شکاف میان آمریکا با اروپا در صورت روی کار آمدن ترامپ نه تنها در زمینه برجام بلکه در بسیاری از حوزه های مربوط به سیاست جهانی نیز رخ خواهد داد که فضای ایجاد شده طبعا دست ایران را برای تعامل تجاری و حتی سیاسی با اروپا بازتر خواهد کرد.
سایت امید هسته ای ایرانیان نوشت : شکاف میان آمریکا با اروپا در صورت روی کار آمدن ترامپ نه تنها در زمینه برجام بلکه در بسیاری از حوزه های مربوط به سیاست جهانی نیز رخ خواهد داد که فضای ایجاد شده طبعا دست ایران را برای تعامل تجاری و حتی سیاسی با اروپا بازتر خواهد کرد.
این مطلب به قلم جلال برزگر می افزاید: با اعلام نهایی نام دو کاندیدای احزاب دموکرات و جمهوری خواه، رقابت انتخابات ریاست جمهوری آمریکا وارد فاز تازه ای شده است.
نظرسنجی ها در آمریکا اگر چه متاثر از آخرین فعالیت انتخاباتی احزاب و هر یک از دو نامزد انتخابات، هیلاری کلینتون و دونالد ترامپ است، اما نگاهی به تعدادی از این نظرسنجی ها نشان از رشد قابل توجه میزان آرای ترامپ دارد؛ امری که تا چندی پیش به سبب مواضع و رفتارهای خاص ترامپ برای بعضی قابل تصور نبوده است.
ترامپ تاکنون با رفتار تعمّدی عجیب خود سعی کرده و تا حد زیادی هم موفق شده نظر متفاوت پسندان و هواخواهان تغییر را به خود جلب کند، طوری که چهره های کلاسیک و کارکشته قدیمی حزب جمهوری خواه که روی خوشی به وی نداشته اند هم مجبور به تمکین و حمایت از کاندیداتوری وی شده اند.
تمرکز ترامپ این روزها تنها معطوف به یک هدف است؛ جلب آرای بیشتر در جامعه آمریکایی به هر شکل و با هر نوع از رفتار و ادبیات متفاوتی که ممکن باشد. در مسیر نمایش این تفاوت او روی به کاربردن کلمات و عباراتی عمد دارد که به طور معمول دیگران از آن پرهیز دارند، «دوست دارم طوری بزنمشون که نتونن راه برن» و عباراتی از این دست از سوی این میلیاردر آمریکایی تعمداً به سوی مخالفان و هوادارن و آرای خاکستری جامعه آمریکا پرتاب می شود تا همگان گمان کنند که با یک فرد کاملا متفاوت با سیاستمداران اتو کشیده و رسمی مواجه هستند، سیاستمدارانی که جامعه آمریکایی در مجموع از آنها خسته و تا حدی دل بریده است و اگر بین آنها با یک گزینه متفاوت مختار به انتخاب باشد، احتمال گرایش به گزینه متفاوت زیاد است.
در این میان هر چه کف و سقف مطالبات توده آمریکایی را شامل شود از دهان ترامپ خارج می شود؛ اگر این روزها افکار عمومی توده ها نسبت به عربستان و جنگ های خاورمیانه و مهاجران روی خوش ندارد، ترامپ هم به عربستان و مهاجرین بد می گوید؛ هر چند همه این حرف ها از فردای رای آوردن ترامپ دوباره مورد سنجش و بازبینی هیات حاکمه آمریکا قرار خواهد گرفت، چرا که ترامپ و عربستان از فردای انتخابات در خیلی از مسایل به یکدیگر رسیده و همپوشانی پیدا می کنند که یکی ازآنها مخالفت با برجام و توافق هسته ای میان ایران و گروه 1+5 است؛ اما فعلا ترامپ و مشاورانش جز به جلب آرا به هیچ نمی اندیشند.
ایران و گزینه احتمالی ترامپ
هیلاری کلینتون و دونالد ترامپ هر کدام انتخاب شوند درباره نوع تعامل و نگاه به ایران وضعیت متفاوتی را رقم خواهند زد؛ چنانچه کلینتون رییس جمهورشود می توان حدس زد سیاست ها درقبال ایران نزدیک به سیاست های دولت اوباما و در همسویی و پیگیری اجماع بین المللی ادامه خواهد یافت. دموکرات های اجماع ساز، توافق هسته ای را میراث سیاست های جهانی خود می دانند و طبیعی است که در دوره زمامداری هیلاری کلینتون نیز بر ادامه این روند با وجود همه کاستی هایی که درحال حاضر در مسیر اجرای برجام وجود دارد عمل خواهند کرد؛ البته گفته می شود هیلاری نسبت به شماری از سیاستمداران حزب دموکرات به رژیم صهیونیستی گرایش بیشتر داشته و نسبت به برنامه موشکی دفاعی ایران حساس تر است، اما انتظار کلی آن است که در این زمینه ها نیز هیلاری دنبال ایجاد اجماع بین المللی در قبال ایران باشد به گونه و تا حدی که اجماع به وجود آمده درباره ایران در توافق هسته ای بین آمریکا و اروپا و چین و روسیه نیز آسیب ندیده و به صورت کج دار و مریز کار کند.
اما اگر تصور کنیم روند افزایشی آرای ترامپ چنان ادامه یابد که او بر کرسی ریاست جمهوری آمریکا تکیه بزند وضعیت موجود البته متفاوت اما چندان به زیان ایران نخواهد بود. به دلایل زیر:
- اگر ترامپ بعداز به قدرت رسیدن و خروج از فضای انتخاباتی حرف های خود در سیاست خارجی را کنار گذاشته یا اصلاح کند و دم از پاره کردن برجام نزند که وضعیت تغییر چندانی نخواهد کرد.
- اگر ترامپ بخواهند به شعارهایش در دوره انتخاباتی عمل کند خصوصا در مورد برجام، این به معنای ایجاد شکاف هر چه بیشتر میان آمریکا و اروپا و فرصتی برای ایران برای کار راحت و آسوده تر با اروپا و دیگر نقاط جهان خواهد بود.
- شکاف میان آمریکا با اروپا در صورت روی کار آمدن ترامپ نه تنها در زمینه برجام بلکه در بسیاری از حوزه های مربوط به سیاست جهانی نیز رخ خواهد داد که فضای ایجاد شده طبعا دست ایران را برای تعامل تجاری و حتی سیاسی با اروپا بازتر خواهد کرد. (شاید حمایت پیدا و پنهان پوتین از ترامپ نیز برای همین است که روس ها می دانند آمریکا با ترامپ در اجماع سازی علیه دیگر کشورها و روسیه ناموفق تر از آمریکا با هیلاری است)
- این که برخی می گویند احتمال حمله ترامپ به ایران وجود داشته و در این مسیر اروپا نیز در مقابل عمل انجام شده قرار خواهد گرفت، گزینه محتملی نیست ، چرا که ایران اسلامی برای دفاع از خود صرفا روی مناسبات بین المللی حساب باز نکرده و بیش از هر چیز به توان دفاعی و قدرت ایستادگی مردمی اتکا دارد، این وضعیت با جامعه آمریکا که ظرفیت تحمل تابوت خود را در جنگ های اخیر منطقه به کلی از دست داده یکسان نبوده و بلکه از اساس دارای تفاوت است.
با این اوصاف به نظر می آید با توجه به رشد آرای ترامپ در آمریکا باید در ایران و در همه سطوح و نزد افکار عمومی برای حتی روی کار آمدن ترامپ آماده باشیم. این آمادگی در 4 حوزه دیپلماتیک، نظامی و دفاعی، تجاری و اقتصادی و افکار عمومی باید موجود باشد تا بتوان از تهدید ظاهری ترامپ بیشترین فرصت را برای جمهوری اسلامی ایران در ابعاد داخل، منطقه و بین الملل بدست آورد.
اگر با آمادگی و واقع بینی و تحلیل درست از شرایط به مقطع پس از انتخابات آمریکا وارد شویم، انتخاب ترامپ اگر چه یک چالش است اما جای نگرانی زیاد نخواهد داشت، مخصوصاً از آن روی که جمهوری خواهان علی رغم سروصدا و درشت گویی ها معمولا خود را بیشتر اهل معامله با دشمنان قوی شان نشان داده اند، ترامپ هم که نوبر همه آنهاست!
نظر شما
