به گزارش اقتصادنیوز، بنزین به عنوان یکی از مهمترین حاملهای انرژی از
مدتها قبلتر از دولت یازدهم، دغدغهای برای تحقق بخشی از درآمدهای دولت
در حوزه هدفمندی یارانهها بود.
دولت در عین حال که تلاش میکرد از طریق منطقی کردن قیمت بنزین و سایر
حاملهای انرژی به کنترل مصرف دست زند، به سمتی رفت که بتواند درآمدهای
موردنیاز برای ارائه یارانه نقدی را فراهم کند.
با این حال، بسیاری از گزارشها نشان ازآن داشت که یکی از اهداف موردنظر
دولت یعنی کنترل مصرف، به کلی به کنار رفته است. یعنی بالا بردن قیمت سوخت
برای منطقی کردن آن و نزدیک شدنش به قیمتهای بینالمللی هم دردی را از
دولت دوا نکرده بود. دولت که اجرای طرح تحول اقتصادی را با محوریت هدفمندی
یارانهها کلید زده بود، بنزین را دو نرخی کرد تا آن را به دو صورت
یارانهای و نیمهیارانهای ارائه کند.
کمی بعد اما مشخص شد که این سیاست نیز از اساس یک سیاست شکست خورده است،
چرا که بخشی از قاچاق، از طریق همین تفاوت قیمت میان دو نرخ سوخت ایجاد
میشود.
از همان زمان بود که زمزمه تکنرخی کردن این سوخت مطرح شد. دولت در نظر
داشت با واحد کردن نرخ بنزین، بخشی از دلالی و قاچاق که در این حوزه صورت
میگیرد را تحت کنترل قرار دهد.
تا مدتها مساله تکنرخی کردن سوخت به یک شعار تبدیل شده بود و کمی بعد
دولت دغدغه خود را به صورت یک برنامه ارائه کرد. برهمین اساس قرار شد زمانی
برای تکنرخی کردن آن در نظر گرفته شود. دولت تابستان امسال را هم به
مصرفکنندگان فرصت داد تا باقی بنزین یارانهای باکهای خود را نیز استفاده
کنند. یعنی چند ماه زمان اضافه برای مصرف کردن بنزینی که به زودی سوخت
میشد.
انتقادها به طرح دولت از همینجا ناشی شد. اینکه دولت زمانی را به صورت
موعد، برای مصرف بنزین ارائه کند چیزی به غیر از افزایش مصرف در پی نخواهد
داشت. با این حال، تکنرخی شدن بنزین آنقدر مورد علاقه فعالان حوزه سوخت و
جایگاهداران بود که خود را برای این طرح آماده کردند و موافقتشان برای
اجرا، صد درصد بود.
همین هم شد که ابتدای آبان موعد سوخت شدن بنزین 700 تومانی شد؛ موعدی که
بازهم با یک ماه تاخیر روبرو و تمدید شد. هرچند که این بنزین در نهایت در
انتهای آبان ماه سوخت و پرونده بنزین 700 تومانی برای همیشه بسته شد و جای
خود را به بنزین هزار تومانی داد. بنزینی که بسیاری معتقدند با واحد بودن
نرخ آن، میتوان امید به کاهش قاچاق و مدیریت جایگاهها داشت.