همیشه گفته‌ایم جلوی ضرر را از هر کجا بگیری منفعت است.اما درمورد بسیاری از مشکلات و کاستی‌های موجود در بخش‌ها و سازمان‌های مختلف، کاملا برعکس آن عمل می‌کنیم و اتفاقا اجازه می‌دهیم تا حدّ ممکن از ناحیه آن اشتباه مدیریتی و عملکردی، متضرر بشویم.
همیشه گفته‌ایم جلوی ضرر را از هر کجا بگیری منفعت است.اما درمورد بسیاری از مشکلات و کاستی‌های موجود در بخش‌ها و سازمان‌های مختلف، کاملا برعکس آن عمل می‌کنیم و اتفاقا اجازه می‌دهیم تا حدّ ممکن از ناحیه آن اشتباه مدیریتی و عملکردی، متضرر بشویم.
در سرمقاله روزنامه «آفرینش» که روز یکشنبه به قلم زهرا کیان بخت منتشر شد؛ آمده است: یکی از این موارد، توجه واقعی و اساسی به مقوله گردشگری و به‌خصوص گردشگری روستایی است که می‌تواند نقش مهمی در عرصه اقتصادی ایران ایفا کند.
با توجه به مشکلاتی که اینک، مناطق روستایی ما با آنها مواجه هستند که در صدر آنها می‌توان از خشکسالی و وابستگی به حیطه خاصی مثل کشاورزی نام برد، نیازمند این هستیم که منبع درآمدی روستاها را از کشاورزی و مانند آن، به سمت منابع دیگری سوق دهیم.یکی از این منابع، که هرگز توجه کافی به آن نشده، حوزه گردشگری است.
بسیاری از روستاهای ما، که از قضا، دارای قابلیت‌ها و جاذبه‌های فراوان طبیعی، تاریخی و... می‌باشند، در حالی هر ساله، شاهد مهاجرت روستاییان و خالی از سکنه شدن، هستند که می‌شد با بهره‌گیری از پتانسیل گردشگری نهفته در این مناطق و توسعه توریسم روستایی، یک منبع درآمدی تازه برای ساکنان این مناطق ایجاد کرد تا روستاهای مزبور، به جای خالی از سکنه شدن، در جهت ماندگاری جمعیت و پویایی بیشتر حرکت کنند و به علاوه، رونق گردشگری روستایی، بتواند ایران را در عرصه گردشگری که امروز یکی از مهمترین منابع درآمدی و اقتصادی بسیاری از کشورهاست، به جایگاه قابل قبولی برساند.
ولی با وجود تاثیری که امروز، گردشگری و اقتصاد متکی بر آن، در رشد کشورها دارد، به نظر می‌رسد هنوز هم به این مقوله، به صورت یک فعالیت اقتصادی کاملا جدی و اثرگذار که می‌تواند تا حد زیادی، جایگزین اقتصاد تک‌قطبی مبتنی بر کشاورزی باشد، نگریسته نمی‌شود.
توسعه توریسم روستایی، دستاوردها و نتایج خوبی را چه در عرصه روستایی و چه در سطح کشوری، به دنبال خواهد آورد که به عنوان نمونه می‌توان از به فروش رفتن محصولات سنتی و صنایع دستی خاص روستاهایی نام برد که بسیاری از آنها امروز به دلیل نداشتن مشتری و خریدار، در معرض فراموشی و گم شدن در دل تاریخ هستند. حال آن که توسعه توریسم روستایی می‌تواند بازار فروش این گونه کالاها را که از ارزش هنری و تاریخی نیز برای ما برخوردارند، متحول سازد و از حالت رکود درآورد.
این انتظار از سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، و همه دست‌اندرکاران این حیطه می‌رود که با تلاش در جهت رفع موانع پیش پای توسعه توریسم روستایی، برای تبدیل روستاهای دارای قابلیت گردشگری به مناطق گردشگرپذیر و استفاده بهینه از پتانسیل و جاذبه‌های گردشگری مغفول‌مانده در این مناطق، بکوشند.
*منبع: روزنامه آفرینش، 1395.9.28
نظر شما
