای با کلیت جامعه بشری در ارتباط است.
روزنامه آرمان در یادداشتی به قلم داوود هرمیداس باوند کارشناس روابط بینالملل، نوشته است: وجود گازهای گلخانهای و گازهای آلاینده دیگر، باعث سوراخشدن لایه اوزون و در نتیجه گرمتر شدن زمین، آبشدن یخچالهای قطبهای شمال و جنوب، بالاآمدن سطح آب اقیانوسها و دریاها، زیر آب رفتن برخی جزایر و همچنین سیلابهای بزرگ خواهد شد. آنچنان که روشن است، در این مساله توافقی شده و کنوانسیونی وجود دارد که همان پروتکل کیوتو است و باید کلیه جامعه بشری با هم همکاری کرده و برای کاهش این عواملی که باعث گرمشدن زمین میشوند، تلاش کنند. بعد از این کنوانسیون کنفرانسهای متعدد دیگری برگزار شد، که آخرین این کنفرانسها پاریس بوده و همه کشورها در آن حضور داشتند.
اوباما به نمایندگی از ایالات متحده در آن کنفرانس حضور داشت و آن را امضا و این کشور متعهد به اجرای آن شد، اما ترامپ در اوایل روی کار آمدن خود اظهار داشت که آمریکا امضای خود را پس خواهد گرفت. البته او اخیرا گفته است باید در این کنوانسیون بازبینی شود که همین مساله باعث اعتراضاتی همهجانبه، هم از جانب دانشگاهیان و هم از جانب سیاستمداران شده است، زیرا این امر مربوط به یک کشور خاص نیست و اگر در این مساله اهمال شود، روزبهروز آثار مخرب آن تشدید میشود.
با اینهمه، ترامپ تصمیم خود را گرفته است و این حتی یکی از شعارهای انتخاباتی او بوده است. متاسفانه مردم عادی نیز از آثار زیانبار گازهای گلخانهای و گرم شدن زمین و خطرات این مساله بهلحاظ علمی آگاه نیستند و ترامپ نیز از این مساله در راستای اهداف خود استفاده میکند. همین مساله باعث انتقادات شدید به این تصمیم در محافل مختلف شده است. به باور نگارنده این موضع در صلاحیت کنگره آمریکا است و باید آنان به این مساله واکنش نشان دهند. همچنین میشود با برگزاری تظاهرات مردمی، آقای ترامپ را وادار به عقبنشینی کرد، زیرا این مساله به نفع جامعه بشری خواهد بود.
اکنون بیشترین میزان آثار زیانبار گازهای گلخانهای را دو کشور چین و آمریکا تولید میکنند. به همین دلیل حضور آمریکا در صفوف مقابله با جریان گرمشدن زمین هم بسیار ضروری است و هم اهمیت قابل ملاحظهای دارد. خوشبختانه اروپاییها بههیچعنوان قصد خروج از این کنوانسیون را ندارند. آنان در حال حاضر بیشترین خدمت را در این زمینه به جامعه جهانی کردهاند. در طول چند دهه گذشته کشورهای اروپایی میزان استفاده از زغالسنگ را در تولیدات خود به حداقل ممکن رساندهاند. حتی این کشورها در مورد استفاده از انرژی هستهای نیز که جزو انرژیهای نسبتا پاک محسوب میشود، دیدگاه دیگری دارند. آنان درصدد کاهش استفاده از این انرژی هستند و میخواهند از انرژیهای طبیعی و تجدیدشدنی دیگر همچون انرژی خورشیدی استفاده کنند.
*منبع:روزنامه آرمان،1396،3،13