بهروز هادی زنوز اقتصاددان در یادداشتی در روزنامه آرمان، نوشت: امروزه در کشورهای پیشرفته، برای تسریع و تسهیل در امور بانکی و مبادلات پولی، استفاده از کارت های اعتباری، به طور گسترده ای صورت می گیرد.
در ادامه این مطلب که در شماره چهارشنبه 27 مرداد منتشر شده است، می خوانیم: در این شیوه، بانک ها بر اساس سوابق مالی و اعتبار مشتری، برای او کارت اعتباری صادر می کنند و مشتری می تواند بیش از موجودی حساب خود از آن کارت برداشت کند، مشروط به اینکه، در کوتاه مدت، مبالغ هزینه شده را به بانک پرداخت نماید.
البته در مقابل بانک هم به ازای آن مبلغ هزینه شده، مبلغی را به عنوان بهره از دارنده کارت دریافت می کند. از سوی دیگر، ارزهای معتبر جهانی نیز از این کارت های اعتباری پشتیبانی می کنند و به همین دلیل دارندگان آن کارت ها، چنانچه به سایر کشورهای دنیا سفر کنند، به راحتی می توانند تمامی نقل و انتقالات مالی خود را انجام داده یا اینکه از طریق آن کارت ها، اقدام به خرید یا داد و ستد کالا کنند.
در ایران هر چند کارت های بانکی وجود داشته و در مبادلات مالی مورد استفاده قرا می گیرند، اما این کارت ها به دلیل اینکه «کارت اعتباری» نیستند، بسیاری از مزایا و قابلیت های آن را ندارند.
نخست آنکه، کارت های بانکی ایران، به دلیل اینکه ارزهای معتبر جهانی از آن پشتیبانی نمی کنند، قابلیت استفاده در سطح جهانی را ندارند. به عبارت دیگر، دارنده کارت های بانکی ایران، تنها می تواند از این کارت ها در مبادلات مالی داخلی استفاده کند و از این رو، این امکان را ندارد تا به وسیله آن، در دیگر کشورها اقدام به داد و ستد و یا انتقال وجه کند.
غیر از این، کارت های بانکی ایران به دلیل اینکه در رده «دبیت کارت»ها جای می گیرند، به لحاظ میزان اعتبار، محدود به مبلغی هستند که از پیش در حساب دارنده کارت موجود است و به این ترتیب، دارنده کارت های بانکی ایران، نمی تواند بیشتر از موجودی حساب خود، از این کارت ها خرج کند.
این محدودیت ها باعث شده تا ایرانیان نتوانند در سطح بین المللی از کارت های بانکی خود استفاده کنند، حتی این امکان را هم ندارند تا از طریق این کارت ها، خریدهای اینترنتی خارج از کشور انجام دهند. در نبود چنین امکانی، حتی ایرانیان خارج از کشور هم، هنگام ورود به ایران با مشکل مواجه می شوند، زیرا به دلیل محدودیت های موجود، امکان استفاده از کارت های اعتباری خود را در کشور ندارند.
مسترکارت، به گونه ای است که این مشکلات را مرتفع می کند، اما این شرکت برای ایرانیان، فقط یک «دبیت کارت» صادر می کند که اعتبار مالی آن محدود است. روندی که طی می شود این گونه است که متقاضی مسترکارت، از قبل ریال را به ارز تبدیل و آن مبلغ را به حساب مستر کارت واریز می کند. سپس شرکت مستر کارت به اندازه آن وجه واریز شده، یک کارت اعتباری صادر می کند و دارنده آن کارت نیز، تنها به اندازه موجودی کارت می تواند خرج کند. به این ترتیب، وجود مسترکارت، باعث می شود که ریسک حمل و انتقال پول در اقصی نقاط دنیا کاهش پیدا کند.
مضاف بر اینکه امکان خریدهای اینترنتی نیز برای دارنده مسترکارت فراهم می شود و دیگر نیازی به حضور فیزیکی خریدار نیست. غیر از این موارد، دارنده مسترکارت این امکان را دارد تا وجوهی را به یک حساب دیگر در خارج از کشور منتقل کند، بی آنکه لازم باشد در این مبادله مالی، به صرافی ها یا شعب بانک ها مراجعه کند.
اما نکته ای که باید در این رابطه مورد توجه قرار گیرد، تعیین سقف برای اعتبار مسترکارت ها است، تا جلوی سوء استفاده های مالی گرفته شود. در مجموع، فراهم شدن امکان استفاده از مسترکارت برای ایرانیان، اقدام مفیدی است که هزینه های مبادلات مالی و خطر انتقال پول را از بین می برد و از این رو، مهم و مفید است.
*منبع: روزنامه آرمان،27 مرداد 1395