یک کارشناس اقتصادی با انتقاد از نظام آموزشی کشور گفت این نظام اعم از مراکز دانشگاهی و فنی و حرفه ای کارگر پرور هستند تا تربیت کننده کارآفرین و این یکی از موانع توسعه کار و فعالیت در اقتصاد کشور است.
داود چراغی در گفتگو با تسنیم«پویا»؛ در رابطه با پدیده شاغلان فقیر گفت: وظیفه دولت نظارت و وظیفه بخش خصوصی مدیریت بنگاههای اقتصادی است، گاهی اوقات دولت وظیفه اصلی خود را به بخش خصوصی واگذار میکند و به این ترتیب کسب و کارهای پر درآمد به عدهای خاص تعلق میگیرد.
دانشیار موسسه پژوهشهای بازرگانی با بیان اینکه در فضای فعلی اقتصاد، کسب و کارهای کوچک از سوی دولت حمایت نمیشود و مردم نمیتوانند در این فضا وارد شوند، گفت: درآمد سرانه باید افزایش یابد و درآمدهای نامتعارف بین افرادی بیشتری سرشکن شود که این موضوع از طریق وضع مالیاتهای مناسب قابل تحقق است.
وی افزود، مرحله بعدی این راهبرد این است که سهم اشتغال افزایش پیدا میکند یعنی وقتی کسب و کارهای خرد در قیاس با تجارتهای پر سود رونق بگیرد، افراد بیکار بیشتری از این فضا منتفع میشوند.
چراغی با بیان اینکه سیاست گذاری وظیفه دولت است و وقتی دولت رویه های اشتباه را برای کسب و کار قرار میدهد، مشکلات عدیده برای اقتصاد ایجاد می شود گفت: به عنوان مثال بیشتر مالیات از کسب وکارهای کوچک و افراد با درآمد مشخص اخذ میشود اما کسب و کارهای پرسود با اتخاذ انواع روشها از پرداخت مالیات طفره میروند.
این فعال مرتبط با حوزه اصناف معتقد است، یکی از دلایل اتخاذ این سیاستهای اشتباه از سوی دولت این است که اساسا مدیران تصمیم گیر با چالشهای حوزه تحت مدیریتشان آشنا نیستند.
وی ادامه داد، به عنوان امروز میگویند نمایشگاه عرضه مستقیم برگزار نشود تا کسبه ضرر نکنند، یا مورد دیگر حمایت از انحصار گرایی است یکه یک مدیر بلند پایه از تلفیق دو شرکت خودرو سازی صحبت میکند تا کارایی در این زمنیه افزایش یابد آیا این فرد نمیداند که تجمیع شدنها منجر به رسوب انحصارگرایی در کشور میشود.
چراغی در پایان تاکید کرد، امروز آموزشهای ابتدایی در کشور برای داشتن فنون مختلف مثل فعالیتهای مرتبط با تاسیسات در دستور کار مراکز آموزشی قرار گرفته است اما متاسفانه حلقه مفقوده این سیاست این است که به مردم آموزشهای لازم برای ایجاد بنگاه و درآمد زایی ارائه نمیشود. نتیجه این سیاست این میشود که فرد همچنان باید برای استخدام شدن به دنبال کار باشد و راسا نتواند بنگاه اقتصادی تشکیل دهد. به عبارت دقیق تر باید گفت نظام آموزشی کشور اعم از مراکز دانشگاهی و فنی و حرفه ای به طور کلی کارگر پرور است تا تربیت کننده کارآفرین. نباید انتظار داشت علاء الدین ها از دل این نظام بیرون آید.