رازداري نه تنها از ويژگي‌هاي مثبت اخلاقي به حساب مي‌آيد که حتي مي‌تواند زندگي فردي و اجتماعي انسان را نيز تغيير دهد؛ تغييرات مثبتي که فقط به دليل حفظ راز ديگران، براي فرد ايجاد مي‌شود.
رازداري نه تنها از ويژگي‌هاي مثبت اخلاقي به حساب مي‌آيد که حتي مي‌تواند زندگي فردي و اجتماعي انسان را نيز تغيير دهد؛ تغييرات مثبتي که فقط به دليل حفظ راز ديگران، براي فرد ايجاد مي‌شود.
به گزارش سلامت، دكتر مينا پورفرخ، روان شناس و مشاوره خانواده‌در گفتگو با راديو سلامت با بيان اين مطلب گفت: به عنوان مثال، کسي که به عنوان فردي رازدار در جمع شناخته مي‌شود، دوستان بيشتري خواهد داشت و افراد زيادي به او اعتماد خواهند کرد. به همين دليل هم ديگران با احترام خاصي با او برخورد مي‌کنند.
وي در ادامه افزود: کسي که مي‌داند و مي‌تواند راز ديگران را پيش خودش نگه دارد و با شخص ديگري در آن باره صحبت نمي‌کند، مسلما به عنوان فردي قابل اعتماد شناخته مي‌شود و ديگران بيش از پيش به او روي مي‌آورند. البته بايد بدانيم چه حرفي راز به حساب مي‌آيد و بايد مخفي نگه داشته شود و چه حرفي راز نيست و مخفي نگه داشتنش مهم نيست.
اين روانشناس ادامه داد: همين طور بايد بدانيم چه زماني رازي مي‌تواند فاش شود و چه رازي را تا ابد بايد مخفي نگه داريم؟! خيلي وقت‌ها فکر مي‌کنيم اگر کسي رازي را به ما مي‌گويد، بايد آن را تا ابد حفظ کنيم و درباره آن با کسي حرفي نزنيم،
وي در ادامه يادآور شد: ولي گاهي همين رازداري‌ها مي‌تواند مشکلاتي را به وجود آورد که به نفع هيچ‌کس نيست؛ مانند دوستاني که رازدار يکديگر هستند و هيچ‌وقت حاضر نمي‌شوند با خانواده دوستشان درباره مشکلاتي که براي فرد پيش آمده، صحبت کنند يا آنهايي که زندگي مخفيانه دوستشان را از خانواده همسرش مخفي نگه مي‌دارند يا خيلي‌هاي ديگر که مخفيکاري و دروغگويي را با رازداري و صداقت اشتباه گرفته‌اند.
** گفتن رازهاي به ظاهر ساده، مي‌تواند خانواده‌ها را از هم بپاشد
وي در ادامه بيان كرد: پس يادمان باشد، رازداري از ويژگي‌هاي مثبت شخصيتي است، ليكن بايد به موقع و بر اساس عقل و منطق از آن استفاده شود؛ نه رازداري هايي که بيشتر به معناي پنهان کاري و فريب ديگران است.
اين روانشناس ادامه داد: اگر رازداري خوب است، اگر صفتي پسنديده به حساب مي‌آيد و اگر همه انسان‌ها دوست دارند با انسان‌هاي رازدار معاشرت کنند، پس چرا خيلي ها نمي‌توانند راز ديگران را پيش خودشان حفظ کنند و خيلي راحت آن را فاش مي‌کنند؟
پور فرخ در ادامه گفت: بعضي شايد علت اين کار را ندانند، ولي خواسته يا ناخواسته، راز افراد را به ديگران مي‌‌گويند و نمي‌توانند در حفظ رازها موفق باشند. برخي هم اينقدر اين کار را تکرار کرده‌اند که ديگر برايشان به يک عادت تبديل شده و اصلا به فکر برطرف کردنش هم نيستند.
وي تصريح كرد: گاهي افراد اين قدر به يکديگر اعتماد دارند و به دوستي‌هايشان مطمئن هستند که فکر مي‌کنند هيچ رازي ميان آنها وجود ندارد. براي همين ممکن است راز ديگران را هم خيلي راحت مطرح کنند و درباره آن با يکديگر حرف بزنند.
اين روانشانس ادامه داد: در صورتي که حتي ميان دوستان صميمي و اعضاي خانواده هم بايد حريم رازها را مشخص و حفظ کرد.
پور فرخ در پايان اظهاركرد: نکته مهم اين است که رازهاي مردم به هيچ بهانه‌اي نبايد موضوع صحبت‌هاي دسته‌جمعي دوستان و آشنايان باشد و به همين دليل، توصيه مي‌شود هر حرفي را قبل از اين‌که مطرح کنيم، بسنجيم و درباره‌اش بينديشيم؛ چراکه گفتن همين رازهاي به ظاهر ساده، مي‌تواند خانواده‌ها را از هم بپاشد و مشکلاتي را براي آنها فراهم کند.
نظر شما
