روزنامه ایران در گزارشی نوشت: تولید کفش در ایران، روزگاری مزیت صنعتی به حساب می آمد و بخصوص بازار کفش های چرم، رونق زیادی داشت. بررسی های از بازار کفش نشان می دهد با تمام مشکلات و حاشیه ها، تولیدکنندگان خلاق توانسته اند در همین بازار هم با کالای ایرانی، سهم خوبی به دست آورند.
در ادامه این گزارش آمده است: «در سالهای دور بنیانگذار یکی از تولیدی های کفش داخلی علاوه بر تأسیس فروشگاه در ایران و یکسان سازی قیمت در کل فروشگاه ها، توانسته بود به شوروی و اروپای شرقی کفش و پوتین صادر کند. تعصب به برند ایرانی تا جایی بود که حتی پوشیدن کفش غیر از آن، برای پرسنل کارخانه توبیخ به همراه داشت.» این بخشی از روایتی است که فریدون شیرین کام، پژوهشگر اقتصادی درباره کفش نوستالژیک ایرانی ارائه می دهد. در ابتدای فعالیت این تولیدی، 11 هزار نفر به عنوان نیروی کار در کارخانه و شرکت هایش فعالیت می کردند اما حالا از آن هزاران نفری که از طریق این برند روزگار می گذراندند، تنها حدود 600 نفر باقی مانده اند.
البته، قرار است این برند اصیل احیا شود. یک ماه پیش، یکی از شرکت های وابسته به صندوق بازنشستگی کشوری این خبر را داد و اعلام کرد:«ما از مهم ترین متخصصان ایتالیایی بهره بردیم تا پس از 37 سال خاموشی این شرکت، مجدداً آن را احیا کنیم. هم اکنون 260 فروشگاه این برند داخلی در کشور با سرمایه 2 هزار میلیارد تومانی و بدون سوددهی آن هم به دلیل افکار ورشکسته وجود دارد اما معتقدیم تولیدات این برند بزودی به نام
دیگری(کیف، کمربند، کفش و...) ارائه خواهد شد.»
** حال بازار کفش ایران چطور است؟
براساس اعلام وزارت صنعت، معدن و تجارت ایرانی ها سالانه ١٠٠میلیون جفت کفش مصرف میکنند که از این میان ٣٠ تا ٣٥میلیون جفت کفش از خارج از کشور وارد می شود. البته فعالان صنعت این اعداد و ارقام را چندان قبول نداشته و معتقدند، سهم بالای قاچاق کفش نادیده گرفته شده است. حمیدرضا متین رئیس سازمان صنعت، معدن و تجارت استان همدان این ادعای فعالان صنعت کفش را تأیید کرده و به باشگاه خبرنگاران گفته است: «حدود ٥٠درصد بازار کفش ایران در قبضه چینی هاست، زیرا درموارد بسیاری کفش های چینی به اسم کفش ایرانی علامت گذاری و مارک زده می شود.»
تولید کفش در ایران، روزگاری مزیت صنعتی به حساب می آمد و بخصوص بازار کفش های چرم، رونق زیادی داشت. طی سال های اخیر اما دو اتفاق هم زمان افتاده است. هم بازار از کالاهای قاچاق و چینی پر شده و تولیدکنندگان بسیاری را به حاشیه برده است و هم برندهای جدیدی متولد شدهاند که البته تعداد آنها، به انگشتان یک دست می رسد. بعضی از این برندها با توجه به طراحی های به روز و خاص حتی توانسته اند در بازار کالاهای لوکس جایی برای خودشان دست و پا کنند و بین شمال شهرنشینها، محبوبیت داشته باشند.
بررسیهای «ایران» از بازار کفش نشان میدهد با تمام مشکلات و حاشیه ها، تولیدکنندگان خلاق توانسته اند در همین بازار هم با کالای ایرانی، سهم خوبی به دست آورند. مرد جوانی که پدرش طی سه دهه گذشته به دوخت و دوز کفش های چرم مشغول بوده، می گوید:«من در بازار که می روم، با یک نگاه کفش ایرانی و خارجی را از هم می شناسم. خیلی از بازار چرم را جنس چینی پر کرده است. خیلی خیلی زیاد فرق دارند. برخی از فروشگاه ها را در نقاط خاصی از شهر می شناسم که پیرمردانی آنها را میگردانند و جنس اصیل ایرانی تولید می کنند، خودم و همسرم فقط از این جاها خرید می کنیم.»
** کمپین تبریزی ها: با افتخار فقط ایرانی میفروشیم
براساس اعلام اتحادیه کفاشان تبریز، کفش های چینی ٧٠درصد از ٢هزار واحد تولیدی کفش دست دوز تبریز را به تعطیلی کشانده است و حالا تنها ٦٠٠واحد تولید کفش در پایتخت کفش ایران فعالند.
برای همین مسأله، تبریزی ها حدود یک ماه پیش پیشگام فراخوان های فروش کالای ایرانی شدند و خودشان برای نجات صنف شان، اقدام کردند. علیرضا جباریان فام، جوانی که ریاست اتحادیه تولیدکنندگان کفش تبریز را بر عهده دارد درباره این فراخوان می گوید: «از یک ماه پیش ٤ بازرس اتحادیه را به بازار فرستادم و بنا شد فروشندگانی را که تنها کفش ایرانی می فروشند، شناسایی کنند. ما برای این فروشندگان یک تابلو با عبارت «با افتخار فقط اجناس ایرانی می فروشیم» طراحی کردیم و دراختیار آنها قرار دادیم. با شروع این حرکت تعدادی از بازاری ها هم که کفش خارجی می فروختند، به ما پیوستند و با خارج کردن اجناس خارجی از مغازه شان تصمیم گرفتند تولید ایرانی را حمایت کنند. حدود ٤٠هزار خانواده به صورت مستقیم و ١٥٠هزار خانواده به صورت غیرمستقیم از صنعت کفش زندگیشان را می گذرانند و اگر ما به عنوان فروشنده و مصرفکننده بتوانیم از آنها حمایت کنیم، صنعت کفش ایران خانواده های بیشتری را صاحب درآمد می کند و ایرانی ها با قابلیتهای ویژهای که دراین صنعت دارند، براحتی می توانند به عنوان یکی از صادرکنندگان بزرگ کفش درجهان شوند.»
*منبع: روزنامه ایران، 1395.12.18