تارنمای عصر ایرانی درگفت وگویی آورده است:رونق اعیاد ملی ودینی باعث حیات ملت است و به دلیل تاریخ و چندین هزار سال تاریخ، بعضی موضوعات در وجود ما عجین شده و ما نمی توانیم نوروز را رها کنیم. حتی اروپایی ها نیز نمی توانند نوروز ما را دستکاری کنند.
یوسف ناصری در گفت وگو با ناصر تکمیل همایون آورده است:عید نوروز به مناسبت فرارسیدن سال نو برگزار می شود و از روزگاران گذشته به یادگار مانده است و طی قرن ها عناصری در آیین ها و مولفه های آن کم و زیاد شده ولی همچنان اصل بزگزاری جشن آغاز سال جدید محفوظ مانده است.
عید نوروز در کشوری همچون ایران به عنوان آغاز سال نو و فصل بهار به حساب می آید و گرامی داشته می شود و در کشورهایی همچون تاجیکستان که در حوزه تمدنی ایران قرار دارند و تقویم خود را تغییر داده و تقویم میلادی را مبنا قرار داده اند که بر مبنای میلاد مسیح است، برای آنها عید نوروز همزمان با سال جدید نیست.
گفت و گویی که پیش رو دارید با دکتر ناصر تکمیل همایون است درباره عید نوروز و روندی که طی قرن ها و هزاره ها گذشته تجربه کرده است. تکمیل همایون دکترای تاریخ و دکترای جامعه شناسی از دانشگاه سورین پاریس دارد و مولف کتاب های «تاریخ ایران در یک نگاه«، «جاده ابریشم«، «دانشگاه جندی شاپور« و «مرزهای ایران در دوره ماعصر» است.
*با توجه به این که دکترای تاریخ و دکترای جامعه شناسی در سال های 1351 و 1356 از دانشگاه سوربن پاریس گرفته اید، آیا این تحلیل را انجام داده اید که چرا عید نوروز و رسمی که در ایران وجود دارد رواج پیدا کرده است؟
-اول باید بگوییم که نوروز چه هست. تمام ملت ها و اقوام جهان و ادیان جهانی، روزهایی را برای جشن دارند و مراسمی دارند و آداب و قواعدی را رعایت می کنند. نوروز و همه اعیاد، ریشه های اقتصادی و اجتماعی داشته اند. بعضی از اعیاد فقط ریشه های دینی داشته اند ولی آنها که ریشه طبیعی و اجتماعی داشته اند به مرور شاخ و برگ های مذهبی به آنها هم اضافه شده است.
برای مثال در دین یهود، عید مصادف است با نزول الواح الهی به حضرت موسی. یعنی کاملا مذهبی است. یا عید مسیحیان، روز تولد حضرت مسیح است. یعنی کاملا مذهبی است. اما عید ایرانی، جنبه مذهبی نداشته و کاملا جنبه طبیعی و جغرافیایی داشته است. امروزه در تقویم ایرانی ها، چهار فصل وجود دارد. اما قبلا ایرانی ها دو فصل داشتند. به یک فصل که 5 ماه بود می گفتند نوروز تابستانی و نوروز زمستانی هم 7 ماه بود.
روز اول فروردین را که روز اعتدال بهاری بوده است جشن می گرفتند به عنوان نوروز تابستانی. این موضوع در تاریخ وجود داشته است و حتی از دوره قبل از هخامنشیان هم ما نشانه هایی داریم که نوروز وجود داشته است.
وقتی ما مسلمان می شویم باز نوروز را نگه می داریم. در دوره بنی امیه اتفاقا دوست داشتند ایرانی ها نوروز را جشن بگیرند و به معاویه و یزید عیدی و پول بدهند. آنها طرفدار پول بودند.
در دوران بنی عباس، جنبه پولی نوروز ضعیف می شود و به خاطر جنبه های فرهنگی و این که ایرانی ها را خوشحال کنند با نوروز موافقت می کنند. بعد هم شاهان و سلسله های حکومتی بزرگ و کوچک، همه طرفدار نوروز بودند و برگزاری جشن نوروز ادامه پیدا کرد. در این میان برخی جنبه های مذهبی به آن اضافه می شود.
برای مثال می گویند تولد حضرت علی به فروردین می خورد یا عید غدیر خم با فروردین همزمان می شود. یا حتی می گویند مثلا حضرت ابراهیم که رفت بتخانه را خراب کرد و بت ها را شکست با فرورین مصادف است. یا کشتی حضرت نوح که نجات پیدا کرد مصادف با اول فروردین بوده است. می گویند خلقت جهان در ماه فروردین بوده. یعنی نوزایش طبیعت در فروردین بوده است. اینها به مرور زمان به جشن نوروز اضافه شده است.
*مادها اولین حکومت یکپارچه و سراسری ایران را در منطقه ما تشکیل دادند رگ و ریشه هایی از برگزاری نوروز در آن دوره هم می شود پیدا کنیم؟
-بله. حتی قبل از تشکیل سلسله های حکومتی ماد و هخامنشی، ریشه های نوروز را دیده ایم و در تاریخ وجود داشته است.
*در کجا مطرح شده است؟
-در کتاب های قدیم. البته در اوستا نیست و در اوستا مطرح نشده است ولی در کتاب های قدیمی به برگزاری مراسم اشاره شده. ابوریحان به این موضوع پرداخته است. حتی در شاهنامه فردوسی گفته شده است که جمشید این جشن را برگزار کرد. اسم جمشید هم جمشید نبوده و «جم» بوده است.
جم این جشن را قبول کرده بود و انجام داده است. جم، روی تخت نشسته است و کلاهی طلایی روی سرش بوده است و تخت او هم از طلا بوده است. خورشید که می درخشد شعاع نور از کلاه جمشید تلالو می کند. شید یعنی شعاع. از آن زمان به جم می گویند جمشید. موضوع نوروز در تاریخ افسانه ای و اساطیری ایران وجود دارد.
*منبع:عصرایران/6 فروردین 95