در دهه اخیر شاهد افزایش آمار طلاق در جامعه ایرانی هستیم و بارها برای حل و یا کاهش این مسئله تصمیماتی در سطح خرد و کلان کشور اتخاذ شده است؛ در این میان مسئله طلاق "توافقی" که براساس آن زن و شوهر در تمام زمینه‌های مربوط به زندگی مشترک از جمله مهریه، نفقه و حتی حضانت فرزند، توافق و دادخواست 'صدور گواهی عدم امکان سازش' را تنظیم و به دادگاه تسلیم می کنند، یا پدیده نسبتا نوظهور "ازدواج سفید" علامت سوال‌های زیادی را در ذهن ایجاد می‌کند که پاسخگویی به آنها تحلیل سیاستگذاران اجتماعی در خصوص علل قرار گرفتن جامعه در این مرحله را به امری جدی تبدیل کرده است.