خداوند، آگاهِ عالَم بود و مردم ناآگاهان هستی؛ پس نخستین منبع خبری عالم یعنی خداوند اولین پیام رسان یعنی جبرئیل را مأمور کرد، مهمترین پیام‌های خلقت را به نخستین خبرنگاران یعنی پیامبران الهی برسانند و آنها چه خوب و بی کم و کاست حقیقت را به مردم گفتند.
خداوند، آگاهِ عالَم بود و مردم ناآگاهان هستی؛ پس نخستین منبع خبری عالم یعنی خداوند اولین پیام رسان یعنی جبرئیل را مأمور کرد، مهمترین پیام‌های خلقت را به نخستین خبرنگاران یعنی پیامبران الهی برسانند و آنها چه خوب و بی کم و کاست حقیقت را به مردم گفتند.
به گزارشتسنیم، دکتر سید علی ریاض - معاون حقوقی و امور مجلس سازمان نظام پزشکی کشور در یادداشت اختصاصی که در اختیار تسنیم قرار داد، آورده است: خبر، یعنی آنچه تو می‌دانی و بقیه نمی‌دانند و این یعنی مسئولیت و البته قدرت. مسئولیت آگاه کردن همه آنهایی که باید بدانند و قدرت تأثیرگذاری بر اتفاق‌هایی که باید رخ دهد. خداوند، آگاهِ عالَم بود و مردم ناآگاهان هستی؛ پس نخستین منبع خبری عالم یعنی خداوند اولین پیام رسان یعنی جبرئیل را مأمور کرد، مهمترین پیام‌های خلقت را به نخستین خبرنگاران یعنی پیامبران الهی برسانند و آنها چه خوب و بی کم و کاست حقیقت را به مردم گفتند.
حقیقت روشن و واضح به مردم گفته شد اما برخی اعراض کردند، برخی دست به تحریف زدند، برخی دروغ گفتند، برخی ادعای خبرنگاری کردند، برخی شایعه پراکنی کردند و برخی ... تا خبر صحیح منتقل نشود.
قرن‌ها گذشت و آخرین فرصت بشر برای داشتن پیامبر امین فرا رسید. در این زمان بود که خداوند در آخرین خبرنامه خود که حراست از آن را نیز خود بر عهده گرفته است، سوگندی عظیم خورد: «قسم به قلم و آنچه خواهد نگاشت».
مهمترین خبر عالم به بشر منتقل شده بود اما چرا در این خبرنامه مهم، نام یکی از سوره‌ها «قلم» است و یکی از بزرگ ترین سوگندهای الهی به آن چیزهایی خورده شده که خواهد نگاشت؟ آیا قلم ها در خطر هستند؟
زمانی «قلم به دستان» در جوامع بشری عده ای معدود بودند، اما اکنون هزاران نه بلکه میلیون‌ها نفر قلم به دست دارند و مدام می‌نویسند. عده ای هم تلاش دارند منابع خبری باشند، عده ای هم انتقال دهنده خبر و عده ای خبرنگار در این میان برخی قلم‌هایشان فقط برای نگارش حق است، عده ای برای نوشتن باطل، برخی قلم هایشان را پر از جوهر می‌کنند تا بزرگ بنویسند، البته هر جا که مصلحت ایجاب کند جوهر قلم‌هایشان کمرنگ و حتی خشک می‌شود، اما عده ای برایشان فرقی نمی‌کند فقط حقیقت را همانگونه که هست می‌نویسند.
عده ای قلم‌هایشان را همان اول فروختند، عده ای حتی «هر آنچه خواهد نگاشت» را هم خیلی قبل تر فروخته بودند، اما قیمت بسیاری دیگر به قیمت و عظمت سوگندی است که خداوند به قلم هایشان و نوشته هایشان خورده است، آنها فروشی نیستند.
عده ای قلم هایشان را ساکت نگه داشتند و چه پول خوبی از این سکوت نصیبشان شد، اما عده ای قلم هایشان را به فریاد درآوردند. عده ای زبان اکثریت یعنی زبان مردم شدند و عده ای زبان اقلیت. عده ای رنگ قلم‌هایشان را زرد کردند، عده ای سرخ و عده ای رنگ قلم هایشان بستگی به قیمت پیشنهادی دارد، در این میان عده ای فقط جوهر حقیقت در قلم هایشان ریختند و رنگ حقیقت گرفتند.
و چه شایسته بسیاری از این خبرنگاران حرمت آنچه هستند و حرمت خبررسانانی که جانشین‌شان شدند را پاس داشتند. به حرمت همه شما خبرنگاران حقیقی با احترام می‌ایستم.
در این میانه حق و باطل عده ای هم حرمت قلم‌هایشان را با سلامتی نگه داشتند و قلم به دست گرفتند تا برای سلامتی مردم بنویسند. آنها اهمیت سلامتی و پاسداشت سلامتی را می‌دانند و به پاس این نعمت بزرگ قلم هایشان همیشه بوی محبت می‌دهد. دغدغه این خبرنگاران که خبرهای‌شان البته همیشه هم خوب نیست و مجبورند مدام از رنج‌ها، دردها، بیماری‌ها و مشکلات بنویسند سلامت مردم است. آنها درد و رنج و بیماری را خوب می‌فهمند که اگر آن را نفهمند قلمشان قدرت نوشتن و تأثیرگذاری نخواهد داشت.
و مردم هر چه آگاه تر، سالم‌تر و وقتی قلم تو برای سلامتی عموم مردم و پاسداری از این سلامتی به حرکت در بیاید یعنی قلمی شایسته سوگند خدا را در دست داری.
جانشینان بر حق پیام رسانان الهی، همه آنهایی که حقیقت را دریافته و آن را منتشر می‌کنید، همه انسان‌هایی که حق قلم را به جای آورده و سکون و سکوت‌ها را می‌شکنید، روزتان مبارک.
نظر شما
