نویسندگان کودکان و نوجوانان ما نسبت به مخاطبان خود بسیار عقب افتاده‌اند.
علی آقاغفار می‌گوید: نویسندگان کودکان و نوجوانان ما نسبت به مخاطبان خود بسیار عقب افتاده‌اند.
این نویسنده کودکان و نوجوانان در گفت‌وگو با ایسنا بیان کرد: برخی از نویسندگان ادبیات کودک و نوجوان داستان‌هایی را می‌نویسند که گویی با کودک و نوجوان کانادایی طرف هستند و برخی از آن‌ها هنوز با دغدغه‌های دهه هفتادی دست به گریبان‌اند.
او تأکید کرد: بعد از جنگ، ادبیات و بویژه ادبیات کودک و نوجوان بر سر دوراهی قرار گرفت. گروهی از نویسندگان پایبند به ارزش‌های دفاع مقدس و جنگ تلاش می‌کردند تا حس حماسی، فداکاری و ایثار را در کودکان و نوجوانان بیدار کرده و آنان را برای بسیج و مقابله با دشمنان آماده کنند. در مقابل، گروهی هم بودند که نسبت به وارد کردن کودکان و نوجوانان به مفاهیمی همچون جنگ نظر مثبتی نداشتند.
آقاغفار تصریح کرد: هر دو گروه بعد از جنگ به نوعی مسیر خود را ادامه دادند. گروه اول بعد از جنگ هم همان شیوه‌های گذشته را که بعضا جنبه شعاری داشت ادامه دادند و گروه دوم نیز با تأکید بر باورهای دوران جنگ مسیر پیشین خود را به گونه‌ای افراطی‌تر دنبال کردند و با این تفکر که نباید بچه‌ها را وارد جنگ کرد، ادبیات کودک و نوجوان را بیش از اندازه به سمت گل و بلبل سوق دادند.
این نویسنده یادآور شد: از طرفی با پیشرفت تکنولوژی و ورود جریان آزاد اطلاعات و توسعه وسایل ارتباط جمعی هر دو گروه نویسندگان که از آن‌ها یاد شد از بچه‌ها جا ماندند؛ یعنی هر دو گروه متوجه تغییر ذائقه، سواد اطلاعاتی و خواسته‌های کودک و نوجوان امروز نیستند. با این‌که هر دو گروه به واسطه تجربه‌های جنگ به نتایج نسبی در تغییر داستان‌های‌شان رسیده‌اند ولی همچنان رسانه‌های امروز در دنیای بچه‌ها و ارتباط با آن‌ها موفق‌تر از ادبیات و کتاب کودک هستند.
او در ادامه گفت: بسیاری از بچه‌ها دسترسی به مطالب بزرگسالان را پیدا کرده‌اند و بسیاری از سوژه‌هایی که هر دو گروه نویسندگان به آن‌ها می‌پردازند برای این بچه‌ها فاقد جذابیت است. شاید به همین دلیل است که تیراژ پایین و فروش اندک کتاب کودک امروز به عنوان معضل درآمده است.
آقاغفار سهم مسجد، مدرسه و خانواده را در تربیت کودکان و نوجوانان امروز بسیار کم‌رنگ‌تر از رسانه‌ها توصیف و بر این نکته پافشاری کرد که تربیت این گروه سنی را رسانه‌ها بر عهده گرفته‌اند.
او اظهار کرد: باید بازنگری جدی از سوی دست‌اندرکاران کودکان و نوجوانان صورت گیرد؛ بازنگری‌ای که نویسندگان هر دو طیف را وادار کند تا نثر و ادبیات خود را هر چه بیشتر به نثر و ادبیات فضای مجازی نزدیک کنند و در عین حال حساسیت بسیار زیادی داشته باشند که نثر پریشان، ضعیف و من‌درآوردی فضای مجازی وارد ادبیات و گویش کودک و نوجوان امروز ما نشود.
نظر شما
