دوحه می خواهد یک پایتخت مستقل باشد و دیگر نهیب های ریاض و دیکته های خاندان سعودی، به هیچ وجه برایش ارزش نداشته باشد.
روزنامه قانون در گزارشی نوشت: دوحه می خواهد یک پایتخت مستقل باشد و دیگر نهیب های ریاض و دیکته های خاندان سعودی، به هیچ وجه برایش ارزش نداشته باشد.
در گزیده ای از این گزارش می خوانیم: این روزها کشور امیر نشین قطر بیشتر از روزهایی که میزبانی آن ها برای جام جهانی مسجل شده بود، نقل محافل بین المللی شده است. گویی قطر یک بار دیگر در مسیر استقلال قرار گرفته است؛ دوحه می‌خواهد یک پایتخت مستقل باشد و دیگر نهیب های ریاض و دیکته های خاندان سعودی، به هیچ وجه برایش ارزش نداشته باشد. قطر می خواهد خودش باشد. امیر جوان قطر بی شک، هم با سوادتر و هم یک سر و گردن بالاتر از آقازاده جنگ طلب، ملک سلمان است. بنابراین دلیلی ندارد برای یک سنت تاریخی که البته غلط نیز هست، درست مثل یک استان از عربستان سعودی تبعیت کند.
** قطر را جدی بگیریم
شاید قطر از نظر ژئوپلتیک و جغرافیای سیاسی، کشور مطرحی به حساب نیاید اما این سطحی ترین تحلیل ممکن است. قطر بسیار مهم است. اهمیت کشورها به وسعت جغرافیایی آن ها نیست. همان گونه که آلمان، فرانسه و سوییس، وسعت شان به ایران نمی رسد اما نقش مهمی در روابط بین‌الملل دارند.
** پشت پرده شیطنت عربستان
گویا بن سلمان، تصمیم گرفته که شبه جزیره عربستان را بین خود و محمد بن زاید تقسیم کند! یعنی عربستان و امارات هر کدام به سهمی از کشورهای حاشیه خلیج شامل کویت، قطر، بحرین،یمن و حتی عمان برسند! قطر از زمان روی کار آمدن امیر جوان، کم کم سعی داشت حساب خود را از وهابیون حاکم در عربستان جدا کند و تا حدودی نیز موفق بوده است. پیش بینی می شود که شیخ تمیم، مملکت لبریز از رفاه و پیشرفته خود را به سمت دموکراسی پیش ببرد و به زودی تنور انتخابات را در این کشور داغ کند.
درست بر عکس عربستان که آخرین انتخابات برگزار شده در آن، به صدر اسلام برمی گردد! قطر حالا با واقع بینی بیشتری پا در مسیر آینده گذاشته است. این کشور به‌دلیل علقه های فرهنگی و اجتماعی با ایران، سعی دارد به تهران نزدیک شود. تماس امیر قطر با رییس جمهور روحانی نیز به همین دلیل است.
** برای قطر فرش قرمز پهن کنیم
همه ما خوب می دانیم که قطر تمام آبرو و اعتبار و حتی امنیت خود را وسط گذاشته که ایران را به عنوان کشوری مهم در جهان اسلام و سراسر دنیا معرفی کرده است. این جمله امیر قطر، یک جمله ساده نیست. تا همین امروز، گفتن این جمله کلی هزینه برای او داشته است. از بسته شدن مرزها تا تحریم رسانه ای در کشورهای حاشیه خلیج همیشه فارس. از طرفی جدایی یک عضو تاثیرگذار از شورای همکاری خلیج فارس، موضوع مهمی محسوب می شود.
با پهن کردن فرش قرمز برای قطر و امیر جوان آن و البته استقبال مناسب از دموکراسی خواهی این کشور، می توانیم پیوند خود با دوستان حاشیه خلیج فارس را مستحکم کنیم. فراموش نکنیم، بحرین و کویت نیز دل خوشی از دیکته‌های خاندان سعودی نداشته و دوست دارند که مستقل عمل کنند. سعودی ها باید متوجه شوند که پر کردن انبارها از تسلیحات آمریکایی، راه نجات خاورمیانه نیست و باید در این کشور انتخابات آزاد برگزار شود. هر چند بعید است که این کشور تا چند ماه یا یکی دو سال آینده، در همین مختصات و طول و عرض جغرافیایی باقی بماند!
*منبع: روزنامه قانون، 1396،3،9
نظر شما
