آمریکا بانک‌های زیادی دارد؛ در واقع تعداد آن‌ها به قدری زیاد است که وقتی یکی از آن‌ها ورشکسته یا با مشکل مواجه می‌شود، ممکن است با سایر بانک‌های وام‌دهنده که دارای نام‌هایی مشابه و در مناطق مختلف این کشور واقع هستند، اشتباه گرفته شود.
به نقل از از وبگاه یاهو فاینَنس، این همان اتفاقی است که ماه گذشته، هنگامی که نهادهای تنظیم‌گر، بانک ۱۱۰ میلیارد دلاری سیگنچر در نیویورک را تصرف کردند، رخ داد. در روزهای پس از سومین ورشکستگی بزرگ بانکی در تاریخ آمریکا، مدیران اجرایی سه بانک دیگر در ایالت ایلینوی، ایالت اوهایو و ایالت جورجیا که هم‌نام بانک سیگنچر بودند، از مشتریان خواستند که بانک آن‌ها را با وام‌دهنده‌ای که سقوط کرده است، اشتباه نگیرند.
بنا به اعلام شرکت بیمه سپرده فدرال آمریکا، در حال حاضر بیش از ۴۱۰۰ بانک تجاری در آمریکا وجود دارد. این تعداد در مقایسه با گذشته، کاهش فراوانی یافته است، زیرا آمریکا در دهه ۱۹۳۰ و ۱۹۸۰ میلادی، بیش از ۱۴ هزار بانک داشت؛ اما هنوز هم تعداد بانک‌های آن در مقایسه با بسیاری از نقاط دیگر جهان بیشتر است.
بر اساس گزارش صندوق بین‌المللی پول، تا سال ۲۰۲۱ میلادی، کانادا ۸۱ بانک، ژاپن ۱۱۲ بانک، چین ۱۸۷ بانک، آلمان ۲۵۱ بانک و انگلیس ۳۱۱ بانک داشتند.
بیشتر بانک‌های آمریکا وام‌دهنده‌های محلی و منطقه‌ای هستند که به طور چشمگیری کوچک‌تر از غول‌هایی مانند جِی‌پی مورگان چِیس، بانک آمریکا یا سیتی‌گروپ هستند.
بانک‌های کوچک‌تر، به‌رغم اندازه‌شان، مجموعاً بار بخش زیادی از وام‌دهی در سراسر آمریکا را به دوش می‌کشند.
بر اساس گزارش مانوئل آبکاسیس (Manuel Abecasis) و دیوید مریکل (David Mericle)، اقتصاددانان شرکت خدمات مالی و بانکداری گلدمن ساکس، اکنون بیش از ۸۰ درصد از کل وام‌های تجاری املاک در اختیار بانک‌هایی است که دارایی آن‌ها کمتر از ۲۵۰ میلیارد دلار است.
بحران بانکی ماه مارس در آمریکا، مردم این کشور را با تعدادی از این نام‌های کمتر شناخته‌شده آشنا کرد: بانک سیلیکون‌ولی، بانک سیگنچر، بانک سیلوِرگِیت، بانک فِرست ریپابلیک، بانک زیونز، بانک پَک‌وِست، و بانک وسترن آلیانس.
وحشت ناشی از مشکلات این بانک‌ها باعث شد این موضوع مطرح شود که ممکن است بسیاری از مؤسسات مالی کوچک‌تر آمریکا، با ایجاد آسیب‌پذیری، قابلیت تولید خطرات سیستمی را داشته باشند.
و اما توماس جفرسون
دلیل تعداد زیاد بانک‌های آمریکا به سال‌های اولیه تأسیس آمریکا و مشاجره توماس جفرسون، اولین وزیر امور خارجه آمریکا، و الکساندر همیلتون، اولین وزیر خزانه‌داری این کشور، برمی‌گردد.
همیلتون خواهان تأسیس یک بانک ملی برتر بود و جفرسون می‌ترسید تأثیر چنین بانکی، بانک‌های دولتی را از صحنه خارج کند. جورج واشینگتن، اولین رئیس‌جمهور آمریکا، از نظر همیلتون حمایت کرد و در نتیجه، اولین بانک ملی آمریکا در سال ۱۷۹۱ میلادی و دومین بانک ملی این کشور در سال ۱۸۱۶ میلادی تأسیس شد.
اما هر دوی این بانک‌ها امتیاز خود را به دلیل مخالفت‌های هم‌فکران جفرسون از دست دادند و این باعث شد بانک‌های دولتی، چندین دهه بدون رقابت با بانک‌های ملی تکثیر شوند.
بر اساس آمار شعبه بانک فدرال رزرو در شهر سنت‌لوئیس، هم‌زمان با گسترش آمریکا، تعداد بانک‌های این کشور چند برابر شد و در سال ۱۹۰۰ میلادی به بیش از ۱۰ هزار و در سال ۱۹۲۱ میلادی به بیش از ۳۰ هزار بانک رسید.
با اینکه رکود بزرگ (رکود اقتصادی گسترده جهان، یک دهه پیش از جنگ جهانی دوم) بسیاری از بانک‌های آمریکا را از بین برد، این کشور در اواسط دهه ۱۹۳۰ میلادی بیش از ۱۳ هزار بانک داشت و تا اواخر دهه ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ میلادی تعداد بانک‌ها نزدیک به همین میزان باقی ماند؛ اما پس از آن، مجموعه‌ای از بحران‌های بانکی، ادغام صنعت و مقررات‌زدایی این تعداد را کاهش داد.
