موقعیت کلی بازی را می‌شد پیش‌بینی کرد: ولز همچون بازی با اسلواکی، با سیستم پایه 1-4-5 شروع کند و در زمین حریف هم پرس نزند.
موقعیت کلی بازی را می‌شد پیش‌بینی کرد: ولز همچون بازی با اسلواکی، با سیستم پایه 1-4-5 شروع کند و در زمین حریف هم پرس نزند.
به گزارش "ورزش سه"، روی هاجسون تصمیم گرفت با همان سیستم پایه‌ی 1-4-1-4 آغاز کند اما برای توپ‌رسانی به فضای پشت مدافعان کناری ولز، وین رونی را در جلوی چهار مدافع انگلیس قرار داد و دایر را یک خط جلو برد؛ تغییری که با توجه به عقب بازی کردن مدافعان کناری ولز، جواب نداد. هم دایر در نیمه اول، در جریان بازی دیده نمی‌شد و هم رونی نقش‌اش در فاز حمله کمرنگ شده بود. مهمترین تغییر انگلیس در ابتدای نیمه دوم، عوض شدن جای دایر و رونی بود و نه تعویض استوریج و واردی.
***
انگلیس در بازی مقابل روسیه و ولز، بیش از 60 درصد مالکیت توپ داشته و با حریفانی روبرو بوده که با 9 نفر در زمین خودی دفاع می‌کنند. انتظار می‌رود مقابل اسلواکی هم موقعیت کلی بازی همین‌شکل باشد. انگلیس در این موقعیت کلی، تا محوطه جریمه حریف، خوب پیشروی می‌کند اما در یک سوم دفاعی حریف، چندان قوی عمل نمی‌کند. هرچند تنها چند دقیقه پس از پایان بازی با ولز، سایت‌های معتبر انگلیسی پُر است از ستایش نمایش واردی و اینکه «واردی باید مقابل اسلواکی فیکس بازی کند» اما انگلیس در نیمه دوم با واردی هم مشکلات زیادی در فاز حمله داشت.
واردی که ستاره لستر در سبکِ بازی دفاع-ضدحمله بود؛ حالا در تیمی که بیش از 60 درصد مالکیت توپ دارد، به ندرت توپ را لمس می‌کند و استوریج هم زمان زیادی را دور از محوطه جریمه سپری کرد. مسئله انگلیس، طراحی حمله است؛ ضعف در جابجایی‌های عرضی و طولی در مساحت‌های کوچک است. انگلیسی‌ها پس از سالها در شرایطی قرار گرفته‌اند و تیمی دارند که انتظار می‌رود مقابل تیم‌های قوی‌تر و هجومی‌تر بهتر بازی کنند، تا مقابل تیم‌های اولترا-دفاعی.
***
انتخاب واکر به عنوان بهترین بازیکن زمین، عجیب نبود. مهمترین بازیکن انگلیس در فاز حمله واکر بود؛ بازیکنی که با حرکات طولی سریع، توپ را به یک سوم دفاعی ولز می‌‌رساند و آنجا کار گره می‌خورد. شاید انگلیس در بازی با اسلواکی هم در فاز حمله مشکلات زیادی داشته باشد، چون اسلواکی هم احتمالا استراتژی کلی‌اش شبیه ولز و روسیه خواهد بود.
اما فرض کنید حریف انگلیس بازتر از روسیه و ولز بازی کند و دفاع را از زمین حریف یا از نیمه زمین اغاز کند؛ آن وقت جیمی واردی فرصت بیشتری برای نمایش مناسب پیدا می‌کند، چون او متخصص استارت‌های بلند و حرکت در فضای پشت مدافعان حریف است. دوباره می‌رسیم به همان چیزی که بالاتر نوشته شد؛ انگلیسی‌ها شاید برای اولین بار پس از سالها، منتظر تقابل با تیم‌های هجومی‌تر هستند.
تا پایان مرحله گروهی، متاثر از استراتژی دفاعیِ مشابه ولز و روسیه و اسلواکی، مسئله‌‌ی اصلی انگلیس انتخاب میان واردی یا کین نیست، اما شاید در مراحل حذفی، انتخاب میان این دو بازیکن، متناسب با شکل بازی حریف، خیلی مهم شود.
نظر شما
