با نزدیک‌شدن به روزهای پایانی منتهی به انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا، طرفداران و اعضای ستادهای انتخاباتی هر دو طرف خود را برای ورود به کاخ سفید مهیا می‌کنند.
روزنامه شرق در صفحه جهان گمانه زنی ها درباره کابینه دولت هیلاری کلینتون یا دونالد ترامپ را در صورت پیروزی هر کدام از این دو نامزد در انتخابات ریاست جمهوری برجسته کرد و نوشت: با نزدیک‌شدن به روزهای پایانی منتهی به انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا، طرفداران و اعضای ستادهای انتخاباتی هر دو طرف خود را برای ورود به کاخ سفید مهیا می‌کنند.
در این گزارش که در شماره شنبه 15 آبان 1395 هجری خورشیدی به قلم هادی آذری منتشر شد، می خوانیم: بااین‌حال، حلقه نزدیکان «هیلاری کلینتون» هرگونه بحث درباره اینکه در صورت پیروزی او در انتخابات، ممکن است چه کسانی به عنوان وزیران او به کاخ سفید راه یابند، را بسیار زودهنگام می‌دانند.
البته، این به معنای این است که رایزنی‌ها و گفت‌و‌گو‌هایی در این زمینه صورت نگرفته باشد. درهمین‌باره، «بارنی فرانک»، نماینده پیشین جمهوری‌خواه، از «جو بایدن» به عنوان وزیر دفاع کلینتون نام برده بود. بااین‌حال، این گمانه‌زنی‌ها هنوز چندان به صورت عمومی اعلام نشده و بیشتر به صورت نجواهایی درگوشی صورت می‌پذیرد.
اما بدون‌شک بیشترین توجه‌ها به سمت مشاوران و متحدان کلینتون یعنی دموکرات‌های بلندپایه در واشنگتن است که کرسی‌های کابینه را به خود اختصاص دهند. شاید آنچه دموکرات‌های عالی‌رتبه را از اعلام‌نظرهای عمومی درباره ترکیب و آرایش کابینه برحذر می‌دارد، این باشد که آن هم هنوز بر سر پیروزی کلینتون در انتخابات ریاست‌جمهوری میان خوشبینی محافظه‌کارانه و اعتمادی اضطراب‌آور بلاتکلیف مانده‌اند.
به این قضیه باید وعده کلینتون مبنی بر اینکه در صورت تکیه‌زدن بر صندلی ریاست‌جمهوری آمریکا، ٥٠ درصد وزارتخانه‌ها را به زنان خواهد سپرد، را نیز اضافه کرد. البته قحط‌الرجال در میان سیاست‌مداران دموکرات به‌نظر نمی‌تواند به شکل‌گیری کابینه‌ای بهتر از کابینه‌های «جورج دبلیو بوش» و «باراک اوباما» بینجامد. از دیگر سو، سابقه کلینتون در استفاده از آدم‌هایی که با آنها رابطه طولانی دارد و همچنین تداوم احتمالی سیاست‌های دولت اوباما در مقابل نیاز به اینکه او باید هویت و مسیری مستقل را در پیش گیرد، از جمله عواملی است که باید در گمانه‌زنی درباره کابینه احتمالی او مدنظر قرار داد.
از این گذشته، ملاحظات بیشتر ذهنی و البته به همین میزان مهمی نیز وجود دارد که از آن جمله می‌توان به انتصاب اولین سخنگوی هم‌جنس‌گرای دولت یا دیگر تنوع‌های نژادی اشاره کرد. در این میان، تعدادی از وزارتخانه‌ها از اهمیتی کلیدی نه‌فقط برای این کشور، بلکه برای کشورهای جهان و از جمله ایران برخوردارند که وزارت خارجه و وزارت دفاع در صدر آنها قرار می‌گیرند.
** وزارت خارجه
به دلایلی روشن، این پست از اهمیتی حیاتی برای کلینتون برخوردار است چون نه‌فقط او خود برای چهار سال در دوره نخست ریاست‌جمهوری باراک اوباما آن را برعهده داشته، بلکه از آن به عنوان نقطه قوت خود در سیاست‌ورزی یاد می‌کند. بنابراین به نظر می‌رسد کلینتون بخواهد از کسی در این منصب حساس بهره گیرد که تجربه و سابقه حضور در این وزارتخانه را داشته باشد و از آنجا که مدعی مطرحی در سنا و مجلس نمایندگان برای احراز این پست وجود ندارد، شاید به‌همین‌دلیل است که بسیاری انتظار دارند «جان کری»، وزیر خارجه فعلی، بتواند برای چهار سال دیگر سکان هدایت دستگاه دیپلماسی آمریکا را در دست داشته باشد.
البته برخی منابع در خود این وزارتخانه، از «وندی شرمن»، معاون اسبق کری در امور سیاسی و یکی از نقش‌آفرینان کلیدی در توافق هسته‌ای با ایران و همچنین «بیل برنز»، سفیر کارکشته که زمانی به عنوان جانشین معاون وزیر خارجه نیز فعالیت می‌کرد، به عنوان دیگر گزینه‌های احتمالی وزارت خارجه یاد می‌کنند. «نیک بزنر»، دیپلمات باسابقه که در دور دوم ریاست‌جمهوری جورج بوش به مقام معاون امور سیاسی وزارت امور خارجه ارتقا یافت و یکی از حامیان پروپاقرص کلینتون در مبارزات انتخاباتی بوده است، را نیز باید به این جمع اضافه کرد. «کرت کمپل»، دستیار معاون کلینتون در مسائل شرق آسیا، نیز برای تصدی این پست بارها اعلام آمادگی کرده است. از «استورب تالبوت» که در دوره نخست ریاست‌جمهوری بیل کلینتون جانشین معاون وزیر خارجه بود و درحالحاضر نیز ریاست انستیتو «بروکلین» را بر عهده دارد، نیز به عنوان یکی گزینه احتمالی نام برده می‌شود.
**وزارت دفاع
یکی از گزینه‌هایی که از قضا باراک اوباما نیز علاقه‌مند سپردن این مسئولیت خطیر به او بود، «میشل فلورنوی» است که می‌تواند نام خود را به عنوان اولین وزیر دفاع زن آمریکا ثبت کند. او که در دولت اوباما در سمت معاون سیاسی وزارت دفاع فعالیت می‌کرد، رهبری برنامه‌گذاری دفاعی را برعهده داشت. علاوه بر این، از «جک رید» سناتور رودآیلند نیز که هرگاه فرصت کند از علاقه خود به این پست می‌گوید، نیز به عنوان یکی از گزینه‌های احتمالی یاد می‌شود. البته نام «آدام اسمیت»، سناتور جمهوری‌خواه اهل واشنگتن و همچنین از اعضای بلندپایه کمیته نیروهای مسلح، را نیز باید به این فهرست افزود.
** وزارت امنیت ملی
بدون شک یکی دیگر از کرسی‌های مهم در دولت، وزارت امنیت ملی است که همه مشتاقند ببینند چه کسی بر صندلی ریاست آن تکیه خواهد زد به‌ویژه با توجه به حوادث تروریستی اخیر در آمریکا که می‌تواند یادآور رویدادهای تلخ ١١ سپتامبر باشد، دغدغه‌ها درباره مسئله امنیت و راهکار دولت برای مقابله با تهدیدات تروریستی نیز بیش‌ازپیش مورد توجه عموم قرار گرفته است. یکی از نام‌هایی که بیشتر از دیگران برای عهده‌دارشدن مسئولیت این وزارتخانه بر سر زبان‌ها می‌چرخد، «تام اُمالی» است که از تجربه و سابقه خوبی نیز در این حوزه برخوردار است، اما شاید بزرگ‌ترین مانع او برای رسیدن به مقام وزارت امنیت ملی، حملات تندوتیز او به کلینتون در ماه‌های اخیر باشد که هیچ‌گاه از آنها کوتاه نیامد.
** وزارت خزانه‌داری
شاید یکی از وزارتخانه‌های دیگر که علاوه بر ایالات متحده می‌تواند بر سایر کشورهای جهان، از جمله ایران نیز تأثیر بگذارد، وزارت خزانه‌داری باشد که در وضع تحریم‌های علیه کشورها نقش بسزایی ایفا می‌کند. درحالحاضر فهرست بلندبالایی از چهره‌هایی وجود دارد که از آنها به عنوان گزینه‌های تصدی این پست یاد می‌شود از نظر «الیزابت وارن» و «برنی سندرز» این انتصاب می‌تواند مهر تأییدی بر تعهد کلینتون به اصلاحات اقتصادی باشد که در کمپین انتخاباتی خود وعده‌اش را داده بود و این دقیقا همان چیزی است که رهبران تجاری و جمهوری‌خواهان را نگران کرده است.
طبق اعلام برخی افراد آگاه، کلینتون به دنبال فردی است که از بخش خصوصی آمده باشد، ولی نه از اهالی وال‌استریت تا بتواند امر مقررات‌گذاری را با قدرت پیش ببرد. شنیده‌ها حاکی از آن است کلینتون می‌خواهد این شانس را به «شریل سندبرگ» بدهد که پیش از رفتن به سیلیکون و فعالیت در فیس‌بوک، سابقه کار در وزارت خزانه‌داری را نیز در کارنامه حرفه‌ای خود دارد؛ در این صورت سندبرگ نیز می‌تواند به اولین زنی بدل شود که بر مسند ریاست وزارت خزانه‌داری تکیه می‌زند.
البته «گری گنسلر» نیز که در دولت‌های اوباما و «بیل کلینتون»، نقش‌های اقتصادی متفاوتی را برعهده داشته نیز بدش نمی‌آید وزیر خزانه‌داری بعدی آمریکا لقب بگیرد. همین قضیه درباره «لائل برینارد» یکی دیگر از بازنشستگان وزارت خزانه‌داری که درحالحاضر به عنوان هیأت‌مدیره فدرال‌رزرو مشغول به کار است، نیز صدق می‌کند. برخی نیز از «جین اسپرلینگ»، مدیر شورای ملی اقتصاد، در دوران ریاست‌جمهوری کلینتون و اوباما به عنوان یکی از گزینه‌های احتمالی یاد می‌کنند.
**کابینه دونالد ترامپ
در نقطه مقابل ترامپ نیز که بنا بر رسوایی‌های اخیر، بنیاد خیریه خانوادگی کلینتون و بحث تحقیق‌و‌تفحص از هیلاری کلینتون درباره ایمیل‌ها، براساس نظرسنجی‌های صورت‌گرفته، فاصله خود را بیش‌ازپیش با هیلاری کلینتون کم کرده است، حالا به شکلی مصمم‌تر از گزینه‌های احتمالی کابینه خود نام می‌برد. میلیاردر نیویورکی برای تصدی پست‌های کابینه از اسامی مختلفی نام برده که از متحدان سیاسی، دموکرات‌ها و حتی چهره‌هایی تجاری مانند «وارن بافت» را دربر می‌گیرد. به‌نظر نقطه اشتراک همه افرادی که ترامپ از آنها نام می‌برد البته اگر نقطه اشتراکی وجود داشته باشد، این است که ترامپ به دنبال افرادی موفق است که در حوزه‌های فعالیت خود دستاوردهایی عینی و تأثیرگذار داشته باشند و این را به‌صراحت بیان کرده است.
** وزارت خزانه‌داری
ترامپ از مدت‌ها پیش «کارل ایچان»، یک سرمایه‌گذار مطرح و دوست تجاری خود، را به عنوان بهترین گزینه برای وزارت خزانه‌داری پیشنهاد کرده بود. البته علاوه بر ایچان، از «جک ولچ»، رئیس سابق شرکت جنرال‌الکتریک، نیز به عنوان یکی از گزینه‌های احتمالی یاد می‌شود. بااین‌حال، ایچان از آنجا که بارها حمایت علنی خود را از ترامپ اعلام کرده و او را تنها مردی دانسته که می‌تواند واشنگتن را از بن‌بست خارج کند، به‌نظر شانس بیشتری دارد. او خود نیز برای تصدی این منصب ابراز تمایل کرده است.
**وزارت دفاع
هرچند ترامپ چندان علاقه‌ای به افشای نام مشاوران امنیتی خود ندارد، اما پیش‌تر حمایت خود را از سپهبد بازنشسته «مایکل فلین»، رئیس سابق اداره اطلاعات دفاع اعلام کرده بود. فلین که در سال ٢٠١٤ از این مقام کناره‌گیری کرد، اوایل امسال از دیدار غیررسمی خود با ترامپ خبر داد. علاوه بر این، اظهارنظرهای او به‌نظر با فلسفه و دیدگاه ترامپ بیشتر همخوانی دارد. برای مثال، او گفته بود: «ما به رهبری جدید در کاخ سفید نیاز داریم که بداند چگونه باید پیروز شود». با توجه به این سیگنال‌های مثبت فلین، او اگر حتی به مقام وزیر دفاع نرسد، به صورتی می‌توان نقشی مهمی در کاخ سفید، پنتاگون یا دستگاه امنیتی ایالات متحده برای او متصور شد. علاوه بر فلین، «دونکان هانتر»، سناتور جمهوری‌خواه از کالیفرنیا، که در جنگ عراق نیز حضور داشته و درحالحاضر یکی از اعضای کمیته قدرتمند نیروهای مسلح است، نیز به عنوان یکی از گزینه‌های تصدی این مقام مطرح است.
** وزارت امنیت ملی
«رودی جیولیانی» که در ١١ سپتامبر سال ٢٠٠١ شهردار نیویورک بود، چهره مردمی واکنش ایالات متحده به حملاتی تروریستی به مرکز تجارت جهانی محسوب می‌شد. او می‌تواند برای وزارت امنیت ملی گزینه مناسبی باشد. جیولیانی که در رقابت برای نامزدی ریاست‌جمهوری آمریکا در سال ٢٠٠٨ شکست خورده بود، بعد از اعلام نامزدی ترامپ به‌سرعت به حمایت از او پرداخت. در مورد دیگر چهره‌های مطرحی که می‌توانند در دولت ترامپ نقشی داشته باشند، نیز گمانه‌زنی‌هایی صورت گرفته است. برای مثال، از «کریس کریستی»، فرماندار نیوجرسی و دادستان سابق فدرال، به عنوان یکی از گزینه‌های هدایت وزارت دادگستری یاد می‌شود.
در حوزه انرژی نیز که ترامپ یکی از مخالفان سفت‌وسخت تلاش‌های اوباما برای مقابله با تغییرات اقلیمی بوده و حامی بهره‌گیری بیشتر از منابع سوخت فسیلی در آمریکاست، می‌تواند روی متحدی قدرتمند به نام «سارا پلین» حساب باز کند که در سال‌های اخیر به واسطه حمایت سرسختانه‌اش از حمل سلاح در آمریکا به چهره‌ای جنجالی بدل شده است. ترامپ در همان ابتدای نامزدی‌اش برای انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا گفته بود از حضور پلین در دولتش استقبال می‌کند. طولی نکشید که پلین به این دعوت ترامپ لبیک گفت و حتی پستی که به آن علاقه داشت را مشخص کرد. فرماندار سابق آلاسکا می‌خواهد سکان هدایت وزارت انرژی را در دست بگیرد. البته «کوین کریمر»، سناتور جمهوری‌خواه، نیز یکی دیگر از حامیان ترامپ محسوب می‌شود که تمرکز زیادی بر سیاست انرژی در آمریکا داشته است. این سناتور جمهوری‌خواه اهل داکوتای شمالی است که از قضا یکی از غنی‌ترین منابع فسیلی ایالات متحده را در خود جای داده است. او درحالحاضر عضو کمیته تجارت و انرژی مجلس سنا بود و از منتقدان سرسخت سیاست‌ها و اقدامات دولت اوباما در زمینه مقابله با تغییرات اقلیمی محسوب می‌شود.
*منبع: روزنامه شرق
نظر شما
