باید اذعان کرد که کشور طی 10 سال اخیر عمدتاً در شرایط سخت و تحت فشار بوده. چه در مناسبات درونی و چه در مناسبات بین‌المللی، جایگاه کشور به‌واسطه نوعِ سلیقه حاکم بر اقدامات اجراییِ آن، نامطمئن و فاقد اثر بخشیِ مطلوب بوده است. در شرایط کنونی و به واسطه اقدامات موثری که در این 2-3 سال اخیر انجام شده، معتقدم از این دوران عبور کردیم.
روزنامه آفتاب یزد در گفت وگویی با پروانه مافی نماینده مردم تهران، ری، شمیرانات، اسلامشهر و پردیس در دهمین دوره مجلس شورای اسلامی نوشت: باید اذعان کرد که کشور طی 10 سال اخیر عمدتاً در شرایط سخت و تحت فشار بوده. چه در مناسبات درونی و چه در مناسبات بین‌المللی، جایگاه کشور به‌واسطه نوعِ سلیقه حاکم بر اقدامات اجراییِ آن، نامطمئن و فاقد اثر بخشیِ مطلوب بوده است. در شرایط کنونی و به واسطه اقدامات موثری که در این 2-3 سال اخیر انجام شده، معتقدم از این دوران عبور کردیم.
در ادامه این گفت وگو می خوانیم: پروانه مافی، سیاستمدار اصلاح‌طلب، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی، نماینده مردم تهران، ری، شمیرانات، اسلامشهر و پردیس در دهمین دوره مجلس شورای اسلامی و فرماندار اسبق شمیرانات در دولت اصلاحات است. او در دهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی از حوزه تهران نامزد شد و در لیست ائتلاف اصلاح طلبان و حامیان دولت قرار گرفت و از این طریق به مجلس راه یافت. در ادامه مصاحبه آفتاب‌یزد را با این نماینده مجلس می‌خوانید.
** به عنوان عضو و نایب رئیس کمیسیون شوراها و امور داخلی مجلس، نقش و اثر دو انتخابات پیش‌رو بر اوضاع و احوال کشور را به‌طور کلّی چطور ارزیابی می‌کنید؟
هرچند در دنیای امروز که نرخ تغییر و تحوّل در جوامع بسیار بالا رفته، همه زمان‌ها حساس و همه برهه‌های زمانی مهم و به‌نوعی حیاتی هستند، با این وجود معتقدم 2 انتخابات پیش‌رو در تاریخ جمهوری اسلامی از نظر اهمیت به چند دلیل بی‌همتاست.
** این دلایل چیست؟
دلیل اول، گذر از دورانِ فشار است. باید اذعان کرد که کشور طی 10 سال اخیر عمدتاً در شرایط سخت و تحت فشار بوده. چه در مناسبات درونی و چه در مناسبات بین‌المللی، جایگاه کشور به‌واسطه نوعِ سلیقه حاکم بر اقدامات اجراییِ آن، نامطمئن و فاقد اثر بخشیِ مطلوب بوده است. از یکسو در حوزه داخلی چه در موضوعات مربوط به فضای سیاسی از جمله فعالیتِ احزاب و تشکل‌ها، چه در موضوعات مربوط به فضای اقتصادی کشور از جمله فعالیت بنگاه‌های اقتصادی و بخش خصوصی و چه در موضوعات مربوط به فضای اجتماعی و فرهنگی جامعه که شرح و بسط آن فرصتی دیگر را می‌طلبد و از سوی دیگر در حوزه روابط بین‌الملل که به تاسی از تفکّر حاکم بر اداره کشور در امور داخلی، وضعیتی مشابه با آن داشت، کشور به‌طور متناوب با دشواری‌ها و تنگناهای مختلف مواجه بود که به ناچار بخش زیادی از انرژیِ جامعه صرف از سر راه برداشتنِ آنها می‌شد.
در شرایط کنونی و به واسطه اقدامات موثری که در این 2-3 سال اخیر انجام شده، معتقدم از این دوران عبور کردیم. به تعبیر دیگر صفحه را پاک کردیم و به شرایط مقدماتیِ توسعه بازگشتیم و فرصت برای از نو نوشتن بر این صفحه سفید مهیّا شده است.
** به اقدامات موثر در سال‌های اخیر اشاره کردید. پیش از توضیحِ دلیلِ بعد، درباره این اقدامات توضیح دهید. به طور مشخص کدام اقدامات مدنظر شماست؟
مشخصاً عرض می‌کنم که نقطه آغاز این اقدامات راهگشا به بعد از سال 92 برمیگردد. چون دنبال مصداق هستید، یک مثال روشن و مختصر می‌زنم. اگر شرایط دانشگاه‌های کشور در 3 سال اخیر را با بازه زمانیِ 6 سال پیش از آن مقایسه کنیم، برهه‌ای که بسیاری از تشکل‌های سیاسی در دانشگاه‌ها تعطیل شدند و تضارب آراء میان دانشجویان که اصلی‌ترین عاملِ بالندگیِ نقد و نظر در دانشگاه‌هاست، از بین رفت. حتی کار به جایی رسید که در برخی دانشگاه‌های همین تهران، برخی تشکّل‌ها توسط جریانِ فکری مقابل مصادره شدند. تک‌صدایی به اوج خود رسیده بود و تاسف‌بارتر اینکه چنین شرایطی توسط دستگاه متولّی آموزش عالی، مطلوب پنداشته می‌شد، اما در حال حاضر فضا تغییر کرده. شما مراسم 16 آذر امسال را دیدید. آزادیِ بیان و تضارب آراء در مقابل عالی‌ترین مقام اجراییِ کشور بدونِ ترس و واهمه و ایرادی بُروز و ظهور پیدا کرد. شخص رئیس‌جمهور مورد شدیدترین نقدها و حتی بعضا تهمت‌ها قرار گرفت. این همان فضایی است که نیازمند آن هستیم و متاسفانه مدت‌ها از آن دور بودیم.
** اما فقط این نیست. در همین حوزه‌ای که توضیح دادید، نقدهای زیادی می‌توان به عملکرد دولت وارد کرد.
درست است. هیچ‌گاه هیچ کاری و هیچ رویکردی بدون خطا و اشتباه نیست. من هم منکر ضعف‌ها نیستم منتها بحث من فرآیندی و مقیاس نگاه آن کلان است. قطعا در شرایط فعلیِ آموزش عالی کشور و بسیاری حوزه‌های مشابه، خلاهای گوناگونی می‌توان یافت، اما بحث من اثری است که تغییر فضا در حوزه‌های این چنینی بر توسعه کشور می‌گذارد. اتفاقاً دلیل دومی که برای اهمیت انتخابات پیش‌رو قائلم به همین موضوع فرآیند برمیگردد. همان تفکری که با عملکرد خود، دوران فشار را کنار زد و اکنون کشور را در مقابل صفحه سفیدِ توسعه قرار داده است. برای تحققِ این توسعه نیازمند زمان و طی‌کردنِ ادامه مسیر است. در واقع شرط لازم برای تکمیل دورِ اول از فرآیند تغییر و اصلاح اداره امور، فرصت‌دادن به نظام فکریِ حاکم بر قوه مجریه در کشور است.
دلیل سوم بر اهمیتِ منحصربفردِ انتخابات پیش‌رو، پوست‌اندازیِ جایگاه شوراهای شهر در افکارعمومی است. اگرچه اتفاقات ناخوشایندی چون پرونده واگذاری املاک شهرداری تهران موسوم به املاک نجومی و پس از آن حادثه غمبار پلاسکو در چند ماهِ اخیر رخ داد، امّا یک خروجیِ مثبت و آن هم حساس شدنِ افکارعمومی به نقش شوراها و شهرداری‌ها را در پِی داشت. این موضوعات به مباحث روزمره مردم کشیده شد که بازخورد آن را به‌طور گسترده در فضای مجازی دیدیم. اگر امروز جامعه در باب مسائلی از این دست که نماینده مردم در شورای شهر باید چه ویژگی‌هایی داشته باشد، از چه تحصیلات و تجاربی برخوردار باشد، تخصص در حوزه شهری داشته باشد، به قانون مسلّط باشد و سایر موارد این چنینی حرف می‌زند و به آن فکر می‌کند، نشان از یک نوع پوست‌اندازی در نگاه به مسائل شهری و مدیریت شهری دارد.
دلیل چهارم، جدّی گرفتنِ انتخابات شوراها توسط جریان‌ها و تشکّل‌های سیاسیِ ذیل آنها است. انتخابات سال گذشته مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان رهبری، تجربه تازه‌ای از مشارکت سیاسی آحاد جامعه بود و معتقدم اثرات نیکویی داشت که به تدریج مشخص می‌شود. از هم‌اکنون که بیش از 2 ماه تا انتخابات باقی مانده، می‌توان احساس کرد که نگاهِ جریانات سیاسی به انتخابات شوراهای شهر یک نگاه به مراتب مسنجم‌تر و با برنامه‌تر از سال‌های گذشته است.
شوراها نزدیک‌ترین نهاد حاکمیتی به مردم و اصطلاحاً دروازه دموکراسی هستند و اهمیت این نهاد به مرور زمان در حال روشن شدن است. مضاف بر اینکه در شهرهای بزرگ و کلانشهرها، به دلیل تراکم ثروت، قدرت و منزلت و اثری که تصمیمات شورا بر این عناصر می‌گذارد، انگیزه تشکل‌ها برای ورودِ برنامه‌ریزی شده به عرصه انتخابات را افزایش می‌دهد.
** به عنوان آخرین سوال، پیش‌بینیِ شما از شرایط کشور پس از انتخابات اردیبهشت 96 چیست؟
معتقدم شرایط برای برگزاری یک انتخاباتِ پُرشور، کارآمد و موثر فراهم است. هم جامعه از وضعیتِ مدیریت کشور چه در سطح ملّی و چه در سطح محلّی و شهری آگاه است که این آگاهی به‌زعم من مهم‌ترین عنصر است و هم نخبگان در قالب احزاب و تشکّل‌ها قصدِ ورود منسجم و با برنامه به انتخابات را دارند. در این شرایط، مشارکت حداکثری مردم در انتخابات، تکمیل و تضمین‌کننده کسب یک خروجیِ مطلوب و برداشتنِ یک گام مهم در روند توسعه سیاسی کشور است که ان‌شاءالله مانند گذشته و به بهترین نحو رخ خواهد داد.
*منبع: روزنامه آفتاب یزد، 1395.12.14
نظر شما
