کد خبر: ۹۶۰۷۴
تاریخ انتشار: ۲۳:۰۰ - ۱۶ اسفند ۱۳۹۵ - 06 March 2017
امپراتوری روسیه پس از شورش لهستانی-لیتوانیایی در سال 1863 میلادی تصمیم گرفت تا نفوذ روسیه بر جمعیت لیتوانی را بیشتر و ریشه‌های تاریخی آن کشور از جمله وابستگی به‌ كليساى‌ كاتوليك‌ روم‌ را از بین ببرد.
امپراتوری روسیه پس از شورش لهستانی-لیتوانیایی در سال 1863 میلادی تصمیم گرفت تا نفوذ روسیه بر جمعیت لیتوانی را بیشتر و ریشه‌های تاریخی آن کشور از جمله وابستگی به‌ كليساى‌ كاتوليك‌ روم‌ را از بین ببرد.
 
 
سزار الکساندر دوم در تابستان 1863 میلادی قوانین موقتی را به تصویب  رساند که به موجب آن آموزش در لیتوانی تنها به زبان روسیه ممکن بود. به عبارت بهتر، استفاده از الفبای لاتین برای زبان لیتوانیایی به کل ممنوع شده بود.
 
این قانون از سال 1865 تا 1904 میلادی در جریان بود. قاچاقچیان کتاب نیز با قاچاق کتاب‌های به زبان لیتوانیایی آن قوانین را دور می‌زدند.  اقدام روسیه تلاشی مستقیم برای نابودی کامل زبان و فرهنگ لیتوانیایی بود. از این رو، مدارس زیرزمینی برای تدریس کتاب‌های قاچاقی دایر شدند. گاهی اوقات، مدرسان دلسوز از عنوان کلاس‌های فوق برنامه برای تدریس مخفیانه زبان لیتوانیایی استفاده می‌کردند. قاچاقچیان کتاب لیتوانی به مرور به نمادی برای مبارزه با روسیه تبدیل شدند. در مجموع آن‌ها، سالانه بین 30.000 تا 40.000 کتاب در لیتوانی قاچاق می‌شد که حدود یک سوم آن‌ها توسط ماموران دولتی ضبط می‌شد.
 
عکس زیر مربوط به knygnešys Vincas Juska، یکی از قاچاقچیان معروف کتاب در آن دوران است.
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر: