فضای کسب‌وکار در صنعت بیمه ایران فضایی پرریسک

فضای کسب‌وکار در صنعت بیمه ایران باتوجه‌به فعالیت شرکت‌‌های بیمه در سه حوزه بیمه‌گری، سرمایه‌گذاری و اتکایی، فضایی پرریسک شده است.

به‌گزارش روابط‌عمومی بیمه‌کوثر؛ مجید مشعلچی فیروزآبادی، مدیرعامل شرکت بیمه‌کوثر در گفت‌‌وگو با خبرنگار نشریه افق بیمه، ضمن بیان مطلب فوق، دیدگاه‌های خویش را درخصوص شرایط امروز صنعت بیمه کشور ابراز کرد که متن گفت‌وگو به شرح ذیل است.

زمانی در صنعت بیمه نظام تعرفه‌ای حاکم بود و بخش‌های مختلف حاکمیت، تکالیفی را برای شرکت‌های بیمه‌ای تعریف می‌کردند و در واقع اختیار عمل را از فعالان صنعت بیمه گرفته بودند و به‌بیانی بازار شبه دولتی بود، ولی با برداشته شدن نظام تعرفه‌ای و ایجاد نظام نظارتی و سیستم کنترلی فضای رقابتی فراهم و موجبات تاسیس شرکت‌های جدید بیمه‌ای ایجاد شد و در نتیجه با تعدد شرکت‌های بیمه رقابت میان شرکت‌های بیمه‌ای افزایش یافت. شایان ذکر است که در ابتدای این امر رقابت‌ها فنی‌تر و منطقی‌تر بود و اکنون متاسفانه با افزایش تعداد شرکت‌های بیمه‌ای و عدم توسعه بازار متناسب با این افزایش‌ها، رقابت‌ها غیرفنی، کاذب و در راستای نرخ‌شکنی و اخذ پرتفوی بیمه‌ای سایر شرکت‌ها است.

کسب‌و‌کار شرکت‌های بیمه در سه حوزه بیمه‌گری، اتکایی (پذیرش و واگذاری) و سرمایه‌گذاری صورت می‌گیرد. بخش بیمه‌گری بخشی به شدت فنی و پیچیده است و با وجود رقابت کاذب و نرخ‌شکنی‌های متعدد موجب عدم سودآوری شرکت‌های بیمه می‌شود. در بخش اتکایی، در پذیرش اتکایی محدودیت‌هایی وجود دارد و در بخش واگذاری اتکایی نیز که متاثر از حوزه بیمه‌گری است، واگذاری‌های مبتنی بر ارزیابی از ریسک صورت می‌گیرد. در حوزه سرمایه‌گذاری، شرکت‌ها به سمت سهام‌های بورسی، زمین و ساخت‌و‌ساز و سپرده‌های بانکی روی آورده‌اند به‌طوری‌که در سه سال اخیر در دو حوزه بورس و ساخت‌وساز شاهد سودآوری چندانی برای شرکت‌های بیمه‌ای نبوده‌ایم و تاکنون نیز سرمایه‌گذاری در بخش سپرده‌های بانکی خود مشکلاتی را برای شرکت‌ها داشته است. بنابراین در مجموع می‌توان گفت که فضای کسب‌کار در صنعت بیمه ایران فضایی پرریسک شده است.

بله، در اغلب رشته‌های بیمه‌ای شاخص‌ها به شرایط بازار آزاد نزدیک است، اگرچه در مواردی از قبیل بیمه‌های ثالث اتومبیل که سهم قابل توجهی از بازار را به خود اختصاص داده است، نرخ و شرایط به‌صورت تعرفه و از طرف نهادهای حاکمیتی به صنعت بیمه تحمیل می‌شود و متاسفانه این شرایط باعث عدم رشد حق‌بیمه‌ها متناسب با رشد تعهدات شده است.

تنوع محصولات در ایران در حد مطلوب نیست و نسبت‌به بازارهای دنیا در تنوع بیمه‌ها و بیمه‌نامه‌ها فقیر هستیم. در ایران تنها در بیمه‌های غیرزندگی تنوع اندکی وجود دارد که آن هم غیرتحولی است.

 به‌نظر می‌رسد عدم وجود خلاقیت و نوآوری نقطه آسیب شرکت‌های بیمه‌ای است و ‌آن‌ها با بهره‌برداری از ظرفیت‌های نیروی‌انسانی در این زمینه می‌توانند به‌نوعی در راستای ایجاد تنوع در محصولات بیمه‌ای نقش‌آفرینی کنند.

رقابت‌پذیری شرکت‌های بیمه ایرانی بسیار محدود است و به جای رقابت فنی و رقابت برای کسب بازارهای جدید در صنعت بیمه متناسب با جایگاه این صنعت در دنیا به رقابت‌های کاذب و غیرفنی روی آورده‌اند و هر یک از شرکت‌های بیمه در حال حاضر سعی دارند تا سهمی از پرتفوی موجود نزد سایر شرکت‌ها را به خود اختصاص دهند در حالی که شایسته است برای گسترش این بازار محدود راهکارهایی را ارائه دهند و در این زمینه به فعالیت بپردازند.

یکی از مشکلات صنعت بیمه عدم نهادسازی در این صنعت است و ما دارای خلاءهایی در صنعت بیمه هستیم که بخش عمده این خلاءها با نهادسازی برطرف می‌شود. به‌طور مثال با ایجاد نهادهای آموزشی در حوزه‌های مختلف بازاریابی، بیمه‌گری، فنی، حسابداری و فن‌آوری می‌توانیم بسترهای ارتقای این صنعت را ایجاد کنیم و به بیانی دیگر می‌توان گفت میان توسعه صنعت بیمه و فن‌آوری‌های جدید هم‌راستایی وجود ندارد.

اگر در صنعت بیمه وضعیت به همین روال پیش رود آینده خوبی را نمی‌توان برای آن رقم زد، چراکه تنها با برقراری نظام تعرفه‌ای یا نظام آزاد مبتنی بر بازار  مشکلات این صنعت حل نمی‌شود و با رفع نواقص در بخش‌های زیرساختی، ساختار نیروی انسانی، فن‌آوری، آموزش و ظهور خلاقیت و نوآوری؛ توسعه صنعت بیمه تحقق می‌یابد.

هنوز محدویت‌هایی به واسطه تحریم وجود دارد و حال اگر این محدودیت‌ها نیز مرتفع شود، شاهد فعالیت اکثر شرکت‌های خارجی در بخش سرمایه‌پذیری و قبول اتکایی از کشورمان خواهیم بود، این در حالی است که صنعت بیمه تمایل دارد این رابطه دوسویه باشد به‌طوری‌‌که قبولی از خارج از کشور و واگذاری به خارج از کشور صورت گیرد و اگر مشکل‌های فیمابین به‌خصوص تبادلات مالی مرتفع شود، تعاملات بسیار سهل‌تر خواهد شد.