گویا خوابی سنگین، چشم‌های ما را ربوده است. گویا در غفلت‌مان، داغی بر دل‌مان نشسته است و ماهنوز، تنها امید به بیداری داریم و پای‌مان بسته و قلب‌مان رنجور است.