سعیدی با طرح این موضوع که چرا گروه های بالای درآمدی یارانه را حق خود می دانند،گفت:«علت این است که هیچ سیاست حمایتی از بخش خصوصی وجود ندارد .درحالی که باید مهم ترین موضوع برای حمایت، حمایت از حق مالکیت خصوصی باشد.اگر دولت این حمایت را از بخش خصوصی به عمل آورد به نحوی که افراد را برای سرمایه گذاری مطمئن کند، بزرگ ترین یارانه را این قشر داده است.»
بانکداری ایرانی – مدیر گروه برنامه ریزی و رفاه اجتماعی دانشگاه تهران می گوید:«با پرداخت یارانه مستمر یارانه این شائبه ایجاد می شود که تمام جمعیت ایران را فقیر فرض کرده ایم و داریم به همه پرداخت می کنیم. این سیاست ضد توانمند سازی است.»
علی اصغر سعیدی، پژوهشگر اقتصادی و مدیر گروه برنامه ریزی و رفاه اجتماعی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران در گفت و گو با خبرآنلاین در تشریح وضعیت کنونی اقتصاد ایران به اجرایی شدن هدفمندی یارانه ها اشاره کرد و گفت:«عملکرد دولت یازدهم را باید نسبت به شرایط دولت سنجید؛تاکنون مهمترین تصمیمی که دولت می توانست بگیرد درمورد یارانه ها بوده است.چون حجم زیادی از درآمد های دولت در این بخش هزینه می شود.
یکی از موانع هایی است که باعث می شود مصرف متعادل تری در جامعه به وجود آید،تعادل در هزینه هاست.به طور مثال خدمات بهداشتی هم اکنون جزو خدمات دولتی با کیفیت پایین است. دولت به جای اینکه از صاحبان درآمد که یارانه می گیرند را حذف کند، بهتر است که از دهک های پایین درآمدی شروع کند و به گروه های کم درآمد یارانه بدهد و سعی کند بسته های یارانه ای را متنوع تر کند. گروه های میانه درآمدی و بالای درآمدی احتیاج به حمایت بیشتری دارند.»
سعیدی با طرح این موضوع که چرا گروه های بالای درآمدی یارانه را حق خود می دانند،گفت:«علت این است که هیچ سیاست حمایتی از بخش خصوصی وجود ندارد .درحالی که باید مهم ترین موضوع برای حمایت، حمایت از حق مالکیت خصوصی باشد.اگر دولت این حمایت را از بخش خصوصی به عمل آورد به نحوی که افراد را برای سرمایه گذاری مطمئن کند، بزرگ ترین یارانه را این قشر داده است.»
وی ادامه داد:«یارانه ها را می توان به شیوه مختلفی پرداخت کرد. به طور مثال یارانه هایی که برای بیماری های خاص ارائه می شود. ممکن است خانواده ای بتواند عمل جراحی انجام دهد ولی هزینه بیماری های خاص مانند سرطان و بیماری های دیگر را نتوانند پرداخت کنند. دولت می تواند این یارانه ها را به چنین افرادی بدهد.
از طریق متنوع کردن بیمه های درمان می توان به شهروندان اطمینان داد که دولت حامی آنهاست. گروه های پایین را باید حمایت کرد. حمایت می تواند در توانمند سازی باشد.طرحی که در برنامه ششم به اسم توانمند سازی فقرا تدوین کرده است نباید به این منظور باشد که تا آخر عمر به این فقرا کمک کنیم. باید سعی کنیم این فقرا را وارد بازار کار کنیم. یعنی گروه مترود جامعه نباشند. با پرداخت یارانه مستمر این شائبه ایجاد می شود که تمام جمعیت ایران را فقیر فرض کرده ایم و داریم به همه پرداخت می کنیم. این سیاست ضد توانمند سازی است.»
سعیدی یکی ادیگر از وظایف دولت را شناسایی افراد نیازمند دانست و گفت:« دولت باید طبقه بندی از دهک های درآمدی داشته باشد. باید از طریق نخبه ها و محققان و تولید داده های اساسی و پایه ای وضعیت گروه های مختلف به لحاظ درآمدی را بدست اورد. در حال حاضر گروه های اجتماعی را بر حسب درآمد، و بر اساس فرهنگی و اجتماعی شان نمی شناسیم. نقش دولت در اینجا بسیار موثر است. باید آمار گیری شود و تحقیقات انجام شود.این اولین راه برای کاهش نابرابری است که از جامعه شناخت داشته باشیم. فقط با ۱۰ دهک درآمدی آشنا هستیم ولی نمی دانیم این دهک درآمدی در کدام منطقه ایران است. باید اول این گروه ها را بشناسیم و فاصله هایشان را بدانیم.بعد منطقه ها را شناسایی کنیم و در آخر برنامه ها را اجرا کنیم.»
وی به دولت یازدهم توصیه کرد:«در حال حاضر اقتصادی داریم که وابسته به درآمد نفت است. وابستگی به درآمد نفت باید حذف شود اگرچه دولت در زمینه کنترل تورم موفق بوده است ولی من فکر می کنم که نباید در دام ضعف های برنامه گذشته بیفتیم و تجربه های شکست خورده را دوباره تکرار کنیم. حتی اگر لازم باشد،دوسال دیگر برنامه ششم را به تاخیر بیندازیم شاید به نفع کشور باشد. یعنی اول تمام مشکلات موجود در کشور را آن طوری که در گذشته آسیب شناسی کردیم برطرف کنیم و بعد اجرا کنیم.»
نظر شما
