تفاوت بیت کوین با بلاک چین

بانکداری ایرانی - هدف بلاک چین، اجازه ثبت و انتشار دادن به اطلاعات الکترونیکی و جلوگیری از دست کاری شدن آن هاست. البته که بدون مشاهده این تکنولوژی در واقعیت، درک مفهوم آن کمی سخت به نظر می آید. به همین دلیل اجازه دهید مروری داشته باشیم بر نحوه عملکرد دقیق نخستین نرم افزارهای کاربردی تکنولوژی بلاک چین. 

به گزارش گروه تحقیق و ترجمه بانکداری ایرانی ،تکنولوژی بلاک چین اولین بار در سال 1991 توسط " Stuart Haber " و " W. Scott Stornetta " مطرح شد. دو پژوهشگر قصد داشتند سیستمی را طرح ریزی کنند که در آن ثبت "تاریخ اسناد و مدارک در دیتا بیس" (timestamp) قابل دستکاری نباشد. 

این نظریه تا تقریبا دو دهه بعد اما تنها خاک خورد. سرانجام با عرضه بیت کوین در زمستان 2009 بود که بلاک چین صاحب اولین نرم افزار کاربردی خود در دنیای حقیقی گشت.

در حقیقت قرارداد و پروتکل بیت کوین بر اساس بلاک چین پی ریزی شده است. در مقاله ای پژوهشی که به معرفی واحد پول الکترونیکی پرداخته ، سازنده بیت کوین که نام مستعار او " Satoshi Nakamoto " می باشد، از این واحد پول، اینگونه یاد می کند: "یک سیستم مالی الکترونیکی مدرن که کاملا نظیر به نظیر (peer-to-peer) بوده و هیچ طرف سومی در کار نیست."

طبق پژوهشی که سال 2017 در مرکز تحقیقاتی کمبریج پیرامون منابع مالی جایگزین صورت گرفته ، حدود 5.9 میلیون نفر در سرتاسر جهان از بیت کوین استفاده می کنند. فرض کنید فردی از میان این جمعیت قصد داشته باشد بیت کوین خود را برای خرید مثلا یک ماده غذایی خرج کند. اینجاست که بلاک چین وارد عمل می شود.

وقتی در مورد پول کاغذی صحبت می کنیم، می دانیم که تنظیم و تایید آن توسط یک مرجع مرکزی صورت می گیرد، که این مرجع می تواند حالا یا یک بانک باشد یا یک دولت. اما بیت کوین توسط هیچ فردی کنترل نشده و تراکنشات آن توسط شبکه ای از رایانه ها تایید می شوند.

هنگامی که شخصی هزینه خرید محصولی را به شخص دیگری با بیت کوین می پردازد، رایانه های موجود درشبکه بیت کوین وارد  نوعی رقابت برای شناسایی این تراکنش می شوند. به منظور انجام این کار، کاربران یک نرم افزار کاربردی روی رایانه های خود نصب کرده و برای حل یک مساله پیچیده ریاضی که همان "درهم ساز" (hash) نام دارد، تلاش می کنند. زمانی که رایانه ای یکی از مسائل را با " در هم ساختن" (hashing) یکی از بلوک ها حل  نماید، در حقیقت عملیات الگوریتمی آن ها تراکنش های بلوک را نیز تایید خواهد کرد. در نهایت تراکنش تکمیل شده به صورت عمومی ثبت و ذخیره شده و به عنوان یک بلوک در بلاک چین قرار می گیرد، نقطه ای که در آن دیگر تغییرناپذیر خواهد بود. در مورد بیت کوین و اکثر بلاک چین های دیگر، به رایانه هایی که با موفقیت بلوک ها را تایید می کنند، مقداری پول الکترونیکی به عنوان جایزه داده می شود .

هرچند تراکنش ها به صورت عمومی بر روی بلاک چین ذخیره می گردند، اطلاعات کاربران اما به طور کامل ثبت نخواهند شد. به منظورانجام معاملات بر روی شبکه بلاک چین، شرکت کنندگان باید نرم افزاری به نام "wallet" را نصب و اجرا نمایند. هر "wallet" حاوی دو کلید مخفی منحصر بفرد و متمایز می باشد: یک کلید عمومی و یک کلید خصوصی. کلید عمومی مکانیست که تراکنش ها به آن سپرده شده و سپس باز پس گرفته می شود. این کلید همچنین در دفتر مرکزی بلاک چین به عنوان امضاء دیجیتالی کاربر نیز ظاهر می شود. 

کلید عمومی کاربر در حقیقت یک نسخه کوتاه شده از کلید خصوصی او تلقی می شود که توسط یک الگوریتم پیچیده ریاضی به وجود آمده است. به هر حال، با توجه به پیچیدگی این معادله، معکوس کردن این فرآیند و به دست آوردن کلید خصوصی از روی کلید عمومی تقریبا غیر ممکن بوده و به همین دلیل است که تکنولوژی بلاک چین بسیار محرمانه تلقی می شود.