نظام مالی یک کشور و ساختار گردش پول در آن اگر بر پایه قرض الحسنه و به دور از سودهای ربوی تنظیم شود، در آن صورت ورودی و خروجی سرمایه در آن مشخص بوده و قدرت مانور اقتصادی کشور افزایش خواهد یافت.
نظام مالی یک کشور و ساختار گردش پول در آن اگر بر پایه قرض الحسنه و به دور از سودهای ربوی تنظیم شود، در آن صورت ورودی و خروجی سرمایه در آن مشخص بوده و قدرت مانور اقتصادی کشور افزایش خواهد یافت.
به گزارش خبرگزاری مهر، قرض الحسنه، علاوه بر اینکه سنتی خداپسندانه و منطبق بر تعالیم دینی محسوب شده و منجر به برکت مال و عدم ایجاد شبهه در آن می شود، در مبانی و اصول اقتصاد اسلامی نیز به عنوان یک کلید واژه مهم و مبنایی مورد تایید و تاکید قرار گرفته است.
تاکید قرآن کریم بر موضوع قرض الحسنه و دستگیری و حمایت از افراد مستمند تنها جنبه ای اخروی ندارد، بلکه علمای دین و صاحب نظران حوزه اقتصاد نیز بر آثار مطلوب دنیوی و اقتصادی آن تاکید کرده اند.
نظام مالی یک کشور و ساختار گردش پول در آن اگر بر پایه قرض الحسنه و به دور از سودهای ربوی ـ با درصدهای گوناگون ـ تنظیم شود، در آن صورت ورودی و خروجی سرمایه در آن مشخص بوده و قدرت مانور اقتصادی کشور افزایش خواهد یافت.
از سوی دیگر، زمانی که قرض الحسنه در کشور رواج یابد، سنجش نیاز افراد به پول نیز بر پایه نیازهای واقعی آنها صورت می گیرد. در نتیجه این موضوع، از اعطای بی حساب و کتاب وام‌های کلان ـ برای استفاده و بهره برداری از اهداف غیر ضروری یا غیر واقعی ـ اجتناب شده و در نتیجه این فعل و انفعال، از میزان فساد اقتصادی در کشور به صورتی جدی کاسته خواهد شد.
بخش مهمی از فساد اقتصادی موجود در ساختاربانکی کشور، به دلیل عدم بهره گیری از نعمت و ظرفیت بزرگ «قرض الحسنه» است. در این خصوص باید این ظرفیت بزرگ را به عنوان موهبتی الهی و ظرفیتی اقتصادی مورد شناسایی قرار داد و آن را در ساختار اقتصادی و بانکی کشور گنجاند.
موضوع دیگری که باید مدنظر قرار داد، به تاثیرگذاری و تاثرپذیری اقتصاد مقاومتی و قرض الحسنه از یکدیگر باز می گردد. زمانی که موضوع اقتصاد مقاومتی مطرح می شود، بحث قرض الحسنه نیز عینیت و اهمیت زیادی پیدا می کند.
اساسا نمی توان ساختار اقتصاد مقاومتی را بر پایه اسراف، تجمل‌گرایی و گردش بی حساب و کتاب و غیر طبیعی پول و ایجاد رابطه ای غیر معقول میان سرمایه گذار و بانک یا موسسات اعتباری ترسیم کرد، چرا که قرض الحسنه در تعارض مستقیم با همه این موارد بازدارنده محسوب شده و بالعکس، کلید مهم تحقق اقتصاد مقاومتی محسوب می شود.
با همه این توصیفات، اما متاسفانه در جمهوری اسلامی ایران به عنوان نظامی منبعث از تعالیم ناب و رهایی بخش اسلام، همچنان این مقوله مورد غفلت بوده و نظام پولی و بانکی کشور با اژدهای آتشین «ربا» دست به گریبان است؛ مسئله ای که در تمام این سال‌ها گرچه موضوع همایش‌ها و سخنرانی ها و برنامه های رسانه ای بسیاری بوده اما هیچگاه آنگونه که باید و شاید عملیاتی نشده است و انگار اساسا عزمی هم برای آن نیست.
در این وانفسا؛ البته هستند مراکز و موسسات پولی و بانکی که با اعتقاد به وعده روشن الهی در آیه ۱۸ سوره مبارکه حدید ـ «إِنَّ الْمُصَّدِّقِينَ وَالْمُصَّدِّقَاتِ وَأَقْرَضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا يُضَاعَفُ لَهُمْ وَلَهُمْ أَجْرٌ كَرِيمٌ» ـ اساس کار خود را بر قرض الحسنه گذارده و از برکات مادی و معنوی آن نیز بهره مند شده اند.
در این باره می توان به دستورالعمل جدید وزارت اقتصاد مبنی بر لزوم کاهش نرخ سود تسهیلات بانکی اشاره کرد که باز همچون گذشته به بهانه ضرر کردن، چنان که باید مورد توجه بانک‌ها و موسسات پولی و بانکی قرار نگرفت، این در حالی است که معدود موسسات قرض الحسنه هم براساس مبانی اقتصاد اسلامی فعالیت کرده و از سودهای با نرخ بالا و ربوی بهره ای نمی برند، همواره در وضعیت سود دهی قرار داشته اند.
نظر شما
