لغو تحریم‌ها دستمان را باز کرد

 «لغو تحریم‌ها دستمان را باز کرد»، «طرح دوفوریتی مجلس برای ساماندهی کولبرها»، «تاریخ نخوانده بودم اوضاعم فرق می‌کرد»، ««حق بر آب» به‌مثابه حق‌های بشری»، «در آموزش علوم، نباید دقت را فدا کرد» و «می‌خواهم راه را برای هم‌وطنانم باز کنم» از مهم ترین موضوع های اختصاصی روزنامه شرق در شماره پنجشنبه 14 بهمن است.

** لغو تحریم‌ها دستمان را باز کرد

آنا ماریا آندرس دستیار ارشد نخست‌وزیر لهستان در گفت‌وگو با روزنامه شرق گفت: روابط ایران و لهستان از جنگ جهانی دوم بسیار قدیمی‌تر است. در واقع بیش از ٥٤٠ سال است که روابط نزدیک و دوستانه‌ای با ایران داشته‌ایم. در این سفر نیز با مقامات ایران درباره تقویت این روابط صحبت کردیم. من در سال‌های بعد از جنگ در انگلستان به‌دنیا آمدم اما همواره به ایران احساس خوبی داشته‌ام و می‌دانم که جوانان لهستان در این نگرش با من سهیم هستند که این نزدیکی فرصت مناسبی برای تقویت همکاری‌ها فراهم می‌کند. 

با توجه به این روابط عمیق اکنون باید روی روابط اقتصادی کار کنیم و از آنجا که تحریم‌های علیه ایران برداشته شده است، دست ما و ایران برای گسترش روابط اقتصادی خیلی باز است. درباره حجم مبادلات اقتصادی نمی‌توانم رقم مشخصی را اعلام کنم چون من به عنوان معاون وزیر اقتصادی لهستان اینجا نیستم. می‌دانم که صحبت‌هایی دراین‌زمینه شده و هر دو کشور گام‌هایی برداشته‌اند اما نمی‌توانم دقیقا بگویم که حاصل این تلاش‌ها تاکنون چه بوده است.

** طرح دوفوریتی مجلس برای ساماندهی کولبرها

طرح دوفوریتی بهارستانی‌ها بناست مرهمی بر دردهای کولبران مناطق مرزی ایران‌زمین شود. کولبرها به افرادی گفته می‌شود که کالاهای قاچاق مانند سیگار، پارچه، چای و محصولات الکترونیکی را روی پشتشان یا گاهی با کمک حیوانات به داخل مرزهای ایران حمل می‌کنند. طرح دوفوریتی حمایت از کولبرها تا به اینجای کار امضای ٣٠ نماینده را گرفته و عبدالکریم حسین‌زاده، بانی آن خوش‌بین است که در روزهای آتی دیگر نمایندگان نیز در حمایت از کولبرها با این طرح همراه شوند. 

مرگ غم‌انگیز و در انزوای کولبرها گاهی روی خط خبر می‌‌آید و کمی بعدتر دوباره به حاشیه می‌رود. همین چند روز پیش در سردشت از بین ١٦ کولبر گرفتار در برف و کولاک، چهار نفر جان خود را از دست دادند. کولبران برای اندک لقمه نانی کوله‌بارهای سنگین بر دوش می‌گیرند و راه پرخطر مرزی را تا آن‌سوی عراق طی می‌کنند. تعداد زیادی از ساکنان شهرهای مرزی ایران در فقدان بازار کار و محل کسب درآمد، به این شیوه درآمدزایی پرخطر روی آورده‌اند. علاوه بر بهمن و سقوط برف، نقاط مین‌گذاری‌شده در مرز و تیراندازی‌های اشتباهی، از دیگر خطرها و تهدیدهایی است که کولبران کُرد را تهدید می‌کند. 

** تاریخ نخوانده بودم اوضاعم فرق می‌کرد 

کاوه آفاق در گفت‌وگو با روزنامه شرق گفت: این پختگی من در امور سیاسی است. از آرمان‌گرایی‌‌های بیهوده به رئالیسم رسیده‌ام و به گام‌به‌گام قدم‌برداشتن برای هر اقدام فرهنگی معتقد هستم. هر اقدام شتاب‌زده فرهنگی به‌سرعت تأثیر می‌گذارد و به‌سرعت ناپدید می‌شود. هر چقدر گام‌به‌گام و با تحمل و صبر و رئالیستی‌تر نگاه کنیم، به نتیجه ماندگارتری می‌رسیم. 

این نگاه کنونی من است. حتی در زندگی خصوصی هم هر حرکت شتاب‌زده یا نقد بدون پشتوانه یا به قولی غرغرکردن بدون ارائه راهکار می‌شود همان چیزی که الان در تاریخ‌مان رسیده‌ایم. کار همه فقط از مشکل و مسئولیت فرارکردن و نیمه خالی را دیدن و غرغرکردن شده. مطالعه و کنکاش و کشف علل و راه‌های جلوگیری و ارتقای سیستم را کنار بگذاریم و فقط ناله و آه و غر راه بیندازیم، به جامعه‌ای می‌رسیم که دو هزار سال است که غر زده و کسی مسئولیتش را نپذیرفته. خیلی کم بوده‌اند کسانی که غر زده‌اند و راه‌هایی برای حل مسئله هم ارائه داده‌اند. 

** «حق بر آب» به‌مثابه حق‌های بشری

وقتی از «حق ‌برآب» به‌مثابه حقوق‌بشر سخن به میان می‌آوریم، یعنی تمام آحاد بشر بتوانند بدون تبعیض و به میزان کافی به آب آشامیدنی سالم برای مصرف دسترسی داشته باشند. در این موضوع چند مؤلفه قابل‌بحث است: کیفیت، کمیت، قابل‌دسترس‌بودن و نبود تبعیض. مسئله کمیت به میزان آب اشاره دارد؛ دولت‌ها متعهدند کمیت قابل‌قبولی از آب را برای آشامیدن، فاضلاب شخصی و لباس‌شستن و بهداشت برای شهروندان تأمین کنند. مسئله کیفیت به این معناست که دولت‌ها باید با دراختیارگرفتن تکنولوژی تصفیه، آب را از میکروب‌ها، عفونت‌ها و آلاینده‌ها پاک کنند و در اختیار شهروندان بگذارند. 

در این بخش سازمان‌های مدنی باید با حضور جدی در کنترل رعایت این مسئله نقشی جدی ایفا کنند. مسئله دسترسی به این معناست که امکان دسترسی فیزیکی شهروندان به آب در فاصله کوتاه زمانی و مکانی ممکن باشد و آنها از عهده تأمین هزینه اقتصادی آب نیز برآیند. نبود تبعیض در حق‌ بر آب به این موضوع بازمی‌گردد که برای گروه‌های مختلف اجتماعی و بخش‌های مختلف کشور ازجمله روستاهای دورافتاده هیچ تبعیضی در جهت تأمین آب ایجاد نشده باشد. در ادامه، متن مقاله‌ای مفصل درباره حق آب بر آب را می‌خوانید که بخش‌هایی از آن در ستون‌های ابتدا و انتهای این صفحات آمده است.

** در آموزش علوم، نباید دقت را فدا کرد

مجید میرزاوزیری استاد ریاضی در گفت‌وگو با روزنامه شرق در ارتباط با تجربه‌هایش در آموزش ریاضی گفت: گاهی اوقات وقتی می‌خواهیم زبان معرفی علم را ساده کنیم، دقت فدا می‌شود و حتی ممکن است بدآموزی صورت بگیرد. باید مراقب این خطر باشیم. لزومی ندارد همه حقایق را بگوییم. آنچه درست است، این است که هرچه می‌گوییم حقیقت داشته باشد. به‌هرحال، باید زبانی ساده و دقیق برای ارائه مفهومی علمی وجود داشته باشد. در کار آموزش، ارائه سخت دقیق و تدریس ساده نادقیق هر دو به یک میزان اشتباه هستند.

گاه پیش می‌آید براساس درکی قبلی، شاگرد شما برداشتی غلط از آموزش شما پیدا می‌کند. مثال طوطی و شیشه روغن در مثنوی مولانا، حکایتی جالب از چنین سوء‌برداشت‌هاست. به خاطر دارم یک‌بار وقتی در درس ترکیبیات، درباره اصل ضرب صحبت می‌کردم، گفتم وقتی کاری را به دو روش «و» کار دیگری را به «سه» روش انجام می‌دهیم، برای انجام آن دو کار در پشت‌سرهم شش روش وجود دارد چون به خاطر کلمه «و» و با توجه به اصل ضرب، باید تعداد حالات را در هم ضرب کنیم. یکی از شاگردانم با اعتراضی شدید گفت: هرگز این‌طور نیست! من وقتی ساندویچ «و» نوشابه می‌خرم، قیمت آنها را جمع می‌کنم نه اینکه ضرب کنم! مشکل او این بود که به عبارت «تعداد» در صحبت‌های من توجه نکرده بود.

** می‌خواهم راه را برای هم‌وطنانم باز کنم

امروز روز خاصی برای فوتبال ایران خواهد بود. «فیصل شایسته»، هافبک تیم ملی افغانستان، امروز به عنوان اولین بازیکن افغان در لیگ برتر ایران به میدان می‌رود. این بازیکن ٢٥ساله یکشنبه این هفته به تیم پیکان پیوست و امروز در دیدار پیکان- سپاهان اولین بازی خود را در لیگ برتر ایران انجام می‌دهد. 

شایسته در گفت‌وگو با «شرق» عنوان کرد برای بازی امروز مقابل سپاهان و اولین حضورش در لیگ برتر کاملا آماده است. «من برای بازی با سپاهان کاملا آماده‌ام و می‌خواهم در لیگ ایران توانایی‌های خودم را نشان دهم». نکته مهم حضور شایسته در پیکان، توجه افغان‌های مقیم ایران به این تیم است. انتظار می‌رود امروز هزاران نفر برای دیدن بازی هم‌وطنشان به ورزشگاه شهدای قدس قلعه‌حسن‌خان بروند و پیکان دیگر تیم بدون طرفدار گذشته نباشد. «در سال قبل هم هر وقت من همراه تیم ملی افغانستان به ایران می‌آمدم لطف هم‌وطنانم را می‌دیدم. افغان‌های زیادی از ما استقبال می‌کردند. در این دو، سه روز هم خیلی از هم‌وطنانم به من گفتند برای بازی پیکان- سپاهان به ورزشگاه می‌آیند». فیصل از همه افغان‌های مقیم تهران دعوت می‌کند امروز به ورزشگاه بیایند.