سالهاست که مردم ایران به ویژه غربنشینان با معضلی به نام گردوغبار دست و پنچه نرم میکنند. این در حالی است که به گفته قائم مقام سازمان جنگلها این سازمان سالانه آمادگی اجرای طرحهای بیابانزدایی در سطح ۳۰۰ هزار هکتار را از طریق طرحهایی مانند نهالکاری، مالچپاشی و تثبیت شنهای روان دارد، اما با توجه به بودجه و اعتبارات موجود تنها ۱۰ درصد آن در هر سال اجرا میشود.
ناصر مقدسی در گفتوگو با ایسنا، اظهار کرد: مساله خشکسالی در غرب آسیا و کشورهای آن بیش از ۱۵ سال است که گریبانگیر منطقه شده که تصاویر ناسا و سازمان جهانی هواشناسی شاهد این ادعا است که افزایش دما و کاهش بارندگی تنشهای اقلیمی منطقه را تشدید کرده است.
وی افزود: پدیده گردوغبار همان ذرات ریزدانهای هستند که میتوانند به صورت بین قارهای حرکت کنند که در این زمینه با توجه به شرایط کنونی مسالهی پیشآگاهی و پیشبینی باید از طریق دستگاههای متولی مانند سازمان هواشناسی به صورت جدیتر در دستور کار قرار گیرد. گرچه این سازمان اخیرا پدیده گردوغبار را نیز مورد بررسی قرار میدهد و آن را برای ۲۴ ساعت آینده پیشبینی میکند که البته باید توان خود را افزایش دهد تا بتواند در مدت زمان بیشتری این پدیده را پیشبینی کند و به اطلاع مردم برساند.
منشأ بیش از ۸۰ درصد گردوغبارها خارجی است
قائم مقام سازمان جنگلها، مراتع و آبخیزداری ادامه داد: تحقیقات بسیاری در سالهای اخیر در زمینه ریزگردها و شناسایی کانونهای آن انجام شده که براین اساس عمده کانونهای گردوغبار (بیش از ۸۰ درصد) منشأ خارجی دارد که البته منشأ داخلی آنها ناشی از خشکسالی، کاهش رطوبت و پوشش گیاهی و نهایتا خشکشدن دریاچهها و تالابهای داخلی است که باعث بروز و ظهور گردوغبارهای محلی میشود و میتوان به گردوغبارهای اخیر در مناطقی مانند ملارد، اشتهارد، هامون و خوزستان اشاره کرد.
مقدسی اعلام کرد: همکاریهای بینالمللی میتواند در راستای شناسایی کانونهای گردوغبار و کنترل آنها موثر باشد که باید در این زمینه از الگوی چهارجانبه چین، مغولستان، ژاپن و کره جنوبی درس گرفت، اما شرایط منطقهای در غرب آسیا متفاوت است و کشورهایی مانند عراق، سوریه، عربستان، ترکیه و غیره درگیر جنگ و ناآرامی هستند و باید ابتدا ثبات در این کشورها ایجاد شود تا بتوان چنین همکاریهایی را گسترش داد. به عنوان مثال در عراق از زمان جنگ صدام و حضور نیروهای آمریکایی در این کشور سبب شده تا عواملی مانند عوامل اقتصادی، اجتماعی و نظامی تغییرات شگرفی در کاربری سرزمین ایجاد کند.
وی گفت: سازمان جنگلها، مراتع و آبخیزداری سالانه آمادگی اجرای طرحهای بیابانزدایی در سطح ۳۰۰ هزار هکتار را از طریق طرحهایی مانند نهالکاری، مالچپاشی و تثبیت شنهای روان دارد، اما با توجه به بودجه و اعتبارات موجود تنها ۱۰ درصد آن در هر سال اجرا میشود.