بانكداري ايراني - شافعی گفت: فساد در نهایت، اعتماد عمومی را از بین برده و سرمایه اجتماعی را به نابودی میکشاند.
به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، غلامحسین شافعی رییس اتاق بازرگانی، صنایع و معادن و کشاورزی ایران در سومین همایش مبارزه با فساد با اشاره به اینکه کشور در سال گذشته از نظر گستردگی فساد، در یک چهارم پایانی فهرست کشورهای فاسد قرار داشت، اظهار کرد: گستردگی کانونهای فساد در کشور و شیوع فراگیر آن، لزوم اقدامات جدی برای حل این معضل اساسی را در کشور دوچندان میکند. به این معنا که فساد، پیامدهای سیاسی، اقتصاد و اجتماعی گسترده دارد و میتواند مسیر رشد و توسعه اقتصادی را کاملا منحرف نماید.
وی ادامه داد: تضعیف امنیت اقتصادی، افزایش فعالیتهای زیرزمینی، بیثباتی در کشور، اختلال در سرمایهگذاری، افزایش هزینههای معاملات و انحراف استعدادها، تنها بخش کوچکی از آثار زیانبار فساد در کشور است.
این مقام مسوول تشریح کرد: فساد در نهایت، اعتماد عمومی را از بین برده و سرمایه اجتماعی را به نابودی میکشاند. بر این اساس مطالعات مختلف نیز نشان میدهد که فساد اداری، میتواند رشد سرانه تولید ناخالص یک کشور را بین یک تا ۷ درصد کاهش دهد و نتایج یک مطالعه در مورد اثر فساد بر روی تجارت دوجانبه کشورها نیز در منطقه خاورمیانه بین سالهای ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۶ نشان میدهد که کاهش یک درصدی فساد میتواند باعث افزایش ۳.۵۳ درصدی صادرات کشورها شود و در مورد واردات این رقم، ۲.۲۷ درصد است.
شافعی افزود: متاسفانه شاهد تحمیل هزینهها و پیامدهای رفتارهای فسادآلوده به طرق مختلف به جامعه و خصوصا بازیگران اقتصادی و فعالان اقتصادی واقعی و سالم، بوده ایم در چنین محیطی، فعالیتهای غیرمولد به فعالیتهای مولد، ارجحیت خواهد یافت و تمایل برای ورود به فعالیتهای تولیدی کاملا کاهش خواهد یافت؛ چراکه برخورداری از کانالهای دیگر غیر از فعالیتهای سالم، به سادگی میتواند تحقق یابد.
رییس اتاق بازرگانی ایران بیان کرد: در چنین شرایطی، بنگاههای اقتصادی معمولا به جای اینکه درصدد بهبود بهره وری باشند، در تلاش برای دستیابی به مجوزهای خاص و دسترسی به موقعیتهای انسانی هستند و انگیزه کافی برای ارتقای بهره وری به وجود نمیآید. بر این اساس است که مشاهده میشود که بسیاری از بنگاههایی که در سالهای اخیر وارد میدان میشوند، الزاما کارایی ندارند بلکه بر بال پرواز رانت و فساد سوار میشوند.
وی اشاره کرد: رانت و فساد اکنون در کشور سیستمی شده و ریشه گرفته است، پس نیازمند توجه جدی و کاری اساسی است. با کمال تاسف البته، در برابر یک بحران خطرناک قرار داریم که حتی از مشکلات اقتصادی کشور نیز فراتر بوده و اکنون در برابر سقوط اخلاقی در جامعه هستیم.