اندیشه ورزی اصل و بنیان علم آوری و دانش پروری و تکنیک آفرینی و تجربه اندوزی و زندگی بالنده و پر نفع و خیر است، شرط حیاتی این اندیشه ورزی و تفکر، همانا، آزاد اندیشی و آزادمنشی است؛ به طور طبیعی و معقول، اندیشه ورزی، در بستر و متن زندگی تاریخی، اجتماعی و زیستی، محقق و محصل می گردد؛ بنابراین، مراد از نسبت اندیشه ورزی و آزاد اندیشی ، داشتن بینش بی قید و بند و اسارت آور و درخشش اندیشه و عقل آدمی می باشد.