بررسی‌ها نشان می‌دهد، بین ۳۵ تا ۳۸ درصد جوانان غیرشاغل کشور در حال تحصیل یا کسب مهارت نیستند که این گروه به شدت در معرض خطر به حاشیه رانده شدن در بازار کار هستند.
بررسی‌ها نشان می‌دهد، بین ۳۵ تا ۳۸ درصد جوانان غیرشاغل کشور در حال تحصیل یا کسب مهارت نیستند که این گروه به شدت در معرض خطر به حاشیه رانده شدن در بازار کار هستند.
به گزارش مهر، پس از وقوع بحران‌های مالی و اقتصادی در جهان، سازمان بین‌المللی کار (ILO) به منظور بررسی بهتر وضعیت بازار کار جوانان و با توجه به آنکه شاخص‌های سنتی بازار کار به تنهایی نمی‌توانند گویای وضعیت دقیقی از نیروی کار آنان باشد، شاخصی تحت عنوان «جوانان غیرشاغل که در حال تحصیل یا کسب مهارت نیستند» را تعریف کرد.
در تحلیل وضعیت بازار کار معمولاً سه شاخص نرخ بیکاری، نرخ اشتغال و نرخ مشارکت نیروی کار جوانان به عنوان شاخص‌های سنتی بازار کار مد نظر قرار دارد؛ ضمن اینکه بخش مهمی از مشکلات نیروی کار، جوانان غیرفعالی هستند که نتوانستند وارد بازار کار شوند و این جمعیت به عنوان «جمعیت غیرفعال اقتصادی» شناخته می‌شوند.
طبق گزارش‌هایی که سازمان جهانی کار ارائه می‌دهد، جوانان جزو اولین کسانی هستند که شغل خود را از دست می‌دهند و همچنین این قشر از جوامع جزو آخرین افرادی هستند که شغلی به دست می‌آورند که این امر ناشی از عوامل بسیاری از جمله کمبود تجربه و مهارت است.
بررسی تحلیل آمار بازار کار حکایت از آن دارد که ایران به عنوان کشور در حال توسعه که در سال‌های اخیر تحولات جمعیتی مختلفی را تجربه کرده است، در حال حاضر همچنان از نظر بافت جمعیتی دارای ساختار سنی جوان است.
محاسبه شاخص «جوانان غیرشاغل که در حال تحصیل یا کسب مهارت نیستند» که تحت عنوان NEET شناخته می‌شود، نشان می‌دهد طی سال‌های ۹۰ تا ۹۴ حدود ۳۱ درصد جوانان ۱۵ تا ۲۴ سال کشور شاغل نبوده و در حال تحصیل یا کسب مهارت نیستند که این سهم برای جوانان حدود ۱۵ تا ۲۹ ساله طی سال‌های مذکور بین ۳۵ تا ۳۸ درصد در حال نوسان است.
طبق اطلاعات به دست آمده از مجموع ۱۹ میلیون و ۳۴۲ هزار و ۴۳۳ جوان ۱۵ تا ۲۹ سال تعداد ۷ میلیون و ۳۲۶ هزار و ۲۷ نفر تعداد بیکارانی است که در حال تحصیل یا کسب مهارت نیستند!
قسمت نگران‌کننده بازار کار مربوط به جوانانی می‌شود که در عین حال نه در جستجوی کار بوده و نه در حال آموزش یا کسب مهارت؛ این گروه به شدت در معرض خطر به حاشیه رانده شدن از بازار کار و مواجهه با محرومیت‌ها و ناهنجاری‌های اجتماعی هستند که توجه ویژه برنامه‌ریزان برای وضع سیاست‌های حمایتی از جمله فراهم کردن امکانات تحصیلی، مهارت‌آموزی و اشتغال را طلب می‌کند.
نظر شما
