موضوع اعتبار سنجی بیمه گران چندسالی است که در صنعت بیمه ایران مطرح است. ولی هنوز به شکل منسجمی در نیامده است و هنوز مانند شرکت های بیمه گری بزرگ دنیا اعتبار سنجی در صنعت بیمه ایران مرسوم نیست.
به گزارش بانکداری ایرانی ، مدیران ارشد صنعت بیمه در چندسال اخیر همواره از اعتبار سنجی مشتریان بیمه سخن گفتند اما راهکار دقیقی ارائه نکردند و در بهترین شرایط هم شرکت های بیرون از صنعت بیمه یا شرکت های غیر از شرکت های بیمه گری را متصدی اعتبار سنجی معرفی کردند.
در سال 1386 نخستین کارگاه تخصصی سنجش اعتبار مشتریان بیمه با حضور شریک فنی بین المللی و نمایندگانی از شرکتهای بزرگ بیمه دولتی، خصوصی و نمایندگان بیمه مرکزی برگزار شد.
مجددا بعد از چندسال سکوت ، در سال 1397 دبیرکل سندیکای بیمه گران ایران خواستار اجرای آزمایشی طرح اعتبارسنجی مشتریان صنعت بیمه در شرکت های بیمه شد تا بیمه نامه مشتریان پرریسک و بدسابقه با نرخ های بالاتری صادر شود. دبیر کل وقت سندیکای بیمه در توجیه این کار گفته بود که باید مکانیزمی باشد تا مشتریان بد حساب از خوش حساب جداشوند. اما او شرکت رتبه بندی اعتباری ایران را در آن زمان به عنوان اعتبار سنج معرفی کرد ولی این رویه تا امروز به شکل قوی عملیاتی نشد.
حال در سال 1403 هم مجددا بحث اعتبار سنجی بیمه گذاران داغ شده و این بار به شدت به آن انتقاد می شود.
موضوع انتقاد از این قرار است که این که در دنیای بیمه مشتریان پرریسک زیاد هستند ، تردیدی نیست اما سوال اساسی این است که چرا شرکت های بیمه به سوابق افراد دسترسی کافی نداشته باشند تا به سادگی اعتبار سنجی کنند؟ چرا اطلاعات مشتریان به شرکت های دیگری داده می شود؟ اگر قرار است که یک شرکتی غیر از شرکت های بیمه به اطلاعات شهروندان دسترسی داشته باشند چرا شرکت بیمه به آن اطلاعات دسترسی نداشته باشد؟ اگر فرض بر درز اطلاعات باشد،باید گفت که این شرکت ها هم می توانند اطلاعات را درز دهند بنابراین چرا صرفا به شرکت های بیمه گری بی اعتمادی وجود دارد .
بعضی دیگر از منتقدان می گویند که بجای مشتریان باید شرکت های بیمه اعتبار سنجی شوند. مشتریان ریسک خود را به شرکت های بیمه منتقل می کنند و این شرکت های بیمه هستند که ممکن است در پرداخت خسارت یا هر اقدامی در پوشش ریسک کم کاری کنند ولی مشتریان اقدام خاصی انجام نمی دهند و اگر منظور برای دریافت تسهیلات ضمن عقد قرار بیمه است، این کار را باید بانکها انجام دهند تا مشخص شود که شخص صلاحیت دریافت وام را دارد یا خیر، وگرنه کسی که قرار است اتومبیل خود را بیمه بدنه کند و بصورت نقدی پرداخت کند چه نیازی به اعتبار سنجی دارد؟
برخی دیگر از مخالفان این طرح می گویند که استفاده از خدمات موسسات اعتبار سنجی توسط شرکتهای بیمه منجر به بی اعتمادی و بد بینی بیمه گذاران و افزایش هزینه های بیمه گری می شود. ضمن اینکه در عقد بیمه تعهدات بیمه گذار قطعی و در شروع اعتبار بیمه نامه اقدام به تسویه حق بیمه کرده ولی تعهدات بیمه گر معلق و در صورت وقوع حادثه تعهدات بیمه گر قطعی می شود.
