ماندگار ترین دربی های پایتخت

برترین ها -  تعارف را کنار بگذاریم ما فوتبال را با چشم هایمان مصرف می کنیم تا حس خشونت طلبی مان ارضا شود. دربی ها بهترین موقعیت برای ارضای حس «جنگجویی» است. این قاعده مند ترین روش برای ارضای احساساتی است که می تواند مخرب باشد، دربی ها در همه جای دنیا جنجال دارند، کری دارند و گاها با بداخلاقی همراهند. امیدواریم دربی فردا پرشور و هیجان باشد.

این فهرست دربی هایی را شامل می شود که پایه گذار «کری» شده اند و با شور و هیجان خاصی همراه بوده اند و البته ملتهب و غیرقابل پیش بینی مثل خود «زندگی» که با یک حادثه دگرگون می شود و...فردا در انتظار حادثه ایم، که ته دلمان غنج برود. با جوان های باانگیزه ای که استقلال دارد و با همدلی که در پرسپولیس دیده می شود، دربی کسل کننده ای نخواهیم داشت. امیدواریم آنقدر داغ  باشد که برای پیش داربی بعدی دربی 81 را هم در این فهرست بگنجانیم.

دربی 12

ویژگی: شش تایی ها...

مقتدرترین پرسپولیس تاریخ، تیمی که بدون باخت جام را بالای سر برد و پر رنگ ترین کری قرمز و آبی را رقم زد. تاج آن روزها آن قدر گل خورد که دروازه بانش را هم تعویض کرد، اما کاری از حجازی هم بر نیامد، کار اصلی را آن گروهی کردند که فیلم بازی را ازبین بردند، مرتضی احمدی بازیگر فقید که در استادیوم حاضر بوده است می گوید شایعه ثبت نشدن تصاویر بازی کذب است و بازی به طور کامل ضبط شده، آن روزها مسابقات قهرمانی کشتی جهان در تهران برگزار میشد و دربی در سایه بود ولی فردای آن روز دنیای ورزش تیتر زد: معجزه سرخپوش ها.

عجیب ترین دربی در پانزدهم مهرماه 1362 برگزار شد، مردم از در و دیوار استادیوم بالا می رفتند از پله ها تا لبه ی دیوار ها حتی پروژکتورها، مسئولین از حجازی خواستند پشت میکروفون برود و جو را آرام کند، حداقل سه هزار نفر روی پیست دو میدانی و در کنار زمین نشسته بودند و سی هزار نفری هم پشت درب های استادیوم ناکام ماندند، بازی با یک ساعت تاخیر شروع شد. آن دربی را استقلال با یگ گل برد؛ گلی که سرمربی این روزهای استقلال زد و برتری تیمش را مسجل کرد.

دو سالی بود که دربی برگزار نمی شد، همه عطش دربی داشتند. ورزشگاه پر بود و با هر سوتی ملتهب نشان می داد، شروع ماجرا از ضربه ی ایستگاهی بود که پیوس وارد دروازه کرد و توسط ابهران مردود اعلام شد، بازی با برتری پرسپولیس ادامه داشت آن ها در نیمه دوم با دو گل پیش افتادند اما گل دوم با اعتراض استقلالی ها مواجه شد و اگر مردانگی غلامپور نبود، غائله ختم نمی شد؛ او بود که اعتراف کرد توپ داداش زاده از خط عبور کرده، جو ملتهب مانده بود تا اینکه شاهرودی با یک تکل خشن مینیسک محمد تقوی را پاره کرد و اخراج شد، پرسپولیس ده نفره و جولان بی امان جواد زرینچه بازی را به تساوی کشاند، دقایق انتهایی و زد و خورد محرمی و قلعه نوعی هر دو را با کارت قرمز مواجه کرد، فکری هم کم نگذاشت.

او هم در غائله ی کتک کاری مشارکت داشت. اما هجوم یکباره ی هواداران پرسپولیس به داخل زمین اکشن ترین دربی را رقم زد، مسابقه ای که نتیجه اش در دادسرا تعیین شد و به قضاوت داوران ایرانی برای چند سال پایان داد.

می گویند ابتدای بازی نادر محمد خانی جوانتر های تیم از جمله اسماعیل حلالی را کنار می کشد و از آن ها می خواهد محکم بازی کنند  و استوک هایش را هم نشان حلالی می دهد، اولین کارت قرمز بازی به نام نادرمحمدخانی نوشته می شود، چیزی نمی گذرد که اسماعیل حلالی هم اخراج می شود. پیروانی که در آن روز کاپیتان پرسپولیس بود تصمیم می گیرد تیم را از زمین خارج کند، اما فائقی جو را آرام می کند.

پرسپولیس 60 دقیقه ده نفره زیر فشار حملات سنگین استقلال دوام می آورد، این تساوی نه نفره تبدیل به یکی از کری های قرمز دوستان می شود، مسابقه ای که چند باری نبش قبر شده و از فرمایشی بودن آن صحبت به میان آمده، حرف و حدیث هایی که با توجه به حملات خطرناک استقلال در آن بازی قابل باور به نظر نمی رسد.

وقتی اصرار عابدینی هم فایده ای نداشت، هاشمی نسب بازیکن دربی باز پرسپولیس ساکش را بست و پیراهن رقیب را بر تن کرد هیبت پر اقتدار پروین در آن سال ها طاقت درشت گویی مدافع آبادانی را نداشت، ورزشگاه تحت تاثیر انتقال جنجالی هاشمی نسب زیر باران رکیک ترین الفاظ بود و از قضا استقلال با گل هاشمی نسب آن هم در دقیقه ی 86 جلو افتاد مدافعی که گل زد و غش کرد.

 چهره ی پروین و لب های جویده شده اش در کنار ناصر ابراهیمی که پریشان شده بود قابل وصف  نبوده و نیست، شکست آن هم با گل هاشمی نسب بدترین اتفاق ممکن بود تا اینکه جادوگر با یک قیچی در دقیقه آخر تیفوسی ها را از این کابوس نجات داد، گوشه گوشه ی زمین درگیری بود؛ مشت برومند روی صورت رافت، کشتی کج نوازی و استیلی و جامپ تارتار از روی نیمکت در حمایت از استیلی، حرکات تحریک کننده ی ناصر ابراهیمی و اشک های نیکبخت در سال های بی گناهی اش، پایان بخش دربی پر تلفات و پر از محرومیت سال 79 بود.

استقلال چهار سالی میشد که پرسپولیس را نبرده بود و به نظر می رسید سریال تساوی ها ادامه داشته باشد، اما پاس طلایی دقایق انتهایی مجتبی جباری به فرهاد مجیدی رسید تا هر چه که شیث رضایی می دوید به فرهاد نرسد و این سرآغاز پیروزهای استقلال با پرویز مظلومی شد و فرهاد مجیدی هم به اوج محبوبیت رسید، کری «آی بدو آی بدو» از آن بازی آمد و مظلومی هم اولین بردش از سری «سوبله چوبله» را در همین دربی تجربه کرد. برد آن هم در وقت های اضافه حلاوتی دارد که هیچ وقت از ذهن آبی ها خارج نخواهد شد.

پرسپولیس با دو گل عقب افتاده بود، اولادی هم اخراج شده بود. از سکوها فقط فریاد سوبله چوبله بود که به گوش می رسید، مظلومی روی ابرها سیر می کرد، دنیزلی مهاجم گمنام خارجی اش را از روی نیمکت بلند کرد و به زمین فرستاد، عصبانیت کریمی از تصمیم سرمربی ترک قابل پنهان نبود، قبلتر هم گفته بود این خارجی به درد پرسپولیس نمی خورد، فقط ده دقیقه ماند بود؛ اما همان ده دقیقه کافی بود که «ده دقیقه ده نفره» رقم بخورد و زاید هت تریک کند، او هرجور که میشد گل زد و پرسپولیس ده نفره بازی را برد تا اسم یک خارجی هم در کری های قرمز و آبی ماندگار شود.