روزنامه ابتکار در گزارشی تغییرات مدیریتی نظام اداری پس از هر انتخابات را بررسی کرد و نوشت: همیشه با شروع کار دولت جدید در ایران، گام های اولیه چیدمان و انتخاب کادر مناسب و کارآمد است.
در گزیده ای از این گزارش می خوانیم: بدین گونه که در بسیاری از لایه های دولت نیاز به اصلاح ساختار حس میشود اما بعضا دولتمردان در مقابل این اصلاحات مقاومت میکنند.اما بالعکس در بعضی موارد که نیازی به تغییر نیست و افراد براساس توانمندی و کارآمدی انتصاب شدهاند از لایه های زیرین با اصلاح ساختار رخ میدهد. در واقع مسئله نادیده گرفته شدن کارآمدی افراد در مناصب مدیریتی در کشور ایران سابقه طولانی دارد.
** جابه جایی مدیران از فضای کارشناسی فاصله گرفته است
اصلاح ساختار دولت و نیاز به آن قابل کتمان نیست چراکه همواره وجود افرادی ناهمسو با رویکرد های دولت حاضر و یا ناکارآمدی آنها در بخش مربوط ایجاد مشکل کرده است. اما مسئله این است که به عقیده برخی در سیستم اصلاح ساختار در ایران با رویکرد همه یا هیچ مواجه هستیم. به طوری که یا همه مدیران و حتی کارمندان یک مجموعه با آغاز کار دولت جدید تغییر میکنند و سلسله مراتبی سخت و زمان بر رخ میدهد و یا هیچ یک از آنها تغییر نمیکنند.
در همین خصوص علی تاجر نیا نماینده پیشین مجلس در خصوص عزل و نصب های گسترده و بعضا بی دلیل در سیستم مدیریت کشور به «ابتکار» گفت: «طبیعی است با توجه به رویکرد دولتها تغییراتی در ساختار مدیریتی کشور ایجاد شود اما این تغییر باید در پستهایی باشد که عمدتا نقش سیاست گذاری و تعیین رویکرد دارند و در زیر مجموعههایی که عمدتا بر اساس کارهای کارشناسی و توانمندی و دانش افراد است نباید این دیدگاه وجود داشته باشد.»
** تسویه حساب های شخصی در عزل و نصب مدیران رخ میدهد
همچنین دراین باره مهدی آیتی نماینده ادوار مجلس هم با علی تاجرنیا هم عقیده بود و ضمن اشاره به عدم ضرورت تغییر در برخی پست های مدیریتی به «ابتکار» گفت: نقدی که بر عزل و نصب مدیران وارد است بیشتر بر پایه شایسته سالاری است چراکه وقتی تفکر سیاسی غالب قدرت را از تفکر سابق میگیرد. درواقع در کشور های نامتمدن تسویه حسابهای شخصی در عزل و نصب مدیران رخ میدهد.
بنابراین زمانی که قدرت جا به جا میشود، از یکدیگر انتقام میگیرند و این در حالی است که اعضای حزبی که به قدرت میرسند، میدانند افراد و مدیران شایستهای درحزب قبلی وجود داشته اند که نیازی به تغییر آنها نبوده است و به همین دلیل در این برهه نظام مدیریتی کشور مختل و معطل میشود. چراکه برای آرایش جدید مدیران از سطوح پایین یعنی از شهرستان ها و روستاها تا سطوح بالا زمان زیادی لازم است و به همین دلیل با اتلاف وقت بی دلیل مواجه میشویم و این اتلاف منابع و انرژی را نیز به بار میآورد.
** بی ثباتی و چالش و مقاومت در برابر اصلاحات
داریوش قنبری فعال سیاسی اصلاح طلب از جمله افرادی است که با رویکرد دولت در خصوص تغییرات در ساختار مدیریتی کشور موافق است و در این باره به «ابتکار» گفت:« هر سیستمی نیاز به اصلاح ساختار دارد و هیچ سیستمی بینیاز از اصلاح ساختار نیست. اصلاحات مداوم در ساختار نیاز همه سیستمهای سیاسی کشور است. همه سیستم ها باید مداوم به اصلاح خود بپردازند. به لحاظ علمی آن دسته از سیستمهایی که مرتب خود را اصلاح می کنند، سیستم های با ثباتی هستند و امنیت و کارآمدی بیشتری دارند.»
اما در این میان مهدی آیتی با نقد بر سیستم مدیرتی فعلی کشور اظهارکرد:« نقد وارد به کسانی است که مدیران میانی را عوض میکنند. درواقع کسانی که در حزب برنده مدیران را عوض میکنند مقصرند و اتلاف وقت و هزینههای هدر شده به عهده آنهاست. مگر اینکه مدیران سیاسی ارشدی وارد شده باشند که شایسته نباشند. البته در کشور ما وقتی تفکر سیاسی برنده یا بازنده میشود عزل و نصب مدیران از سطوح پایین تا بالا رخ میدهد و به دنبال آن نارضایتی عمومی است.»
** در کشور مشکل نگرشی سیستمی وجود دارد
اما به هرحال پس از شناسایی دلایل موجود برای این نارضایتی عمومی باید برای رفع آن به دنبال راهکار بود تا بتوان حداقل در کوتاه مدت بخشی از این نواقص را رفع کرد. علی تاجر نیا در گفت و گو با «ابتکار» راهکار حل این مشکل را تغییر رویکردهای نظام مدیریتی دانست و گفت: «در کشور مشکل نگرشی سیستمی وجود دارد و موجب آسیب و کاهش کارآمدی در مدیریتها میشود باید از عواقب تغییر در سیستم جلوگیری شود. باید در پس هر تغییری دلایل محکمی وجود داشته باشد و باید برای هر پست و هر جایگاهی که در کشور وجود دارد شرایط تعریف شده ای وجود داشته باشد. پستهای سیاسی باید از پستهای کارشناسی تفکیک شود.»
در انتها میتوان گفت مشکلاتی که از آن تحت عنوان مشکل مدیریتی در کشور نام برده میشود، مشکل امروز و دیروز نیست و حل آن هم به مولفهها و همکاری افراد زیادی بستگی دارد. اما اتلاف وقت برای حل آن هم آسیبهای بسیاری به کشور وارد میکند و موجب نارضایتی عموم جامعه میشود.
*منبع: روزنامه ابتکار؛ 1396،6،19